خانه سنجد

این روستا در دهستان تودشک قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن به ۵خانوار می‌رسد. جمعیت این روستا غالباً به شهر اصفهان یا تهران مهاجرت نموده‌اند.از اقوام معروف در این روستا عسکری و نوروزی و یوسفی و شیدایی بوده‌اند . کم کم در روند معکوس مهاجرت بازنشستگان این روستا در حال بازگشت و ترمیم و نوسازی خانه‌های آبا اجدادی هستند. این روستای کوچک دارای کوه و برجی تاریخی که برای دیده بانی و سکونت موقت در هنگام بلایای طبیعی و غیرطبیعی مورد استفاده اهالی بوده‌است و جزو آثار تاریخی و توریستی این منطقه میباشد .این برج در حال تخریب به همت آقای مهندس حسن یوسفی در سال 1384 ترمیم گردید. آب و هوای این روستا کویری و خشک است و تنها منبع آب اهالی روستاو احشام قناتی بسیار کوچک است که از دل کوه کنار روستا بنام پاکنتو تأمین میگردیده است.

در گذشته این مکان پر از درختان سنجد بوده ولی اکنون کمتر از دو یا سه دختر سنجد در این روستا مشاهده می‌شود. و اغلب درختان این روستا تبدیل به بادام و توت سیاه و توت سفید و درختان میوه مانند سیب و ... شده‌است.

این مکان از گذشته‌های دور توسط خود مردم روستا کنترل و مشکلات ان حل و فصل میشد و هیچگونه خان یا اربابی در این روستا سکونت نداشته و روابط بین ساکنین اغلب روابط فامیلی میباشد.

غذای محلی این روستا کله جوش ، اوجیره، ابگوشت میباشد

منابع

• مهدی یوسفی ، مهران عسکری. «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.