سکسکه

سازوکار سکسکه به خوبی درک نشده است.[1][2] زیرا سکسکه معمولاً به صورت اتفاقی و در مدت زمانی کوتاه پیش می‌آید و بررسی در مورد آن را سخت می‌کند.[2] عضلهٔ تنفسی دیافراگم، در حد فاصل میان قفسه سینه و شکم واقع شده است. این ماهیچه، هنگام عمل دَم به سمت پایین حرکت می‌کند و هوای دارای اکسیژن را به درون شش‌ها می‌فرستد. در هنگام بازدم نیز دیافراگم، شل و باعث می‌شود هوای حاوی ذرات زائد یا کربن دی‌اکسید به سمت دهان و بینی برود و از بدن دفع شود. حال اگر به هر دلیلی این عضله دچار تحریک ناگهانی شود، عملکرد درست خود را از دست می‌دهد و دچار انقباض‌های غیرارادی تکرارشونده‌ای می‌شود که به آن سکسکه می‌گویند.[2][3]

یک دلیل دیگر سکسکه می‌تواند بسته شدن راه هوا توسط پرده‌های صوتی باشد.[2]

همچنین گمان می‌رود سکسکه یک نوع میوکلونوس است که در نتیجه فعالیت غیرطبیعی هستهٔ تنفسی واحد (به انگلیسی: solitary inspiratory nucleus) در مغز ایجاد می‌شود.[4]

هیجان عاطفی شدید، غذای تند، نوشیدنی‌های گازدار، و دخانیات می‌توانند از دیگر عوامل سکسکه باشند.[2]

بر پایه یک نظریه، ریشه سکسکه به فرگشت و گذشتگان دوزیست، مانند نوزاد قورباغه باز می‌گردد. در بچه‌قورباغه‌های دیرین، رفلکس ریه باعث می‌شد ریه‌ها در هنگام تنفس گشوده بمانند و در هنگام بلع آب بسته شوند و فقط از آبشش‌ها عبور کند. اما این واکنش،برای انسان،فایده‌ای ندارد.[2]

معاینه پزشکی با انجام تست‌های تشخیصی مانند سونوگرافی شکم و سی‌تی اسکن قفسه سینه و مغز انجام می‌شود.

بررسی زخم معده و دوازدهه، گاستریت (ورم معده)، و ریفلاکس مری پدیده‌های شایعی در بیماران دارای سکسکه مزمن هستند. به همین دلیل بررسی‌های دستگاه گوارش انسان فوقانی مانند آندوسکوپی، مانومتری و … توصیه می‌شود.[1]

چون پژوهش درباره علت سکسکه، سخت است بسیاری از درمان‌ها فاقد پشتوانه‌های علمی هستند.[2]

رکورد طولانی‌ترین سکسکه به چارلز اوزبورن تعلق دارد. او در سال ۱۹۲۲ تلاش کرد یک خوک را وزن کند. اما خوک روی او افتاد و باعث سکسکه چارلز شد. این سکسکه برای ۶۸ سال ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۹۹۰ متوقف شد. چارلز اوزبورن در دهه‌های نخست در هر دقیقه ۴۰ بار سکسکه می‌کرد و در سال‌های پایانی به ۲۰ سکسکه در هر دقیقه رسیده بود. تخمین می‌زنند که او در ۶۸ سال، نزدیک به ۴۵۰ میلیون بار سکسکه کرده باشد.[2]

• Launois S, Bizec JL, Whitelaw WA, Cabane J, Derenne JP.Hiccup in adults: an overview.Eur Respir J. 1993 Apr;6(4):563-75.

• Moretti R, Torre P, Antonello RM, Ukmar M, Cazzato G, Bava A.Gabapentin as a drug therapy of intractable hiccup because of vascular lesion: a three-year follow up.Neurologist. 2004 Mar;10(2):102-6.

• مازیار مهدوی‌فر، سکسکه، میهمان ناخوانده بایگانی‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine، رادیو زمانه، (۲۵ آذر ۱۳۹۱)
• کتابخانه ملی داروها (به انگلیسی)
• Gabapentin as a Drug Therapy of Intractable Hiccup Because of Vascular Lesion: A Three-Year Follow Up, March 2004