شاندیز

شهرزیبا سردسیر و ییلاقی شاندیز از سطح دریا ۱۴۰۰ متر ارتفاع دارد و در طول جغرافیایی ۵۹ درجه و ۱۷دقیقه و عرض جغرافیایی ۳۶ درجه و ۲۳ دقیقه جای گرفته‌است. این شهر از شمال به میان ولایت و از جنوب به شهرستان نیشابور و از مشرق با طرقبه و از غرب با گلمکان و گلبهار مجاور می‌باشد و دارای وسعتی حدود ۳۷٬۸۲۵ کیلومتر مربع است.

به علت قرارگرفتن در دامنه‌های شمالی سلسله ارتفاعات کوه بینالود و برخورداری از آب و هوای معتدل آب فراوان و باغ‌های وسیع و مناظر طبیعی دیدنی به عنوان یکی از کانون‌های عمده مسافران و گردشگران از شهر مشهد و سراسر ایران است. این شهر دارای پوشش گیاهی انبوه و متراکمی از درختان و فضای سبز مناسبی می‌باشد. سراسر جنوب این شهر ارتفاعات بینالود خراسان واقع که قله شیرباد در زشک شاندیز نیز مرتفع‌ترین نقطه استان به‌شمار می‌رود.

طبق مصوبه دولت در مهر سال ۸۶ شهر شاندیز و شهر طرقبه از بخش به‌طور مشترک به شهرستان طرقبه شاندیز ارتقاء یافتند.

آب وهوای شهر شاندیز معتدل می‌باشد و با توجه به طبیعت سرسبز، پوشش گیاهی، درختان انبوه و متراکم، رودخانه، ارتفاعات جنوبی و غربی شهر، در تابستان‌ها آب و هوایی خنک و زمستانهایی بسیار سرد دارد. میانگین دمای سالانه آن نیز ۲۵ درجه سانتی گراد می‌باشد.

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۳٬۹۸۷ نفر (در ۴٬۳۴۲ خانوار) بوده‌است.[4]

با توجه به شواهد این منطقه قبل از ورود دین اسلام نیز مسکونی بوده و با توجه به این که راه قدیم مشهد به نیشابور از این منطقه می‌گذشته دارای رونق فراوانی بوده‌است.

به توپ بستن قلعه تاریخی شاهاندژ (شاندیز) توسط حسام‌السلطنه حاکم خراسان در عهد قاجاریه یکی از مهم‌ترین حوادث تاریخی این شهرستان است که در کتاب روضه‌الصفای ناصری بدان اشاره شده‌است. به توپ بستن قلعه تاریخی این شهر به علت نافرمانی مردم شاندیز (شاهاندژ) از حکومت ظالم مرکزی صورت گرفته‌است. مردم شاندیز به فرماندهی سردار یوزباشی حسن خان شاهاندژی (شاندیزی) مقاومت جانانه در مقابل سپاه قاجار از خود نشان می‌دهند و بعد از مقاومت چندروزه، قلعه تاریخی شاهاندژ به توپ بسته شده و اموال اهالی شهر به غارت رفته و سردار حسن خان شاندیزی نیز درراه دفاع از مردم و شهر کشته می‌شود.

در کتاب مطلع‌الشمس از اعتماد السلطنه دربارهٔ وجه تسمیه این شهر گفته شده، شاندیز را قبلاً «شاه‌دژ» یا «شاه‌دیز» به معنای شاه‌قلعه می‌نامیدند و در ابتدا مردم شاندیز به خاطر در امان بودن از حملات راهزنان و همچنین استفاده از موقعیت منطقه‌ای در بالای تپه‌ای مشرف به رودخانه و در قلعه شاندیز مسکن داشته و از سال‌های ۷۸۰ تا ۸۰۰ هجری قمری به محل فعلی شهر نقل مکان کرده‌اند.

روضه الصفا شاندیز را شاهان دژ نامیده به معنی قلعه منسوب به شاهان.

'نماد شهر شاندیز درخت چنار ۲۷۰۰ ساله این شهر است که زمانی به عنوان نشان و آرم شهرداری شاندیز نیز به کار می‌رفته‌است. به گفته اهالی داخل تنه این درخت قطور آنقدر وسیع بوده که در داخل درخت چنار شاندیز چند مغازهٔ قهوه‌خانه، قصابی و کفاشی و… وجود داشته‌است.

اطراف این چنار در حال حاضر میدان امام خمینی - مرکز شهر شاندیز - به‌طور فعال به عنوان مرکز سیاسی اجتماعی اقتصادی شناخته می‌شده‌است و مرکز تجمع و گرد همایی‌ها و مراسم مختلف مردم شهر شاندیز مختلف بوده‌است.

