گرنوت ویندفور
گرنوت لودویگ ویندفور (به انگلیسی: Gernot Ludwig Windfuhr) پروفسور بازنشسته دانشکده مطالعات خاور نزدیک دانشگاه میشیگان است. او فارغ‌التحصیل زبانشناسی دانشگاه کلن (۱۹۶۲)، ایران‌شناسی و پارسی‌شناسی دانشگاه تهران (۱۹۶۱)، ایران‌شناسی، اسلام‌شناسی و زبانشناسی دانشگاه هامبورگ (۱۹۶۵) است و دکترایش را در رشته ایران‌شناسی در سال ۱۹۶۵ از دانشگاه هامبورگ دریافت کرد.
شغل دانشگاه
او شغل دانشگاهی‌اش با سمینار «زبانشناسی عمومی و هند و اروپایی» در دانشگاه کیل شروع کرد. به دنبال دعوت دانشکده مطالعات خاورنزدیک دانشگاه میشیگان از او به عنوان استاد مدعو، بعد از یک سال او عضویت در دانشکده را به منظور تمرکز و تحقیق و تدریس ایران‌شناسی پذیرفت. از اینرو، زمینه تدریس وی زبانشناسی، ادبیات و دین ایرانیان باستان، میانه و نو، و سیمبولیک و رابطه میان فرهنگ‌ها و زبان‌های آسیای مرکزی و خاورنزدیک است.
- دانشگاه کیل، گروه عمومی و زبانشناسی تطبیقی
- مدیر کسب و کار رسمی از یک دستیار علمی، ۱۹۶۴–۱۹۶۶
- معاون علمی. ۱۹۶۵–۱۹۶۶
- دانشکده مطالعات خاورنزدیک دانشگاه میشیگان
- ۱۹۶۶–۱۹۶۷ استادیار مدعو
- ۱۹۶۷–۱۹۶۹، استادیار
- ۱۹۶۹–۱۹۷۳، دانشیار
- ۱۹۷۳–۲۰۰۹، استاد
- ۱۹۷۷–۱۹۸۷، ریاست
- ژوئیه ۲۰۰۹، استاد بازنشسته
عضویت در هیئت ویراستاری (هم اکنون)
- ویراستار مشاور برای زبانشناسی دانشنامه ایرانیکا
- ویراستار مشاور در «ژورنال بین‌المللی مطالعات ایران باستان» نامهٔ ایران باستان، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در فولرتون و دانشگاه تهران
- ویراستار مشاور در «ژورنال ایرانیان مطالعات زبان بکاربرده شده»، ایران، تهران
- هیئت مشاوران در «Deutschsprachige Zeitschrift für iranistische Studien»، ایران، دانشگاه اصفهان