گوناگونی (زبان‌شناسی)

گوناگونی ویژگی زبان است: برای گفتن یک حرف بیش از یک روش وجود دارد. گویشوران یک زبان ممکن است در تلفظ (لهجه) ، انتخاب واژگان، ریخت‌شناسی و نحو (که گاهی اوقات «دستور زبان» نامیده می‌شود) تفاوت داشته باشند.[1] اما گرچه گوناگونی بسیار زیاد است، اما به نظر می‌رسد محدودیت‌هایی در گوناگونی نیز وجود دارد؛ گویشوران به‌طور کلی در ترتیب واژگان جمله تغییرات شدیدی ایجاد نمی‌کنند یا از صداهای جدیدی که کاملاً با زبان خود بیگانه است، استفاده نمی‌کنند.[2]

جستارهای وابسته

منابع

Meecham, Marjory; Rees-Miller, Janie (2001). "Language in social contexts". In O'Grady, William; Archibald, John; Aronoff, Mark; Rees-Miller, Janie. Contemporary Linguistics (Fourth ed.). Bedford/St. Martin's. ISBN 978-0-312-24738-6.
Wardhaugh, Ronald (2006). An Introduction to Sociolinguistics. Wiley Blackwell. p. 5. ISBN 978-1-4051-3559-7.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Meecham2-1] Meecham, Marjory; Rees-Miller, Janie (2001). "Language in social contexts". In O'Grady, William; Archibald, John; Aronoff, Mark; Rees-Miller, Janie. Contemporary Linguistics (Fourth ed.). Bedford/St. Martin's. ISBN 978-0-312-24738-6.

[2] Wardhaugh, Ronald (2006). An Introduction to Sociolinguistics. Wiley Blackwell. p. 5. ISBN 978-1-4051-3559-7.