ابن‌داوود قمی
ابوالحسن محمد بن احمد بن داوود قمی مشهور به ابن داود (درگذشتهٔ ۳۶۸ یا ۳۷۸ ق[1]) از فقها و مشایخ حدیث امامیه در قم بود. از قم به بغداد رفت و در آنجا به نشر حدیث پرداخت. ابن داوود ممدوح نجاشی و علامه و دیگر علماء رجال بود. شیخ مفید او را از بزرگان فقه و حدیث می‌داند. «کتاب البیان عن حقیقةالصیام»، الحدیثین المختلفین و کتاب بزرگ «المزار» از تالیفات اوست.[2]
منابع
- مرجعیت، سید هدایت‌الله طالقانی، نشر: ارغنون-سبز رویش، چاپ اول ۱۳۷۴، ص ۳۳۷.
- «ابوالحسن محمد بن احمد بن داوود ابن داوود قمی». وبگاه ویستا. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ آوریل ۲۰۱۴. دریافت‌شده در اسفند ۱۳۹۰. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.