زبان‌های ایرانی جنوب غربی
زبان‌های ایرانی جنوب غربی زیرگروه جنوبی زبان‌های ایرانی غربی هستند. فارسی، لری و ترکی قشقایی از شناخته‌شده‌ترین زبان‌های این خانواده هستند.
| ایرانی جنوب غربی | |
|---|---|
| پراکنش: | جنوب غرب آسیا، آسیای میانه و قفقاز |
| تبار: | هندواروپایی
|
| زیرگروه‌ها: |
—
|
| گلاتولوگ | sout3157[1] |
 نقشه گویشوران زبان‌های ایرانی. | |
در زبان‌های ایرانی غربی، آن دسته از زبان‌ها و گویش‌هایی که در تمام تحولات آوایی اصلی (مثل تبدیل ج ایرانی باستان به ز یا تبدیل ز ایرانی باستان به د) مانند فارسی هستند را جزء گروه جنوب‌غربی می‌شمرند و بقیه را جزء گروه شمال‌غربی قرار می‌دهند. این تقسیم‌بندی متقارن نیست و مطابق این تعریف، میزان تنوع آوایی در زیرشاخهٔ شمال‌غربی بیشتر است؛ چون آن‌ها به یک اندازه دچار تغییر و تحول نشده‌اند و در برخی این تفاوت با فارسی بیشتر است و در برخی دیگر کمتر. مثلاً تفاوت‌های آوایی کرمانجی با فارسی زیادتر است و در گورانی یا در گویش‌های قدیمی نطنز و نایین این تفاوت‌ها کمتر است. گاه برخی از تحولات آوایی زیرشاخهٔ جنوب‌غربی نیز در برخی از گویش‌های شمال‌غربی دیده می‌شود، اما با این حال، آن را از زیرشاخهٔ شمال‌غربی می‌شمرند، چون همهٔ آن تحولات آوایی را در خود نشان نمی‌دهد.
زبان‌ها
جستارهای وابسته
منابع
- Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Southwestern Iranian". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
- Oranskij, Iosif M. , Les langues iraniennes, traduit par Joyce Blau, Institut d'études iraniennes de l'Université de la Sorbonne Nouvelle, documents et ouvrages de référence 1, Paris: Librairie C. Klincksieck, 1977 شابک ۲−۲۵۲−۰۱۹۹۱−۳