کوسرائی

کُسرائه با نام پیشینِ کوسائی یا آبخوست نیرومند یک آبخوست و یکی از چهار ایالت کشور ایالات فدرال میکرونزی است. کُسرائه شامل آبخوست اصلی، چند جزیره، و آبخوست خرد نزدیک آن می‌شود. مهم‌ترین این آبخوست‌ها، للو است که ۱٬۵۰۰ نفر جمعیت دارد.

Kosrae
ایالت
پرچم
Map of Kosrae
خطای لوآ در پودمان:Location_map در خط 543: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/Federated States of Micronesia" does not exist.
مختصات: ۵°۱۹′ شمالی ۱۶۲°۵۹′ شرقی
مختصات: ۵°۱۹′ شمالی ۱۶۲°۵۹′ شرقی
کشور ایالات فدرال میکرونزی
مدیریت
 • فرماندار کوسرائیلیندون جکسون (از ۲۰۱۱ تا کنون)
مساحت
 • کل۱۰۹٫۶ کیلومتر مربع (۴۲ مایل مربع)
جمعیت
 (سرشماری سال ۲۰۱۰)
 • کل۶٬۶۱۶
 • تراکم۶۰/کیلومتر مربع (۱۶۰/مایل مربع)
منطقه زمانییوتی‌سی UTC
 • تابستان
(ساعت تابستانی)		یوتی‌سی +۱۱
کد ایزو ۳۱۶۶FM-KSA

جمعیت کُسرائه ۶٬۶۱۶ نفر (در سال ۲۰۱۰) و توفول پایتخت آن است.[1] کوه فینکل با ۶۱۹ متر (۲٬۰۳۱ فوت)، بلندترین نقطه در این ایالت است.

جغرافیا

کُسرائه، خاوری‌ترین ایالت در جزایر کارولین است. این ایالت با ۱۱۰ کیلومتر مربع (۴۲ مایل مربع) مساحت در ۶۰۰ کیلومتر (۳۷۰ مایل) شمال استوا بین گوآم و هاوایی قرار دارد. ساحل برخی آبخوست‌های آن دچار فرسایش شده‌اند.

نقاشی از طبیعت کُسرائه در ۱۸۸۳ میلادی

کُسرائه ایالتی با بلندای زیاد و مناطق کشف نشده‌است. بسیاری برای غواصی اسکوبا و کوهنوردی به آنجا می‌روند. آب‌سنگ‌های مرجانی که آبخوست را دربر گرفته‌اند با یک سامانه بویه دریایی در شرایط دست‌نخورده نگهداری می‌شوند که به دست کنشگران، غواصان و به کمک «دفتر منابع دریایی» دولتی نصب و نگهداری می‌شوند. بخش بزرگی از آب‌سنگها دست‌نخورده هستند که شامل چندین کیلومتر مرجان سخت شده می‌شود که به گفته برخی، هزاران سال عمر دارند.

پوشش گیاهی فشرده و کوه‌های پُر شیب، مانع از توسعه چشمگیر کُسرائه شده‌اند. اگر از بیرون از آبخوست به آن نگاه شود، شکل آن مانند بدن زن است. به همین دلیل آن را «آبخوست بانوی خوابیده» نامیده‌اند.

طبیعت کُسرائه

للو، یک آبخوست آب‌سنگ مرجانی با اهمیت در خاور کُسرائه است. مساحت للو تنها ۲ کیلومتر مربع (۰٫۷۷ مایل مربع) اما جمعیت آن ۱٬۵۰۰ نفر است. شهر توفول پایتخت ایالت کُسرائه در منطقه شهرداری للو قرار دارد. دیگر آبخوست‌های نزدیک کُسرائه که بدون سکنه هستند، یِن‌یِن و یِن‌سار (در منطقه شهرداری للو)، آبخوست فرودگاه، کیول، میوتونیال، سروناساک (در منطقه شهرداری تافونساک)، و سروکامس (در بخش والونگ منطقه شهرداری تافونساک) هستند.

