کره چشم

‌اندام بینایی از کره چشم و عضلات آن، دستگاه اشکی و ابروها تشکیل شده‌است. کُرهٔ چشم (انگلیسی: Globe‎) در کاسه چشم قرار دارد و توسط چربی احاطه شده و به شکل کره‌ای است که یک‌ششم آن در جلو برآمده شده باشد. قطر قدامی – خلفی آن حدود ۲۴ میلی‌متر می‌باشد که افزایش یا کاهش همین قطر است که باعث دور و نزدیک‌بینی می‌شود. کره چشم دارای سه لایه است که از خارج به داخل عبارتند از: لایه بیرونی یا لایه رشته‌ای (صلبیه و قرنیه)، لایه میانی یا لایه عروقی (مشیمیه، جسم مژگانی و عنبیه) و لایه درونی یا لایه عصبی (شبکیه).[1]

کُرهٔ چشم
نگاره‌ای مختصر از چشم انسان.
جزئیات
سرخرگ	anterior ciliary arteries، long posterior ciliary arteries، short posterior ciliary arteries
شناسه‌ها
لاتین	Bulbus oculi

لایه رشته‌ای یک لایه کروی شکل می‌باشد و شامل دو قسمت است: جلو آن را قرنیه و عقب آن را صُلبیه می‌نامند. لایه درونی از جنس بافت عصبی است و شبکیه نام دارد و دارای یک لایه بیرونی به نام اپی‌تلیوم رنگدانه‌ای و یک لایه درونی به نام شبکیه ویژه می‌باشد. شبکیه ویژه حساس به نور، بخشی از دستگاه عصبی مرکزی است و از طریق عصب بینایی با مغز ارتباط می‌یابد.

چشم دارای ۳ محفظه می‌باشد:

- محفظه پیشین که فضای بین قرنیه و عنبیه و عدسی را در بر می‌گیرد.

- محفظه پسین که بین عنبیه، جسم مژگانی و الیاف زنول از یک سو و عدسی از سوی دیگر قرار دارد.

اتاق‌های جلویی و عقبی به وسیله مایعی پر می‌باشد. مایعی به نام زلالیه که پروتئین کمی دارد.

- فضای زجاجیه که پشت عدسی و الیاف زنول قرار گرفته و توسط شبکیه احاطه شده‌است. فضای وتیره توسط یک ماده ژلاتینی به نام جسم زجاجیه پر می‌شود.