روابط عثمانی و صفویه

تاریخ روابط امپراتوری‌های عثمانی و صفوی با برپایی دودمان صفویه در ایران در آغاز سده ۱۶، آغاز شده است. نخستین درگیری عثمانی صفوی در جنگ چالدران در سال ۱۵۱۴ به اوج خود رسید، و با یک سده رویارویی در مرزها ادامه داشت. در سال ۱۶۳۹، صفویان و عثمانی‌ها، عهدنامه زهاب را امضا کردند که عراق را در سلطه عثمانیان به رسمیت می‌شناخت و قفقاز را در میان دو امپراتوری تقسیم می‌کرد.

امپراطوری فارس و عثمانی در ۱۶۶۱

تا سده ۱۸، پیکار میان نسخه اسلام شیعه‌ی ایرانیان صفوی و نسخه اسلام سنی ترک‌های عثمانی یکی از ابعاد مهم پیوند میان دو امپراتوری بزرگ باقی ماند. در آغازه سده ۱۸، گفتگوهای صلح ایرانیان و عثمانی‌ها مفهوم تازه ای از پیوند میان مسلمان‌ها را معرفی کرد که در آن، کشورهای مستقل می‌توانند به عنوان حکومت‌های مستقل از جامعه مسلمانان در کنار هم وجود داشته باشند و با هم همکاری نمایند. گر چه روابط بیشتر با ترس متقابل از سستی و بی‌اعتمادی هدایت می‌شدند، این حالت تا سال ۱۸۴۷ زمانی که قاجاریان و عثمانی‌ها پس از سده‌ها درگیری ها، پیمان صلح مهمی به نام عهدنامه ارزروم امضا کردند، ادامه داشت.

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.