صدف
صَدَف نام علمی است که به پوستهٔ سخت کلیه جانوران نرم‌تنی که دارای پوشش خارجی هستند اطلاق می‌شود، از قبیل دوکفه‌ای‌ها و شکم‌پایان. البته گاهی به پوسته حلزون نیز صدف اطلاق می‌شود. جنس پوستهٔ صدف از سیلیکات است. این جانوران یک یا دو صدف (کفه) سفت آهکی دارند که تن نرمشان را دربر گرفته‌است. برخی از انواع صدف، خوراکی هستند. در ایران این موجود را به عنوان مروارید ساز می‌شناسند که در اصل همان دو کفه‌ای‌ها هستند. رنگ صدفی همان رنگ براق درون صدفهای مروارید ساز است. یا همان رنگ مروارید.
دانشمندان بیش از ۶۰ هزار نوع نرم‌تن را مطالعه و شناسایی کرده‌اند. هر چه نرم‌تن بزرگتر شود، جسم خارجی آن نیز بزرگتر و سخت‌تر می‌شود. جنس صدف‌ها از کربنات کلسیم (آهک) است. نرم‌تن آهک مورد نیاز برای ساختن صدف را از آب دریا به دست می‌آورد. صدف پس از مرگ نرم‌تن در آب شناور می‌شود و به سطح آب می‌آید.
خواص صدف خوراکی
صدف سرشار از روی است. این ماده جهت ساخته شدن اسپرم و تستسترون (هورمون مردانه) ضروری است. علاوه بر این صدف حاوی دوپامین است، هورمونی که تمایل جنسی را افزایش می‌دهد. یک برنامهٔ غذایی سرشار از صدفهای خوراکی با کمک به حفظ سطح کلاژن پوست، به شما کمک خواهد کرد تا پوستی صاف، انعطاف‌پذیر و جوان کسب کنید. قندی که در صدف و پوسته موجودات دریایی یافت می‌شود، می‌تواند کلید درمان ضایعات نخاعی باشد. اگر دچار مشکلات حافظه شده‌اید صدف خوراکی بخورید. صدف با داشتن روی مورد نیاز به بهبود عملکرد مغز کمک می‌کند.[1]
کاربردهای دیگر
- صدف تا ۱۹۳۳ پول رایج کشور پاپوا گینه نو بود.
- واژهٔ صدف در ایران برای نامگذاری دختران نیز بکار می‌رود.
- صدف‌ها نقش مهمی در تصفیه آب دارند.
پانویس
- «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در 17 اكتبر 2017. دریافت‌شده در 23 اكتبر 2019. تاریخ وارد شده در
|بازبینی=،|archive-date=را بررسی کنید (کمک)
پیوند به بیرون
- اصول پرورش صدفهای خوراکی
- صدف‌شناسی بایگانی‌شده در ۲۸ ژوئن ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine (به انگلیسی)
