گویش سوادکوهی

گویش سوادکوهی گویشی از زبان مازندرانی[1][2][3] که در دو شهرستان سوادکوه شمالی و سوادکوه گویش می‌شود. گویش سوادکوهی جز گویش های شرقی مازندرانی محسوب می‌شود و به گویش های فیروزکوهی، قائمشهری، ساروی و جویباری نزدیکی دارد.[4]

سوادکوهی
زبان بومی درایران
استان مازندران
الفبای فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹

دستور زبان

ضمایر

در گویش سوادکوهی ضمیر سه حالت دارد: فاعلی، مفعولی و ملکی.[5]

ضمیر۱ مفرد۲ مفرد۳ مفرد۱ جمع۲ جمع۳ جمع
فاعلی، سوادکوهیmenteve/viemâšemâvešun
مفعولی، سوادکوهیmereterevereemârešemarevešunre
ملکی، سوادکوهیmetevene/veamešemevešune

شناسه

در زبان فارسی دو دسته شناسه داریم: گذشته و حال. اما در گویش سوادکوهی سه دسته شناسه داریم: گذشته، حال ساده و حال التزامی.[6]

۱. گذشته:

  • بن ماضی ساده: -baxerd = خورد
  • بن ماضی استمراری: -xerd = می‌خورد
گذشته۱ مفرد۲ مفرد۳ مفرد۱ جمع۲ جمع۳ جمع
شناسهemeieemieniene
شناسه (پس از واکه)meieminine

۲. حال ساده:

  • بن مضارع اخباری: -xer = می‌خوره
حال ساده۱ مفرد۲ مفرد۳ مفرد۱ جمع۲ جمع۳ جمع
شناسهembeenieneembiennienne
شناسه (پس از واکه)mbeninembinninne

۳. حال التزامی:

  • بن مضارع التزامی: -baxer = بخورد
حال التزامی۱ مفرد۲ مفرد۳ مفرد۱ جمع۲ جمع۳ جمع
شناسهemieiminen
شناسه (پس از واکه)mieiminn

صرف فعل

در جدول زیر فعل خوردن (baxerden) بر اساس گویش سوادکوهی در زمان‌های مختلف صرف می‌شود.[7](نمونه زیر براساس سوادکوه می‌باشد)

زمان/شخص۱ مفرد۲ مفرد۳ مفرد۱ جمع۲ جمع۳ جمع
گذشته سادهbaxerdemebaxerdibaxerdebaxerdemibaxerdenibaxerdene
گذشته کاملbaxerde-bimebaxerde-bibaxerde-biebaxerde-bimibaxerde-binibaxerde-bine
گذشته التزامیbaxerde-bumbaxerde-buibaxerde-bubaxerde-buimbaxerde-buinbaxerde-bun
گذشته التزامی کاملbaxerde-bi-bumbaxerde-bi-buibaxerde-bi-bubaxerde-bi-buimbaxerde-bi-buinbaxerde-bi-bun
گذشته استمراریxerdemexerdixerdexerdemixerdenixerdene
گذشته در حال انجامdaime-xerdemedai-xerdidaie-xerdedaimi-xerdemidaini-xerdenidaine-xerdene
حال ساده/آیندهxerembexerenixerenexerembixerennixerenne
حال در حال انجامdareme-xerembedari-xerenidare-xerenedaremi-xerembidareni-xerennidarene-xerenne
حال التزامیbaxerembaxeribaxerebaxerimbaxerinbaxeren
آیندهxâmbe baxeremxâni baxerixâne baxerexâmbi baxerimxânni baxerinxânne baxeren

افعال

شماری از افعال سوادکوهی و مقایسه آن با گویش فیروزکوهی و فارسی:[8]

گویش سوادکوهیگویش فیروزکوهیفارسی
kembekembeمی‌کنم
hâkerdemehâkerdemeکردم
hedâmehedâmeدادم
denedeneمی‌دهد
bahitemebahitemeگرفتم
girnegirneمی‌گیرد
bahutemebahutemeگفتم
gembegembeمی‌گویم
harešimeharešimeدیدم
ešimeešimeمی‌دیدم
ešineešineمی‌دید
ešeneešeneمی‌بیند

واژگان

شماری از واژه‌های سوادکوهی و مقایسه آن با گویش فیروزکوهی و فارسی:[9]

گویش سوادکوهیگویش فیروزکوهیفارسی
piyer/perpiyerپدر
mârmârمادر
rikâ/peserrikâ/peserپسر
kijâ/deterkijâ/deterدختر
mičkâmičkâگنجشک
melijemelijeمورچه
merqenemorqeneتخم مرغ
telâtelâخروس
attâattâ/yettâیک
sikâsikâاردک
derder/durدور
gatgatبزرگ
vessre/sevessere/seبرای
turturتبر
burburبرو
našonašoنرو
areareآره
nâ/nonâ/noنه

جستارهای وابسته

منابع

  1. قاسمی، علیرضا؛ به کوشش انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه گیلان (۱۳۷۷). سیری در زبان و شعر مازندرانی. رشت: انتشارات دانشگاه گیلان. ص. ۳.
  2. جعفری دهقی، محمود؛ خلیلی پور، نازنین؛ جعفری دهقی، شیما (۱۳۹۳). زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال). تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۲۶۱. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۲۶-۶۳-۴.
  3. واژه‌نامه بزرگ تبری، گروه پدید آورندگان به سرپرستی: جهانگیر نصراشرفی و حسین صمدی، سال 1377، جلد اول، ص 31
  4. نوری‌نژاد، علی (۱۳۸۹). گویش سوادکوهی. نشر روجین مهر. ص. ۱۳.
  5. نوری‌نژاد، علی (۱۳۸۹). گویش سوادکوهی. نشر روجین مهر. ص. ۱۶.
  6. نوری‌نژاد، علی (۱۳۸۹). گویش سوادکوهی. نشر روجین مهر. ص. ۱۹.
  7. نوری‌نژاد، علی (۱۳۸۹). گویش سوادکوهی. نشر روجین مهر. ص. ۲۰.
  8. ASATRIAN, GARNIK (1998). "Some Mazandarani Materials From Firuzkuh" (PDF). Yerevan State University. 2 (2): 126.
  9. ASATRIAN, GARNIK (1998). "Some Mazandarani Materials From Firuzkuh" (PDF). Yerevan State University. 2 (2): 129.

پیوند به بیرون

معنای مازندران را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.