• رضا حقیقی شاندیز (بازیکن فوتبال)
• محمد دهقان (نمایندهٔ مجلس)
• مهدی موسوی (نویسنده و پژوهشگر علوم ورزشی)[5]
• شیخ غلامعلی معینی(بیدار) مبارز انقلابی و امام جماعت قدیمی مسجد جامع

مهمترین محصول تولیدی باغی در این شهر گیلاس است. سوغات مهم این شهر، صنایع دستی و به ویژه پوستین‌دوزی است. پوست و محصولات پوستی سوغات معروف و ناب این شهر است و کلیه محصولات پوستی مانند کت و کلاه و … از شهر شاندیز به دیگر شهرهای ایران ارسال می‌گردد. غذای معروف شاندیز، شیشلیک شاندیز است که از شش تکه گوشت گوسفند با روش پخت مخصوص تهیه می‌شود.

مهمترین راه ارتباطی شهر شاندیز مسیر آسفالته شاندیز-مشهد به طول ۲۰ کیلومتر می‌باشد و فرعی جاده حسن‌آباد به جاده سنتو از طرفی و از طرف دیگر به جاده شاندیز را می‌توان نام برد. راه شاندیز از طریق گراخک به گلمکان و از آنجا به چناران و از سمت جنوب شاندیز نیز از طریق نغندر به شهر طرقبه و از طریق کوه‌های زشک و بعد از عبور از خور به نیشابور منتهی می‌شود.

شاندیز در آبان ۱۳۷۵ دارای ۳۶۴۳ نفر سکنه بالای ۶ سال بوده‌است. از این تعداد ۸۴٫۰۸ درصد باسواد بودند که شامل ۳۵/۸۷ درصد مرد و ۶۲/۸۰ درصد زن بوده‌است. در این سال ۵۹۳ نفر در مقطع ابتدایی، ۳۹۲ نفر در مقطع راهنمایی، ۳۰۰ نفر در مقطع متوسطه و ۵۷ نفر در دانشگاه‌ها مشغول تحصیل بوده‌اند.

در سرشماری آبان ۱۳۸۵ شهر شاندیز دارای ۱۱۰۰۰ نفر سکنه بوده که از این تعداد ۵۱۴۹ نفر باسواد شامل ۲۷۴۹ نفر مرد و ۲۴۰۰ نفر زن بوده‌اند. همچنین ۵۶۹ نفر بی‌سواد که ۲۱۵ نفر مرد و ۳۴۵ نفر زن بوده‌است.

مردم شاندیز ایرانی‌تبار بوده و به زبان فارسی صحبت می‌کنند.گویش مردم شاندیز از مجموعه گویشهای خراسانی است.

اقتصاد شهری شاندیز بر پایه بیشتر باغداری، کشاورزی، گردشگری، اداری و خدماتی است. از قدیم هم معیشت عمده مردم شهر شاندیز باغداری و خدمات توریستی بوده و مشاغل و بخش‌های دیگر اقتصادی در آن توسعه کمتری پیدا کرده‌است.

شهرک صنعتی طوس شاندیز و مجموعه بزرگ ورزشی ثامن شاندیز و همچنین مجموعه توریستی پدیده شاندیز و همچنین مرکز خرید و تفریحات پدیده شاندیز که در حال احداث می‌باشد و از بزرگترین و متنوع‌ترین مجموعه‌های خاورمیانه می‌باشد.

از محلات و مناطق مهم شهری شاندیز می‌توان به پاچنار، گورگاه، خادر، ارچنگ، سرخاندیز، محله، کاریز نو، پشته قلمکار - قلعه کهنه - قرقی و سرآسیاب، حصارسرخ، فرهنگیان، فرش مسکن مهر، ابرده … اشاره کرد.

• پایگاه خبری طرقبه شاندیز مدیر مسئول حمیدرضا بارانی
• نسیم شاندیز مدیر مسئول عباس علیزاده شاندیز
• آوای شاندیز مدیر مسئول سید محمود حسینی شاندیز

1. «شاندیز، تیشینه».
2. اطلس راه‌های ایران، مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، تهران، ۱۳۸۵
3. مصوبه هیئت وزیران به تاریخ ۱۱/۵/۱۳۸۴ و شماره تصویب‌نامه ۲۶۹۲۵/ت۳۳۵۵۵
4. «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵» (اکسل). درگاه ملی آمار.
5. «از مهدی موسوی نویسنده و پژوهشگر علوم ورزشی تقدیر به عمل آمد». پارسینه. دریافت‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۹.