فهرست شاهان صفوی
دوره صفوی از مهمترین دوران تاریخی ایران بهشمار میآید، زیرا با گذشت ۹۰۰ سال پس از نابودی شاهنشاهی ساسانیان؛ یک پادشاهی متمرکز ایرانی توانست بر سراسر ایران آن روزگار فرمانروایی نماید. این دوره یکی از سه مرحله دوران طلایی اسلام و دوره اوج تمدن اسلامی است و یکی از امپراتوریهای باروت به شمار میرود.[1] این پادشاهی توسط شاه اسماعیل یکم بنیانگذاری شد و در نهایت با سقوط شاه سلطان حسین در اصفهان در سال ۱۷۲۲ میلادی فروپاشید. البته احترام صفویان در میان مردم حتی پس از سلطان حسین نیز پابرجا ماند و حکمرانان بعدی ایران با انتساب خود به نوادگان صفوی مشروعیتسازی میکردند. آخرین پادشاه صفوی، شاه اسماعیل سوم (نوهی دختری سلطان حسین) بود که در ۱۷۵۰ میلادی توسط کریمخانزند در آباده به شاهی برگزیده شد و تا ۱۷۷۳ میلادی شاه صوری ایران محسوب میشد و از احترام برخوردار بود. برهمین اساس کریمخانزند خود را «وکیل» وی مینامید.
شاهنشاهی صفوی | |
---|---|
جزئیات | |
اولین پادشاه | شاه اسماعیل یکم |
آخرین پادشاه | شاه سلطان حسین |
آغاز پادشاهی | ژوئیه ۱۵۰۱ میلادی |
پایان پادشاهی | اکتبر ۱۷۲۲ میلادی |
سکونتگاه رسمی | تبریز (۱۵۰۱ تا ۱۵۵۵ میلادی) قزوین (۱۵۵۵ تا ۱۵۹۸ میلادی) اصفهان (۱۵۹۸ تا ۱۷۲۲ میلادی) |
منصوبکننده | جانشینی ارثی |
صفویان، آیین شیعه را مذهب رسمی ایران قرار دادند. روش فرمانروایی صفوی تمرکزگرا و نیروی مطلقه (در دست شاه) بود. پس از ساختن پادشاهی صفویه، ایران اهمیتی بیشتر پیدا کرده و از ثبات و یکپارچگی برخوردار گردیده و در زمینهٔ جهانی نامآور شد.[2] در این دوره روابط ایران و کشورهای اروپایی به دلیل دشمنی امپراتوری عثمانی با صفویان و نیز جریانهای بازرگانی، (به ویژه داد و ستد ابریشم از ایران) گسترش فراوانی یافت. در دوره صفوی (به ویژه نیمه نخست آن)، جنگهای بسیاری میان ایران با امپراتوری عثمانی در غرب و با ازبکها در شرق کشور رخ داد که علت این جنگها جریانهای زمینی و دینی بود.[3] ایران در دوره صفوی در زمینه مسائل نظامی، فقه شیعه و هنر (معماری، خوشنویسی، و نقاشی) پیشرفت شایانی نمود.[4]
لقب
صفویان همواره از لقب شاه پیش از اسم خود استفاده میکردند که نشان دهنده قدرت معنوی و دنیوی پادشاه بود. علاوه بر این از لقبهایی مانند شاهنشاه، سلطان بر سلاطین، خاقان، صاحبقران نیز استفاده میکردند، شاهنشاه لقبی بود که پادشاهان این سلسله را به پادشاهیهای باستانی مرتبط میکرد و میتوانستند بر تمامی اراضی متعلق به ایران ادعای سلطنت کنند، خاقان و بهادرخان نیز لقبی بود که بعد از حمله مغل در ایران رواج پیدا کرده بود و استفاده از آن نیز نوعی مشروعیت داشت.
