پرسیاوشان
پرسیاوشان (نام علمی: Adiantum capillus-veneris) نام یک گونه از سرده پرسیاوش است که در ایران می‌روید. این گونه جزو گیاهان دارویی به‌شمار می‌رود.[1] گیاهی است پایا از رده سرخس‌ها با ساقه‌های باریک و برگ‌های ریز که در جاهای گرم و مرطوب می‌روید.[2]
| پرسیاوشان | |
|---|---|
.jpg.webp) | |
| وضعیت بقا | |
 امن { (NatureServe) | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| دسته: | کرف |
| رده: | سرخس باریک‌هاگدان |
| راسته: | بسپایک‌سانان |
| تیره: | پرسرخسیان |
| زیرخانواده: | Vittarioideae |
| سرده: | پرسیاوش |
| گونه: | A. capillus-veneris |
| نام علمی | |
| Adiantum capillus-veneris | |
دارای ریزوم قهوه ای رنگ، سفت و توخالی می‌باشد و دمبرگ‌هایی که می‌توانند بنفش رنگ باشند، از ان خارج شده‌است
ساختار برگ گیاه مثلثی و دارای ۳ لوب است، برگ‌ها در لبه‌ها تاخوردگی پیدا می‌کنند و زیر این تاخوردگی‌ها هاگدان‌ها قرار می‌گیرند
در نمونه‌های تقلبی که آسپیدیوم است؛ هاگدان‌ها در تمام سطح پشت برگ اند
در اسطوره‌ها
پرسیاوشان در شاهنامهٔ فردوسی
در شاهنامهٔ فردوسی آمده‌است وقتی به دستور افراسیاب سر سیاوش را جدا نمودند، تشت خون را بردند در محلی که قبلاً تعیین شده بود سرنگون کردند و در همان لحظه خون با خاک مخلوط گشته، بجوشید و به شکل تپهٔ کوچکی درآمد و در همان ساعت از آن گیاهی رویید که روی هر برگش سر بریده‌ای دیده می‌شد و آن گیاه به نام پرسیاوشان موسوم گشت
خواص پرسیاوشان
- بهبود دهندهٔ عملکرد دستگاه گوارش
- تنظیم کلسترول خون
- تنظیم قند خون
- ضد درد و التهاب
- بهبود عملکرد کبد و سم زدا
نگارخانه
.JPG.webp)
برگ‌های پرسیاوشان
پانویس
| کجا آنکه فرموده بُد تشت خون | گُروی‌زره برد و کردش نگون | |
| به‌ساعت گیاهی از آن خون برست | جز ایزد نداند که آن چون برست | |
| گیا را دهم من کنونت نشان | که خوانی همی پرّ اسیاوشان | |
| بسی فایده خلق را هست از اوی | که هست آن گیا اصلش از خون اوی |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پرسیاوشان موجود است. |
منابع
- مظفریان، ولی‌الله (۱۳۷۵). فرهنگ نام‌های گیاهان ایران: لاتینی، انگلیسی، فارسی. تهران: فرهنگ معاصر. شابک ۹۶۴-۵۵۴۵-۴۰-۴.
- خواص گیاه پرسیاوشان
