گویش بهدینان
گویش بهدینان[1][2] که به زبان پارسی زرتشتی یا زبان دری زرتشتی یا زبان گورونی یا گبری نیز مشهور است (خود زرتشتیان به آن دری و در دنیای خارج به آن گبری می‌گویند)[2] گویش ویژهٔ زرتشتیان ایران است که در ایران در استان‌های یزد و کرمان به آن سخن می‌گویند.
| گویش بهدینان | |
|---|---|
Default
| |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | gbz |
زبان دری یک زبان هندوایرانی و از شاخه زبان‌های ایرانی شمال‌غربی به شمار می‌رود. این زبان با زبان‌های مرکزی ایرانی و کردی سورانی نزدیکی دارد.[3] گویش بهدینان با آنکه «دری زرتشتی» خوانده می‌شود، با فارسی دری که گونه ی کهن تر زبان فارسی ایران است و زبان رسمی افغانستان متفاوت است.
جستارهای وابسته
- زبان سیوندی
- پارسیان هند
- زرتشتیان
منابع
- بهدینان، دائره المعارف بزرگ اسلامی (در بایگانی اینرنت)
- «BEHDĪNĀN DIALECT». دانشنامه ایرانیکا.
- ""DARI: a language of Iran"". اتنولوگ. Retrieved 23 October 2011.
 زبان‌های ایران | |
|---|---|
| زبان رسمی | |
| زبان‌های منطقه‌ای | |
| زبان‌های اقلیت‌ها | |
| زبان‌های اشاره | |
همچنین بنگرید | |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.