فهرست
شاهان صفوی | ||||||||||||
# | تصویر | نام | نام کامل | تاریخ تولد (محل تولد) |
دوران حکومت |
پایتخت | تاریخ درگذشت (محل درگذشت) |
محل آرامگاه | اتفاقات مهم | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱ | شاه اسماعیل یکم | ابوالمظفر شاه اسمعیل الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
۱۷ ژوئیه ۱۴۸۷ میلادی |
۲۲ دسامبر ۱۵۰۱[5] |
تبریز |
۲۳ مه ۱۵۲۴ |
آرامگاه شیخ صفیالدین اردبیلی |
| ||||
۲ | شاه تهماسب یکم | ابوالمظفر ابوالفتح شاه طهماسب الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
۲۳ مه ۱۵۲۴ |
تبریز و قزوین |
۱۴ مه ۱۵۷۶ |
حرم امام رضا |
| |||||
۳ | شاه اسماعیل دوم | ابوالمظفر شاه اسمعیل ثانی الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
۳۱ مه ۱۵۳۷ میلادی |
۲۲ اوت ۱۵۷۶ |
قزوین |
۲۴ نوامبر ۱۵۷۷ |
حرم شاهزاده حسین |
| ||||
۴ | شاه محمد خدابنده | ابوالمظفر شاه سلطان محمد الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
۱۵۳۲ میلادی |
۱۱ فوریه ۱۵۷۸ |
قزوین |
۱۵۹۵ |
حرم شاهزاده حسین |
| ||||
۵ | شاه عباس یکم | ابوالمظفر شاه عباس الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
۲۱ ژانویه ۱۵۷۱ میلادی |
۱ اکتبر ۱۵۸۸ |
قزوین و اصفهان | حرم امامزاده حبیب بن موسی |
| |||||
۶ | شاه صفی یکم | ابوالمظفر شاه صفی بن فیضی میرزا الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
۱۶۱۱ میلادی |
۱۹ ژانویه ۱۶۲۹ |
اصفهان |
۱۲ مه ۱۶۴۲ |
حرم فاطمه معصومه |
| ||||
۷ | شاه عباس دوم | ابوالمظفر شاه عباس ثانی الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
۳۱ دسامبر ۱۶۳۲ میلادی |
۱۵ مه ۱۶۴۲ |
اصفهان |
۲۶ اکتبر ۱۶۶۶ |
حرم فاطمه معصومه |
| ||||
۸ | شاه صفی دوم
(شاه سلیمان) |
ابوالمظفر شاه صفی ثانی (سلیمان) الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
فوریه یا مارس ۱۶۴۸ میلادی |
۱ نوامبر ۱۶۶۶ |
اصفهان |
۲۹ ژوئیه ۱۶۹۴ |
حرم فاطمه معصومه |
| ||||
۹ | شاه سلطان حسین | ابوالمظفر شاه سلطان حسین الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
اکتبر ۱۶۶۸ میلادی |
۶ اوت ۱۶۹۴ |
اصفهان |
۱۵ نوامبر ۱۷۲۶ |
حرم فاطمه معصومه |
| ||||
۱۰ | شاه تهماسب دوم | ابوالمظفر شاه تهماسب ثانی الحسینی الموسوی الصفوی بهادر خان |
۱۷۰۴ میلادی |
۲۴ اکتبر ۱۷۲۲ |
اصفهان |
۱۱ فوریه ۱۷۴۰ |
حرم فاطمه معصومه |
|
پانویس
- موسی نجفی (۱۳۸۸)، انقلاب فرامدرن و تمدن اسلامی (موج چهارم بیداری اسلامی)، مؤسسه مطالعات تاریخن صفوی و مذهب: معاصر ایران، ص. ۲۴۹، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۸۳۴-۱۳-۶
- تاریخ ایران (۲)، ص ۱۲۲
- تاریخ تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران در دوران صفویه (صص ۶–۲۸۴)
- http://ganjoor.net/mohtasham/
- Ghereghlou, Kioumars (October–December 2017). "Chronicling a Dynasty on the Make: New Light on the Early Ṣafavids in Ḥayātī Tabrīzī's Tārīkh (961/1554)". Journal of the American Oriental Society. 137 (4): 827. doi:10.7817/jameroriesoci.137.4.0805 – via Columbia Academic Commons.
Shah Ismāʿīl's enthronement took place in Tabrīz immediately after the battle of Sharūr, on 1 Jumādā II 907/22 December 1501.
منابع
- غفاریفرد، عباسقلی (۱۳۸۱). تاریخ تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران در دوران صفویه. تهران: سازمان سمت.