نقاشی از طبیعت کُسرائه در ۱۸۸۳ میلادی

تاریخ

پیش از اروپاییان

شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که از سال‌های آغازین هزاره نخست میلادی، مردمی در کُسرائه زندگی می‌کردند. از جمله این شواهد منطقه باستان‌شناسی للوه است که از سال ۱۲۵۰ پس از میلاد وجود

داشته است و در دوران اوج خود ۱٬۲۵۰ نفر جمعیت و ۲۷ هکتار (۶۷ جریب فرنگی) مساحت داشته‌است. این شهر برای سنگ قبرهای هرم مانند خود، زبانزد است.[2]

ویرانه‌های منطقه باستان‌شناسی للوه

ورود اروپاییان

نخستین اروپایی وارد شده به کوسرئی «آلوارو د ساویدرا» در ۱۳ سپتامبر ۱۵۲۹ بود. او در آن هنگام در سفر از تیدوره به اسپانیای نو بود.[3] اگرچه از سال ۱۶۶۸ میلادی امپراتوری اسپانیا بر کُسرائه ادعای مالکیت کرد اما تا سال ۱۸۸۵ اشغال نشد. در هنگام نخستین تماس اروپاییان در سال ۱۸۲۴ میلادی، کُسرائه جامعه‌ای به شدت طبقاتی داشت که نمونه‌ای از آبخوست‌های اطراف آن در آن هنگام بود. ویژگی‌های فرهنگی آن، وجود گروه‌ها و نزدیکی خویشاوندی با ساختار ارباب‌رعیتی است که در آن نخبگان زمین‌هایی را کنترل می‌کردند که مردم عادی در آن کار می‌کنند. روستاها از چند گروه کوچک و نسبتاً نزدیک به هم تشکیل می‌شدند که آشپزخانه آن‌ها مشترک بود.

نخستین دفتر تبلیغ مذهبی توسط مبغان کانگر گیشنال در ۱۸۵۲ باز شد و گمان می‌رود که در دهه ۱۸۷۰ (میلادی) همه مردم آبخوست به مسیحیت گرویده باشند.[4] امروزه همچنان گروه‌های مسیحی در کُسرائه وجود دارند و مذهب هنوز در گرد هم آوری مردم، نقش فرهنگی مهمی دارد.

آزار و ترور

در ۱۵ مارس ۱۸۷۴ کشتی ناخدای بدنام و آدم دزد «بولی هیز» به نام «لئونورا» هنگامی که به دلیل طوفان در بندرگاه اوتوه توقف کرده بود غرق شد. بولی هیز برای خود خانه‌ای در اوتوه ساخت و در هفت ماهی که به ترور مردم محلی مشغول بود در آن زندگی کرد.[5] در سپتامبر ۱۸۷۴ اچ‌ام‌اس رسریو (۱۸۶۰) به فرماندهی «ناخدا دوپویس» به کُسرائه آمد تا درستی یا نادرستی اتهامات وارده به هیز را بررسی کند. هیز دستگیر شد. اما با قایقی به درازای ۱۴ پا که از باقیمانده‌های لئونورا ساخته شده بود فرار کرد.[5][6] شاید گنج او جایی در جنگل، زیر خاک باشد.[5] اما حفاری و کاوش‌های انجام شده برای یافتن آن تا به امروز ناموفق بوده‌است.[7]

فرمانروایی آلمان

در ۱۸۸۵ پس از آنکه درگیری بین امپراتوری اسپانیا و امپراتوری آلمان با میانجی‌گری واتیکان پایان یافت نیروی دریایی اسپانیا کنترل کُسرائه را به دست گرفت. پس از شکست اسپانیا از ایالات متحده آمریکا در جنگ آمریکا و اسپانیا در ۱۸۹۸، در دوم فویه ۱۸۹۹ میلادی امپراتوری استعماری اسپانیا جزایر کارولین را به قیمت ۲۵ میلیون پزوتا (۱۷ میلیون مارک طلایی آلمان) به امپراتوری استعماری آلمان فروخت.

فرمانروایی ژاپن

پس از جنگ جهانی اول بر پایه پیمان ورسای، امپراتوری ژاپن قیمومت و کنترل همه مستعمره‌های بالاتر از استوا شامل جزایر کارولین، جزایر مارشال (به غیر از گوآم آمریکا)، جزایر ماریانا، و خلیج کیاچو را بدست آورد.[8]

در هنگام فرمانروایی امپراتوری ژاپن، کُسرائه شاهد رشد اقتصادی پیوسته از ۱۹۱۴ تا پیش از شکست و تسلیم امپراتوری ژاپن در جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۵ بود. در آن هنگام آبخوست به وسیله چند مبلغ مذهبی اداره می‌شد که مردم را ارشاد می‌کردند. ویلارد پرایس در بازید از کُسرائه در دهه ۱۹۳۰ (میلادی) می‌نویسد: هیچ زندانی در کُسرائه نیست، در طول ۶۰ سال هیچ قتلی اتفاق نیفتاده و مردم دربارهٔ نوشیدنی الکلی و تنباکو چیزی نمی‌دانند.[9]

ژاپنی‌ها کُسرائه را در هنگام جنگ جهانی دوم سنگربندی کردند.[10] اما هیچ نبردی در کُسرائه اتفاق نیفتاد. امروزه همچنان بسیاری از تونل‌های کنده شده در طول جنگ، یافت می‌شوند.

