طریقت صفویه
طریقت صفویه طریقتی در تصوف بود[1][2] که توسط صفی‌الدین اردبیلی[3][4][5] تأسیس شد. این طریقت تأثیرات زیادی بر اجتماع و سیاست شمالغرب ایران در سده چهاردهم و پانزدهم داشت اما امروزه به خاطر قدرت دادنش به حکومت صفویان داشت شناخته می‌شود. اگرچه در ابتدا از زیرشاخه‌های شافعی محسوب می‌شد اما با اضافه شدن گفتمان شیعی به ویژه امامت توسط فرزندان و نوادگان صفی باعث شد که این طریقت مطلقاً در ارتباط با شیعه دوازده‌امامی مطرح شود.
جستارهای وابسته
منابع
- http://whc.unesco.org/en/list/1345, Sheikh Safi al-Din
- http://archnet.org/sites/1595/media_contents/40812
- Newman, Andrew J. , Safavid Iran: Rebirth of a Persian Empire, (I.B. Tauris & Co. Ltd. , 2006), 152.
- R.M. Savory. Ebn Bazzaz. بایگانی‌شده در ۲۰۰۹-۰۵-۲۹ توسط Wayback Machine Encyclopædia Iranica
- V. Minorsky, "The Poetry of Shāh Ismā‘īl I," Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London 10/4 (1942): 1006–53.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Safavid order». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ فوریه ۲۰۱۹.
| سران کشور | |
|---|---|
| ایدئولوژی و مذهب |
|
| تاریخ |
|
| نظامی‌گری | |
| فرهنگ و تمدن |
|
| جستارهای وابسته | |
 رده | |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.