بارمان (شاهنامه)

در جنگ پشنگ که نتیجه‌اش هلاکت نوذر شاه ایران و تسخیر کشور بود، در حین جنگ رزمی میان بارمان و قباد پسر کاوه آهنگر را در گرفت و قباد در میدان کشته شد. سپس بارمان نیز توسط قارن برادر قباد کشته شد.

بعدها در زمان کیکاووس و کیخسرو، بارمان در نبردی تن به تن با رهام روبرو شد[2]. گودرز که سپهسالار کیخسرو و پیران سپهسالار افراسیاب در درهٔ میان کوه زیبد و کوه کنابد بودند. در این نبرد سخت بخاطر جلوگیری از قتل‌عام بیشمار از طرفین، تصمیم به جدال تن به تن گرفته شد که بارمان با رهام هم‌نبرد گشت و از او شکست خورده و کشته شد.[3]

قرعهٔ پنجم نبرد یازده‌رخ، میان رهام و بارمان افتاد هر دو سواره از جناحین وارد گودال نبرد شدند، هر دو جنگ آزموده پس از تیر باران یکدیگر دست به سنان بردند و بسیار دور هم گشتند سر انجام رهّام نیزه‌ای زد ران بارمان و اسب را به هم دوخت و تُرک سترگ از اسب افتاد. نیزه دوم را بر پشت او زد و از اسب پیروزمندانه پیاده شد سر از تن بارمان جدا کرد. سپس به کین سیاوش خونش را بر چهره مالید فاتحانه با درفش پیروزی بر جایگاه نشان که بالای تپه‌ای بود بالا رفت تا ایرانیان و تورانیان نتیجه نبرد را ملاحظه نمایند:

• فهرست تورانیان در شاهنامه

• حسین، الهی قمشه‌ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.