فرمانروایی آمریکا

در ۱۹۴۵ مدیریت کُسرائه به آمریکا داده شد. آمریکا کُسرائه را به عنوان بخشی از قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام مدیریت کرد. از دهه ۱۹۶۰ (میلادی) کمک و سرمایه‌گذاری افزایش یافت.[11]

دفتر مدیریت کُسرائه در هنگامی که بخشی از قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام بود. حدود سال ۱۹۸۰ میلادی

استقلال

در آغاز دوره قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام، کُسرائه به عنوان یکی از منطقه‌های شهرداری ایالت پوناپی مدیریت شد. اما در ۱۹۷۷ از پوناپی مستقل شد.[12] هنگامی که قانون اساسی میکرونزی در ناحیه‌های پالائو و جزایر مارشال قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام شکست خورد کُسرائه به ناحیه‌های باقی‌مانده یاپ، چوک (چوئوک) و پوناپی پیوست تا کشور ایالات فدرال میکرونزی پدید آید. کُسرائه تنها آبخوست کشور ایالات فدرال میکرونزی است که به تنهایی، یک ایالت مستقل است. اگرچه هفت یا هشت آبخوست خرد در نزدیکی آب‌سنگ مرجانی آبخوست اصلی، (که مهم‌ترین آن للو است) به عنوان بخشی از آبخوست اصلی فرض می‌شوند.

منطقه‌های شهرداری

تا ۱۹۷۷ کُسرائه به ناحیه یا روستاهای زیر تقسیم می‌شد:[13]

  • للو (فقط آبخوست للو)
  • یِپِن (بخش اصلی منطقه شهرداری للو امروزی به همراه پایتخت ایالت شهر توفول)
  • تافونساک (تقریبا منطقه شهرداری تافونساک امروزی)
  • مالِم (تقریبا منطقه شهرداری مالم امروزی)
  • اوتوا (تقریبا منطقه شهرداری اوتوه امروزی)
منطقه‌های شهرداری کُسرائه تا پیش از ۱۹۸۰ میلادی

در سال ۱۹۸۰ پنج منطقه شهرداری در کُسرائه ایجاد شدند:[14]

  • للو (از به هم پبوستن روستای للو و ناحیه یِپِن)
  • تافونساک (ایجاد شده در شمال خاوری‌ترین بخش ناحیه تافونساک)
  • والونگ (ایجاد شده در جنوب باختری‌ترین بخش ناحیه تافونساک)
  • مالم (ایجاد شده از ناحیه مالم)
  • اوتوا (ایجاد شده از ناحیه اوتوا)

با پیوستن والونگ به تافونساک، تعداد منطقه‌های شهرداری به چهار منطقه کاهش یافت.[14]

تقسیم‌بندی کنونی منطقه‌های شهرداری کُسرائه، پس از ۱۹۸۰ میلادی
منطقه شهرداری مساحت

کیلومتر مربع[13]

 جمعیت

(سرشماری ۱۹۸۰)[14]

 جمعیت

(سرشماری ۲۰۱۰)[13]

للو ۲۱/۵ ۱٬۹۹۵ ۲٬۱۶۰
مالم ۱۶/۸ ۱٬۰۹۱ ۱٬۳۰۰
اوتوه ۲۸/۵ ۹۱۲ ۹۸۳
تافونساک ۲۳/۳ ۱٬۳۴۲ ۲٬۱۷۳
والونگ ۱۹/۵ ۱۵۱ بخشی از تافونساک
کوسرائه ۱۰۹/۶ ۵٬۴۹۱ ۶٬۶۱۶

ترابری

فرودگاه بین‌المللی کُسرائه (یاتا: KSA، ایکائو: PTSA، موقعیت‌یاب اف‌آآ: TTK) در یک آبخوست انسان‌ساز در امتداد آب‌سنگ مرجانی ساخته شده‌است. این آبخوست انسان‌ساز در فاصله ۱۵۰ متر (۴۹۰ فوت) از ساحل آبخوست اصلی قرار دارد و با یک پل به آبخوست اصلی راه دارد. دو پرواز در هفته از هر طرف به گوآم و هاوایی از این فرودگاه توسط شرکت هواپیمایی یونایتد ایرلاینز (در گذشته توسط کنتیننتال میکرونزی) «آیلند هاپِر» با بوئینگ‌های ۷۳۷–۸۰۰ انجام می‌شود. این پروازها در مسیر خود در پوناپی و چوک و مقصدهایی در جزایر مارشال توقف می‌کنند. نائورو ایرلاینز نیز یک پرواز در هفته با بوئینگ ۷۳۷–۳۰۰ به بریزبن استرالیا، و نادی در فیجی دارد.

