پرشنوایی
درک غیرطبیعی از میزان بلندی صوت را پُرشنوایی (انگلیسی: Hyperacusis) یا تیزی شنوایی می‌گویند.
| پرشنوایی | |
|---|---|
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| تخصص | پزشکی گوش و حلق و بینی |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | H93.2 |
| دادگان بیماری‌ها | 29099 |
| سمپ | D012001 |
پرشنوایی معمولاً با کاهش شنوایی همراه نیست. شنوایی‌سنجی این بیماران معمولاً طبیعی گزارش می‌شود. در صورتی‌که کاهش شنوایی همراه با کاهش تحمل صدا باشد به آن رکروتمان (recruitment) می‌گویند.
افراد پرشنوا محدوده شنوایی باریکی دارند. به عنوان مثال فرد صدای زیر ۵۰ دسی بل را نمی‌شنود و صداهای بالای ۸۰ دسی بل برایش آزاردهنده است. وزوز گوش می‌تواند با پرشنوایی همراه باشد. گاهی این دو شکایت با هم بروز می‌کند و گاهی یکی مقدم بر دیگری تظاهر می‌یابد.[1]
منابع
- روزنامه پزشکی ایران بایگانی‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine. بازدید: ژانویه ۲۰۱۵.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Hyperacusis». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.