کیوی

در ابتدا، یک گیاه بومی در جنوب چین بود. سپس، در ابتدای قرن بیستم به نیوزیلند برده شده و در آن‌جا به صورت تجاری کشت شد. نام این گیاه از نام گونه‌ای پرنده زیبا گرفته شده که در نیوزیلند پرنده ملی بود و در دهه شصت میلادی به این میوه داده شد(پرنده کیوی).[1]

پیوند این میوه بعد از رشد حدود یک هفته‌ای تبدیل به نهال و قابل قلمه زدن است. این روش از متداول‌ترین روش‌های کاشت نهال کیوی در دنیا به خصوص در کشور چین است. کشور چین یکی از بزرگ‌ترین کشورهای صادرکننده نهال پیوندی این میوه است.

میوه کیوی

کیوی منبعی بسیار غنی و سرشار از ویتامین C است و مقدار ویتامین C آن از پرتقال نیز بیشتر است. ویتامین ث موجود در کیوی، ۲ برابر پرتقال، ۶ برابر لیموترش و میزان مواد مغذی آن ۸ برابر سیب است. همچنین دانه‌های سیاه آن حاوی ویتامین D است. کیوی همچنین دارای ویتامین A ویتامین‌های B1, B3, B2 و سایر ویتامین‌های گروه ب است. کیوی از میوه‌های بسیار کم کالری است. در ۱۰۰ گرم کیوی ۴۷ کالری وجود دارد و از جهت میزان کالری هم ردیف زردآلو و نارنگی است. مقدار پتاسیم آن از موز بیشتر است. از میزان منیزیم بسیار بالایی برخوردار است و به همین خاطر نیز امکان ابتلا به بعضی از سرطان‌ها و بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد. کیوی همچنین دارای مس، آهن و فسفر است. کیوی میوه‌ای است که مواد غذایی بالا و در صد کالری بسیار پایینی دارد، از این‌رو می‌توان آن را در رده میوه‌های بسیار مفید قرار داد.[2]

سالانه بیش از چهار میلیون و ۲۷۰ هزار تن کیوی در جهان تولید می‌شود. چین با تولید سالانه دو میلیون و ۳۹۰ هزار تن، بزرگ‌ترین تولیدکننده این محصول به‌شمار می‌رود. ایتالیا با ۵۲۳ هزار تن و نیوزیلند با ۴۳۴ هزار تن به ترتیب دومین و سومین تولیدکننده کیوی به‌شمار می‌روند. ایران نیز با تولید سالانه ۲۹۴ هزار تن، چهارمین تولیدکننده کیوی در جهان است.

تولید کیوی در جهان

کشورهای برتر در تولید کیوی در سال ۲۰۱۶ میلادی (هزار تن)

	۲۳۹۰
ایتالیا	۵۲۳
نیوزیلند	۴۳۴
ایران	۲۹۴
شیلی	۲۲۵
سراسر جهان	۴٬۲۷۴
منبع: فائو (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) [3]

نمایی از یک باغ کیوی در تالش

در ایران، در سال ۱۳۴۷ خورشیدی، نخستین نهال کیوی در روستای سر فقیه آباد بخش نشتارود شهرستان تنکابن مازندران به همت زنده یاد دکتر محمد امین البرزی و با آرزوی ارزانی و در دسترس بودن مردم ایران از فرانسه وارد و کاشته‌شد. در ایران، در حال حاضر این میوه در سه استان گیلان، مازندران و گلستان در حاشیه دریای خزر کشت می‌شود و هرساله بر سطح کشت آن افزوده می‌شود. امروزه، میوهٔ کیوی یکی از محصولات صادراتی ایران محسوب می‌شود.

بنابر گزارش خبرگزاری ایسنا در سال ۱۳۹۱ خورشیدی، استان مازندران (تنکابن و حومه) با تولید سالانه بیش از ۱۱۰ هزار تن کیوی، قطب تولید این میوه در ایران شناخته شد. در سال ۱۳۹۱ خورشیدی، استان گیلان (طالش و حومه) با تولید سالانه بیش از ۷۰ هزار تن کیوی دومین استان تولیدکننده این محصول شناخته شد. به گزارش جهاد کشاورزی شهرستان طوالش در سال ۱۳۹۴ خورشیدی، از دو هزار و دویست پنجاه هزار هکتار باغ زیر کشت، ۶۳ هزار تن محصول کیوی هایوارد طلایی برداشت شد.

شکوفه کیوی در رودسر

درمان بیماری آسم: کیوی چون دارای ویتامین C است، بیماران مبتلا به آسم می توانند روزانه یک عدد کیوی میل نمایند چراکه باعث خس خس در ریه ها شده و تنفس بیماران آسمی را بهبود می بخشد.

کیوی موجب می شود گوارش در بدن آسان تر شود و تجزیه پروتئین در روده به راحتی امکان پذیر شود. افرادی که دچار اختلال گوارشی می‌شوند، از کیوی استفاده کنند.

کیوی چون غنی از ویتامین C است، سیستم ایمنی بدن را بالا می‌برد. از کیوی برای تقویت سیستم ایمنی بدن استفاده می‌شود.

کاهش فشار خون در افرادی که فشار خون بالایی دارند با خوردن کیوی ممکن می شود. و باعث می شود فشار خون پایین آمده و یک فشار خون نرمالی داشته باشید.

کیوی از لخته شده خون در شریانات قلب جلوگیری می نماید. افرادی که کلسترول بد خون دارند می توانند با میل نمودن کیوی از سکته قلبی جلوگیری نموده و خونشان را رقیق تر نمایند.

تقویت بینایی: افرادی که چشمان ضعیفی دارند با خوردن کیوی می توانند بینایی خود را افزایش دهند و از ضعیف شدن چشم هایشان جلوگیری نمایند، چراکه کیوی دارای مقدار زیادی ویتامین«A» بوده که این ویتامین برای چشم بسیار مفید است .

حدود ۹۵٪ از بذرهایی که در سطح بازارهای جهانی یافت می‌شوند را می‌توان با این دستور عمل کاشت.