زبان سرخه‌ای

زبان سرخه‌ای (انگلیسی: Sorkhei language‎) از زبان‌های هم خانواده زبان‌های ایرانی شمال غربی است که در شهر سرخه استان سمنان به آن صحبت می‌شود. وبگاه گلاتولوگ گویش سرخه ای-افتری را به همراه لاسگردی و سنگسری تحت عنوان خانواده کومشی(komesenian) طبقه بندی کرده است[2]. گرنوت ویندفور گویش های افتری و سرخه ای-لاسگردی و گویش شهمیرزادی را با زبان مازندرانی مرتبط می داند[3]. برخی از پژوهشگران نیز زبان مردمان مناطق سنگسر و افتر را همچون شهمیرزاد و پرور و اطراف آن از جنس زبان مازندرانی می دانند[4].

زبان سرخه‌ای
منطقهایران
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹sqo
گلاتولوگsork1239[1]

منابع
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Sorkhei". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. Sorkhei-Aftari, glottolog. , “Family: Komisenian” ,
  3. Aftarī is closely related to Sorḵaʾī-Lāsgerdī; together with Sangesarī and Šahmīrzādī these dialects form a distinct semicircle around Semnān and are related to Ṭabarī/Māzandarānī, Gernot Ludwig Windfuhr. , “Aftari” Encyclopædia Iranica, online edition
  4. جعفری دهقی، محمود؛ خلیلی پور، نازنین؛ جعفری دهقی، شیما (۱۳۹۳). زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال). تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۲۶۱. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۲۶-۶۳-۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.