صوفی (صفویه)

صوفی (به انگلیسی:Sophy، همچنین املای Sofi, Sophie, Sophi, یا Soffi) اصطلاحی در زبان‌های اروپایی برای اشاره به حاکمان سلسله صفوی در ایران است.[1] با اینکه مردم گوناگون اروپا برای اشاره به ایران از زمان یونانیان باستان از واژهٔ پرشیا استفاده می‌کردند. در زمان شاه عباس اول (سلطنت ۱۵۸۸–۱۶۲۹)، حاکم این کشور از آن پس با عنوان «صوفی» شناخته شد که خود قلب از کلمه «صفوی» بود - همان سلسله ای که عباس اول به آن تعلق داشت.[1]

این مقاله دربارهٔ عنوانی در دوره صفویه است. برای سایر کاربردها، صوفی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

هر چند استفاده از «صوفی» در زمان شاه عباس اول رایج شد. این کلمه برای اشاره به بنیانگذار سلسلهٔ صفوی شاه اسماعیل یکم هم استفاده می‌شد (سلطنت ۱۵۰۱–۱۵۲۴).[2]

استفاده گسترده از این واژه، در ادبیات انگلیسی با حکومت شاه عباس اول آغاز شد.[1] شب دوازدهم اثر ویلیام شیکسپیر از نخستین نمونه‌های این طرز استفاده است.[1]

پانویس
  1. Blow 2009, p. xiii.
  2. Floor 2001, p. ۱۷۶.

منابع
  • Blow, David (2009). Shah Abbas: The Ruthless King Who Became an Iranian Legend. I.B.Tauris. ISBN 978-0-85771-676-7.
  • Floor, Willem (2001). Safavid Government Institutions. Costa Mesa, California: Mazda Publishers. ISBN 978-1-56859-135-3.
  • Savory, Roger (2007). Iran Under the Safavids. Cambridge University Press. p. 259. ISBN 978-0-521-04251-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.