میرزا جواد تبریزی
جواد رهبرسعادتی معروف به میرزا جواد تبریزی (۱۳۰۵ _ ۱۳۸۵) یکی از مراجع تقلید شیعه بود. او متولد محلهٔ منجم‌باشی تبریز در سال ۱۳۰۵ شمسی بود که سال ۱۳۸۵ شمسی در قم درگذشت. وی در دوران تحصیل خود در دو شهر قم و نجف، در درس علمایی همچون سید حسین بروجردی، سید محمد حجت، سید عبدالهادی شیرازی و سید ابوالقاسم خوئی شرکت می‌کرد و بعدها به عضویت دفتر استفتائات خوئی در عراق در آمد.
| شناسنامه | |
|---|---|
| نام کامل | جواد رهبرسعادتی تبریزی |
| لقب | آیت‌الله العظمی، شیخ، میرزا |
| تاریخ تولد | ۱۳۰۵ خورشیدی |
| زادگاه | تبریز  ایران |
| محل تحصیل | نجف، قم |
| تاریخ مرگ | ۲۹ شوال ۱۴۲۷۳۰ آبان ۱۳۸۵ |
| شهر مرگ | قم، ایران |
| مدفن | حرم فاطمه معصومه |
| اطلاعات آموزشی | |
| استادان | سید حسین طباطبایی بروجردی سید محمدصادق روحانی سید عبدالهادی شیرازی سید ابوالقاسم خوئی سید محمد حجت |
| شاگردان |
|
| تالیفات | ارشاد الطالب اسس القضاء والشهادات طبقات الرجال تکمله منهاج الصالحین و تعلیقه بر آن رساله توضیح المسائل مسائل منتخبه مناسک حج و … |
| وبگاه رسمی | www.tabrizi.org |
زندگی‌نامه
وی در سال ۱۳۰۵ش مطابق با ۱۳۴۵ق در شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش حاج علی کُبار از تجار معروف آذربایجان بود و همه او را به ایمان و انصاف می‌شناختند. مادر میرزا، خانم فاطمه سلطان نیز از تبار سادات مشهور این دیار بود.
تحصیل
تبریزی تحصیلات خود را تا پایان سال دوم دبیرستان در شهر تبریز تمام کرد. به دلیل علاقه فراوان به مسائل دینی و با وجود مخالفت اطرافیان، وارد مدرسه طالبیه تبریز شد و در سال ۱۳۲۳ در سن هجده سالگی تحصیل علوم دینی را آغاز نمود و طی چهار سال، مقدمات و مقداری از دروس سطح را در شهر تبریز به پایان رساند.
در سال ۱۳۲۷ وارد حوزه علمیه قم شد. وی در قم دوره سطح را به پایان رساند و به مدت پنج سال در درس خارج فقه و اصول از اساتیدی همچون سید محمد حجت و سید حسین طباطبایی بروجردی استفاده کرد.
وی در سال ۱۳۳۲ برای ادامه تحصیلات به نجف رفته و در آنجا از شاگردان سید عبدالهادی شیرازی و سید ابوالقاسم خوئی بود. وی بعد از گذشت ۲۳ سال حضور، در حوزه علمیه نجف، در سال ۱۳۵۵ به هنگام برگشت از زیارت حسین بن علی به سوی نجف، توسط رژیم بعث عراق دستگیر و به ایران فرستاده شد.
پس از درگذشت محمدعلی اراکی، وی یکی از هفت مرجع تقلیدی بود که از سوی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم معرفی شد. عمده تبحر میرزا جواد تبریزی در فقه، اصول و رجال بود. وی پس از بازگشت به ایران و اقامت در حوزه علمیه قم، در هر سه موضوع به تدریس ادامه داد. تدریس وی به جهت مصاحبت زیاد اساتید بزرگ نجف تا حدودی به سبک حوزه نجف بود.
وفات
جواد تبریزی پس از گذران یک دوره بیماری، دوشنبه ۱۳۸۵/۸/۲۹ برابر با ۲۸ شوال ۱۴۲۷ درگذشت و چهارشنبه ۱۳۸۵/۹/۱، پس از تشییع و اقامهٔ نماز توسط حسین وحید خراسانی، در قسمت بالاسر حرم فاطمه معصومه، به خاک سپرده شد. در پی درگذشت وی، سید علی خامنه‌ای، نیز پیام تسلیتی صادر کرد و او را از برجسته‌ترین اساتید حوزه علمیه قم توصیف کرد که پارسایی و خلق و خوی مردمی‌اش او را شخصیتی محبوب بین جوانان ساخته بود.
فعالیت‌های اجتماعی
از خدمات اجتماعی وی می‌توان مسجد سازی در جاهایی که مسجد نبود، دستگیری از نیازمندان و ساختن «درمانگاه بقیه الله» در قم به قصد حمایت از مستضعفان و خانواده‌های طلاب بی‌بضاعت اشاره کرد. وی در خصوص درمانگاه بقیه الله تأکید دارد که خانواده‌های طلاب و افراد بی‌بضاعت از آن بهره‌مند شوند. از دیگر فعالیت‌های اجتماعی او، ساخت مدرس بزرگی در قم بود که اکنون محل تدریس دروس حوزوی می‌باشد. این مدرس پس از وفات او، به نام «مدرس آیت الله العظمی تبریزی» یا «مدرس تبریزی» نامگذاری شد.
پس از وفات او، مدیریت مجموعه‌های اجتماعی-فرهنگی-علمی تاسیس شده توسط وی، به فرزند ارشد او، جعفر تبریزی سپرده شد.
تالیفات
|
|
|
منابع
- جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم. گلشن ابرار. ج ۷، چ ۳، نشر معروف، قم: ۱۳۸۳.