آرمین (شاهنامه)

همچنین در برخی از نسخه‌ها بجای آرمین، آرش آمده است

میترا مهرآبادی در شرح شاهنامه اینگونه نوشته است

آرش Arash که حکیم فردوسی بر حسب اقتضای شعری به این صورت آورده‌است، در اصل (کِی) اَرْشَن Arshan بوده‌است به معنای نَر یا اسب نَر .

این نام به صورتهای کی آرش، کیرش، قیرش و قیوس در آثار مورخان اسلامی تحریف شده‌است. اما نام کی‌نشین که توسط حکیم فردوسی ذکر شده‌است، در اصل (کی) پیسینَ Pisina بوده‌است که به صورتهای پشین، فاشین و پیشین تحریف شده‌است. دانشنامه ایرانیکا پیسینه در اوستا و پیشین در پارسی میانی را ریشه افشین در فارسی معاصر میداند.

نام پسر آخر در روایت حکیم فردوسی (کی) ارمین Armin است که در سنت پارسیان بجای نام او نام بیَرْشَن Byaran آمده است که البته هیچگونه شباهتی هم به نام ارمین ندارد و شاید به معنای دارنده دو اسب نر باشد. ر. ک.[2][3][4][5][6][7][8][9][10]

• پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷ (با اندکی تغییر)
• شاهنامه فردوسی. از نسخه مسکو. نشر محمد. شابک ‎۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