فرودگاه بین‌المللی کوسرای

آموزش و پرورش

مدرسه‌های دولتی

وزارت آموزش و پرورش ایالت کُسرائه شش دبستان و یک دبیرستان را مدیریت می‌کند:[15]

  • دبستان تافونساک
  • دبستان مالم
  • دبستان اوتوه
  • دبستان للو
  • دبستان سانسریک
  • دبستان والونگ
  • دبیرستان کوسرائی

مدرسه‌های خصوصی
  • مدرسه ادونتیست روز هفتم کُسرائه

هر دانش‌آموز یک لپ‌تاپ

در ژوئیه ۲۰۱۱ وزارت آموزش و پرورش ایالت کُسرائه نخستین ایالت در ایالات فدرال میکرونزی بود که برنامه «یک لپ‌تاپ برای هر دانش‌آموز» را اجرا کرد. در پی آن، ۷۲۰ لپ‌تاپ ایکس‌او-۱ به دانش‌آموزان مدرسه‌های دولتی کُسرائه داده شد.[16]

زبان‌ها

زبان رسمی در ایالت کُسرائه، زبان کوسرائیایی است. اگرچه در مکاتبات اداری دولتی، از زبان انگلیسی نیز استفاده می‌شود. بر پایه قانون اساسی کُسرائه از زبان انگلیسی برای دادن حق برابر به همه ساکنان کُسرائه استفاده می‌شود. باید گفت که در دوره‌ای، قانون اساسی کُسرائه به هر دو زبان انگلیسی و کوسرائیایی، نوشته شده بود تا از درگیری‌های حل نشدنی جلوگیری شود، اما سرانجام، زبان کوسرائیایی پیروز شد. توجه شود که زبان رسمی در کشور ایالات فدرال میکرونزی زبان انگلیسی است.

بادبزن سنتی کُسرائه

اقتصاد

در دوران نخستین، یک سامانه مبادله‌ای با صدف دریایی در کُسرائه وجود داشت. امروزه دانش کمی از چگونگی کارکرد این سامانه در دست است.[17]

از دهه ۱۹۶۰ (میلادی) تا کنون دولت ایالتی کُسرائه، استخدام‌کننده اصلی در آبخوست بوده‌است. درحالیکه ماهی‌گیری و کشاورزی سنتی، منابع اصلی درآمد و اقتصاد آن هستند. واردات، جای هرگونه کالاهای بومی دیگر که در گذشته در خود کُسرائه ساخته می‌شدند را گرفته‌است.[4] دلار آمریکا واحد پول رایج در کُسرائه و همه کشور ایالات فدرال میکرونزی است.

تا به امروز صنعت گردشگری کُسرائه تا به امروز محدود به غواصی اسکوبا در آب‌سنگ‌های مرجانی بوده که ماننده حلقه، همه آبخوست را در بر می‌گیرند. محبوبیت موج‌سواری، کوهنوردی، و موج‌سواری با پارو در میان کرناها در حال افزایش است. مسابقه دو سالانه راک‌هاپر به طول ۱۰ کیلومتر (۶٫۲ مایل) که از سال ۲۰۱۳ آغاز شده، ورزشکاران بسیاری را از پوناپی و آب‌سنگ حلقوی کواجالین به خود جذب می‌کند.

واگذاری تفریح‌گاه با قرعه کشی

در ژوئیه ۲۰۱۶ تفریحگاه نائوتیلوس کُسرائه با یک قرعه‌کشی که از همه جهان در آن شرکت داشتند واگذار شد. خانواده صاحب‌های پیشین آن (داگ و سالی بِیتز)، آن‌ها را متقاعد کردند که در هنگام بازگشت به استرالیا، تفریح‌گاه را به جای فروش، با قرعه‌کشی واگذار کنند. برنده این قرعه‌کشی «جاشوآ» از ایالت نیو ساوت ولز استرالیا بود.[18]

خوراک

سنتی

خوراک سنتی کُسرائه، درخت نان، نارگیل، موز، یم، و نیشکر است. درخت نان، خوراک اصلی بود که در دوران کمبود، در گودال‌های پوشیده از برگ درخت نگهداری می‌شد. نارگیل خوراک طبقه نخبه‌ها و فرمان‌روایان بود.

