خلکی
خلکی یکی از تیرههای بسیار قدیمی ایل مکری بود[1] که بوکان یکی از مراکز حکومت روستایی آنها محسوب میشد.[2] این ایل در سده سیزدهم قمری از بین رفت. ایل خلکی به همراه دامهای فراوان خود در مرزهای عراق و ایران به ییلاق و قشلاق مشغول بودند و در طی زمان به تدریج رو به یکجانشنی آورده و سه مرکز مهم و ملکی را به وجود آوردند و در نهایت به سه دسته تقسیم شدند. دسته اول به ییلاق و قشلاق پرداخته، دسته دوم در روستای اینگیجه (یکی از روستاهای شهرستان بوکان) مستقر شد. این دو دسته با فشار مظفرالدوله و حکم او در روستای سردارآباد ساکن شدند. دسته سوم به رهبری علیمردان بیگ در بوکان ساکن شدند.[3] این دسته برخوردها و درگیریهایی بر سر سکونت در بوکان و اطراف آن با عزیزخان مکری داشتند که به همین دلیل رفته رفته اموال و املاک خود را از دست داده و متلاشی شدند.[4] قدمت وجود این ایل و طایفه به زمان امیر سیف الدین رئیس ایل مکریها میرسید.[5]
ایل خَلکی از نسل بِهرام بیگ فرزند بُداق سلطان حاکم وقت ساوجبلاغ مُکری بود که به واسطه قدرت و سیاست و کاردانی «بهرام بیگ» امارت و فرمانروائی بزرگی را از نظر دیانت و فرهنگ و ملّیّت و زندگی آبرومندانهای در میان مردم و با مردم بودن را بنام ایل خَلکی برپا کرد و ابتدا منطقه ایل تیمور را برای مرکز حکومت نشینی روستایی انتخاب نمود.[6]
امروزه تنها سی خانوار که پیشینه یشان به دستهٔ سوم این ایل بازمیگردد باقیماندهاند که عبارتند از خانوادهٔهای: مردان بیگی، بهرام بیگی، علیزاده، عطری، خلکی، کشاورزی، خاکی، مرادی و بوکانی[7]
پانویس
- «its tiras (clans) were: "Bābā Amireh, Deh Bokri, Khelki, Sheikh Sherefi, Selekei, Ḥasan Khāli, Kārish, Silki, Sekir, Gurik, Fekiyesi, Ables, Bārik, Soleimāni, Beyi, Omerbil, Merzink, Lētāu Māwet, and Shiwezāi». ایرانیکا. بایگانیشده از اصلی در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸. دریافتشده در ۱۹ نوامبر ۲۰۱۴ (انگلیسی). تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=
را بررسی کنید (کمک) - محمد بهرام بیگی، ایل فراموش شده، ۶۸.
- محمد بهرام بیگی، ایل فراموش شده، ۶۸.
- محمد بهرام بیگی، ایل فراموش شده، ۶۰.
- محمدصمدی، تاریخچهٔ مهاباد، ۱۵.
- «ایل خَلکی». بوکان مکری. بایگانیشده از اصلی در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۴. دریافتشده در ۱۹ نوامبر ۲۰۱۴ (فارسی). تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=
را بررسی کنید (کمک) - محمد بهرام بیگی، ایل فراموش شده، ۶۹.