زبان‌های هندوآریایی میانه

زبان‌های هندوآریایی میانه یا زبان‌های هندی میانه شاخه‌ای از زبان‌های هندوآریایی می‌باشد. این گروه زبانی از تبار زبان‌های هندوآریایی باستان -چون سانسکریت ودایی- می‌باشد. همچنین زبان‌های هندواروپایی امروزی -مانند بنگالی، پنجابی و هندوستانی- نیز از تبار همین گروه زبانی‌اند.

زبان‌های هندوآریایی میانه
پراکنش:South Asia
تبار:هندواروپایی
زیرگروه‌ها:
گلاتولوگmidd1350[1]

زبان‌های هندواروپایی میانه میان سال‌های ۵۰۰ پیش از میلاد تا ۱۰۰۰ میلادی رواج داشته‌اند و بیشتر به سه دستهٔ زیر بخش‌می‌شوند:

  • مرحلهٔ کهن که با نوشته‌های اشوکا، متن‌های بودایی به زبان پالی و نوشته‌های مقدس جین شناخته‌می‌شوند.
  • مرحلهٔ میانه که دربرگیرندهٔ ادبیات پراکریت است.
  • مرحلهٔ متاخر که نماینده‌اش زبان اپبرمشه است.

جستارهای وابسته

منابع

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Middle Indo-Aryan". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.

Wikipedia contributors, "Middle Indo-Aryan languages," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Middle_Indo-Aryan_languages&oldid=489879485 (accessed September 10, 2012).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.