گویش
گویش یا لهجه به شکل‌هایی از یک زبان گفته می‌شود که تفاوت‌هایی آوایی یا دستوری دارند اما استفاده‌کنندگانِ دو گویش متفاوت (گویش‌ورانِ متفاوت) هم‌چنان بتوانند سخن یکدیگر را درک کنند.
| زبان‌شناسی اجتماعی |
|---|
| مفاهیم کلیدی |
| زمینه‌های پژوهش |
| مردم |
| زبان‌شناسان اجتماعی |
| رشته‌های مرتبط |
|
|
اگر وجه ممیزهٔ بین دو زبان‌گونهٔ یک زبان عمدتاً در سطح واژگان و تا حدودی در سطح ساختار (نحو) باشد، این دو گونه دو گویش متفاوت از یک زبانند.[1]
دسته‌بندی
گویش بر چهار دسته است:
- گویشی که به مکان جغرافیایی وابسته است؛ مانند گویش بوشهری، گویش بیرجندی برای زبان فارسی، و به آن گویش جغرافیایی گویند.
- گویشی که مربوط به طبقهٔ اجتماعی خاصی است؛ مانند گویش بازاریان و واعظان که به آن گویش اجتماعی گفته می‌شود.
- گویشی که مربوط به ادوار گذشته‌است؛ مانند گویش زمان قاجار در زبان فارسی که به آن گویش تاریخی می‌گویند.
- گویشی که به آن گویش معیار گویند.[2]
منابع
- رنجبر چقاکبودی، وحید (۱۳۹۱). زبان و زبان‌گونه‌ها. کرمانشاه: باغ‌نی. ص. ص۵. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۶۹۹-۹۹-۵. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک); پارامتر|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک) - زبان فارسی (۱)، سال اول دبیرستان، چاپ ۱۳۸۶
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.