خوراک مهم‌ترین نقش در سبک زندگی در کُسرائه را داشت؛ زیرا هر روستا از گروهی از خانواده‌ها تشکیل می‌شده که در خانه‌هایی ساخته شده به دور یک آشپزخانه (زمین گرمایی)، گرد هم می‌آمدند. تارو نرم به شکل یک خوراک ویژه مهمانی درمی‌آمد که به آن «فاه‌فاه» می‌گفتند. این خوراک توسط مردانی آماده می‌شد که جزئی‌ترین مهارت‌های آماده‌سازی آن به آن‌ها آموزش داده می‌شد. این افراد خوراک دیگری به نام «سوهکا» یا «کاوا» را نیز آماده می‌کردند که با گرم کردن ریشه گیاهان کوهی درست شده و فقط برای طبقه نخبگان بود. ماهی با تور ماهی‌گیری گرفته می‌شد.

امروزی

امروزه خوراک بیشتر خانواده‌ها برنج وارداتی و ماهی و گوشت کنسرو شده‌است که با ماهی تازه محلی و ریشه محصولات کشاورزی، مخلوط می‌شوند. حتی امروز، فاه‌فاه و خوک نیز بیشتر، خوراک ویژه مهمانی است.[17] به نظر می‌رسد که ژاپنی‌ها درخت لیموترش را به کُسرائه آوردند که محصول آن کیفیت مناسبی دارد. چند گونه نارنگی که هنگام رسیدن به رنگ سبز در می‌آیند در کُسرائه فراوان بوده و دیگر آبخوست‌های نزدیک، به دنبال آن هستند.[19] سیب کوهستانی یک میوه درخت گرمسیری است (ارتباطی با سیب ندارد) به همراه توت‌فرنگی پایاپا و آناناس در بسیاری از بخش‌های کُسرائه می‌رویند. چند گونه موز وجود دارد که برخی از آن‌ها بهترین مزه را در مقایسه با دیگر موزها دارند. گونه‌ای موز نیز وجود دارد که باید پیش از خوردن، پخته شود. موز کالیفرنیش نیز می‌تواند حتی هنگامی که سبز (نرسیده) است خورده شود. چند نفر از کشاورزان محلی، سبزی‌های گوناگونی مانند خیار، کلم چینی، کاهو، بادنجان، کدو، و طالبی را به جزایر مارشال صادر می‌کنند.

پانویس
  1. "FSM Population". googleusercontent.com.
  2. "Ancient pyramids in Pacific reveal environmental clues for the future". www.abc.net.au.
  3. Coello, Francisco "Conflicto hispano-alemán" Boletín de Sociedad Geográfica de Madrid, t.XIX. 2º semestre 1885, Madrid, p.296
  4. "History and cultural relations – Kosrae". everyculture.com.
  5. A. Grove Day (1967). Louis Becke. Melbourne: Hill of Content. pp. 113–114.
  6. James A. Michener & A. Grove Day, Bully Hayes, South Sea Buccaneer, in Rascals in Paradise, London: Secker & Warburg 1957
  7. "Article on Bully Hayes" (PDF). Retrieved 17 March 2018.
  8. Takizawa, Akira; Alsleben, Allan (1999–2000). "Japanese garrisons on the by-passed Pacific Islands 1944–1945". Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. Archived from the original on 6 January 2016.
  9. Willard Price. The South Sea Adventure: Through Japan’s Equatorial Empire. 1936.
  10. Takizawa, Akira; Alsleben, Allan (1999–2000). "Japanese garrisons on the by-passed Pacific Islands 1944–1945". Forgotten Campaign: The Dutch East Indies Campaign 1941–1942. Archived from the original on 2016-01-06.
  11. "History and cultural relations – Kosrae". everyculture.com.
  12. "Micronesia". flagspot.net.
  13. "2000 Kosrae Census" (PDF). Archived from the original (PDF) on 12 February 2016. Retrieved 2018-03-17.
  14. "Trust Territory Pacific Islands 1980 Number of Inhabitants" (PDF). Archived from the original (PDF) on 28 July 2019. Retrieved 17 March 2018.
  15. "Schools." Kosrae State Department of Education. Retrieved on February 23, 2018.
  16. Hutak, Michael (14 August 2011). "US rep at Kosrae OLPC handover: "We are your dedicated partner"". olpcoceania.blogspot.com.
  17. "Economy – Kosrae". everyculture.com.
  18. Man wins an entire resort on Micronesian island with $65 raffle ticket, ABC News Online, 27 July 2016
  19. "Is It EDible?". isitedible.net. Archived from the original on 25 March 2019. Retrieved 1 August 2018.

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کوسرائی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.