علی‌محمد بروجردی

در حدود پانزده سالگی، بروجرد را به قصد تحصیل ترک کرده و به سوی عراق نجف رفت. در آن جا از میرزای نائینی،محمدحسین غروی اصفهانی،آقا ضیاءالدین عراقی در فقه و اصول و همچنین از سید علی قاضی در عرفان و اخلاق استفاده کرد و خود از استادان حوزه علمیه نجف شد و به درجه اجتهاد رسید.[2] علی محمد بروجردی ، در نجف، با میرزا حسین فقیه سبزواری ، هم بحث بوده است . [3]

ایشان سالیان سال در نجف به تحصیل و تدریس پرداخت تا آن که در سال ۱۳۳۳ شمسی سفری به قم داشت و حدود یک ماه در آن جا بود اما بازگشت ولی با اصرار طلاب و علمایی چون سید حسین بروجردی به ایران بازگشت و تا آخر عمر در بروجرد بود.

• کتاب الخمس
• تقریرات آیت‌الله کمپانی
• حاشیة علی العروة الوثقی
• رساله انیس المقلدین
• رساله توضیح المسائل
• مناسک حج

مرتضی بروجردی پسر دوم اوست که از شاگردان برجسته سید ابوالقاسم خویی بوده و تقریرات او را نیز نوشته است. شیخ ابوالحسن شیرازی داماد وی بود که سال‌ها امام جمعه مشهد بود. علاء الدین بروجردی، آیت الله سعید بروجردی، اشرف بروجردی و مصطفی بروجردی نیز نوادگان وی می‌باشند.[4]

در روز سه شنبه ۸ بهمن ۱۳۵۳ هجری شمسی در شهر بروجرد وفات یافت و در قبرستان آن شهر به خاک سپرده شد.

• راسخون
• مدرسه عملیه ولیعصر بروجرد
• اهل ولاء
• سایت کنگره بزرگداشت آیت‌الله قاضی
• کتاب الخمس، الفقیه العارف آیت‌الله العظمی الشیخ علی محمد البروجردی النجفی، تحقیق د. مصطفی البروجردي، دارالهادي، بیروت، ۲۰۰۵.
• گنجینه دانشمندان، جلد سوم، محمدابراهیم شریف رازی.
• اسوه اخلاق، در احوالات مرحوم آیة الله العظمی حاج شیخ علی‌محمد بروجردی، حاج شیخ مجتبی بروجردی، به کوشش احسان بروجردی، انتشارات قرآن صاعد.
• افلاکیان خاک نشین، شرح احوالات ۱۱۰ تن از علما، شمس الشموس.