مهرک نوش‌زاد
مِهرک نوش‌زاد در داستان‌های ملی ایران و شاهنامه فرمانروای جهرم در روزگار اردشیر بابکان بود. هنگامی که اردشیر در کجاران (کرمان) با سپاه هفت‌واد می‌جنگید وی از نبودن او استفاده کرد و به اردشیرخوره رفت و گنج او را به تاراج برد. اردشیر چون بازگشت به جهرم لشکر کشید و مهرک را دستگیر کرد و گردن زد و سرش را در آتش افکند و خاندانش را جز دختری که نهان شد، نابود ساخت. این دختر بعدها زن شاپور پسر اردشیر شد و از پیوند آنان اورمزد به دنیا آمد. نام دختر مهرک نوش‌زاد که بعدها زن شاپور شد، در منبعی دیگر، آذرآناهید با لقب «بانوی بانوان» ذکر شده‌است.[1]
امروزه در شهرستان فیروزآباد تَنگی وجود دارد که به تنگ مِهرک معروف است که اردشیر مهرک را در آنجا گردن زده ونام آن برگرفته ازمهرک نوش زاد است
پانویس
- شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۳۷۲.
منابع
- شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.
| بخشها |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نسخههای سرشناس |
| ||||||||||
 رده  درگاه  کتاب  الگو | |||||||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.