قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام

قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام یک قلمرو تراست سازمان ملل متحد در میکرونزی، اقیانوس آرام باختری بود که از ۱۹۴۷ تا ۱۹۸۶ توسط ایالات متحده آمریکا مدیریت می‌شد.

قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام

۱۹۴۷–۱۹۹۴
پرچم
نشان
موقعیت قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام در اقیانوس آرام
وضعیتقلمروهای تراست سازمان ملل متحد با مدیریت ایالات متحده آمریکا
پایتختسایپن
زبان(های) رایجانگلیسی (رسمی)
میکرونزیایی، مارشالی، چامورو، پالائویی
حکومتقلمرو تراست (امانتی)
رئیس 
• ۱۹۴۷-۱۹۵۳ (نخستین)
هری ترومن
• ۱۹۹۳-۱۹۹۴ (آخرین)
بیل کلینتونa
گماشته ارشد 
• ۱۹۴۷-۱۹۴۸ (نخستین)
لوئیس دنفلد
• ۱۹۸۱-۱۹۸۷ (آخرین)
جنت مک‌کوی۲
دوره تاریخیجنگ سرد
• تراست (امانت‌داری)
۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷
• پایان حکمرانی بر جزایر مارشال
۲۱ اکتبر ۱۹۸۶
• پایان حکمرانی بر دیگر مناطق
۳ نوامبر ۱۹۸۶
۱ اکتبر ۱۹۹۴
مساحت
۱۹۸۰۱٬۷۷۹ کیلومترمربع (۶۸۷ مایل‌مربع)
جمعیت
• ۱۹۸۰
۱۳۲۹۲۹
واحد پولدلار آمریکا
پیشین		پسین
قیمومت اقیانوس آرام جنوبی
جزایر مارشال
ایالات فدرال میکرونزی
جزایر ماریانای شمالی
پالائو
  1. هنگامی که پیمان اتحادیه آزاد در پالائو اجرایی شد بیل کلینتون رئیس جمهور بود. در هنگام ریاست‌جمهوری رونالد ریگان پُناپه، یاپ، کوسرائه، چوک، جزایر مارشال، و جزایر ماریانای شمالی جدا شدند.
  2. مک‌کوی به عنوان گماشته ارشد در سال ۱۹۸۷ بازنشسته شد. در آن هنگام پالائو هنوز بخشی از قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام بود و تا ۱۹۹۴ توسط دفتر امور داخلی وزارت کشور ایالات متحده آمریکا اداره می‌شد.

تاریخچه

نخستین کشور اروپایی که بر این منطقه ادعای مالکیت کرد پادشاهی اسپانیا بود. پس از آن امپراتوری استعماری آلمان مدعی مالکیت قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام شد. این ادعاهای مالکیت، باعث درگیری میان این دو کشور شد. پس از شکست اسپانیا از آمریکا در جنگ آمریکا و اسپانیا در ۱۸۹۸، امپراتوری استعماری اسپانیا در ۱۸۹۹ آبخوست‌های این منطقه را به امپراتوری استعماری آلمان فروخت. در جنگ جهانی اول، امپراتوری ژاپن با گرفتن این منطقه از آلمان، کنترل آن را بدست گرفت. در ۲۸ ژوئن ۱۹۱۹ جامعه ملل رسماً حکمرانی قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام را بر پایه پیمان ورسای با تصویب قیمومت اقیانوس آرام جنوبی به امپراتوری استعماری ژاپن واگذار کرد. در ۱۹۴۴ در هنگام جنگ جهانی دوم قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام به دست آمریکا افتاد.[1]

با تصویب قطعنامه ۲۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷ قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام به صورت یک قلمرو تراست (امانتی) سازمان ملل متحد در آمد. در این قطعنامه، قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام یک "منطقه راهبردی" خوانده شد. بند ۸۳ منشور ملل متحد می‌گوید که خروج این منطقه از قلمرو تراست سازمان ملل متحد، تنها با تصویب شورای امنیت ممکن است و مانند دیگر قلمروهای تراست سازمان ملل متحد با تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد ممکن نیست. تا ۱۹۵۱ نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام را با برقراری پایگاهی را در گوآم اداره می‌کرد. پس از آن اداره این منطقه به وزارت کشور ایالات متحده آمریکا واگذار شد. وزارت کشور ایالات متحده آمریکا این منطقه را از پایگاهی در سایپن مدیریت می‌کرد.[2]

نقشه قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام در سال ۱۹۶۱ (میلادی)

در ۱۹۷۱ کنگره میکرونزی مالیات بر درآمد وضع کرد. این مالیات، بیش از هر فرد دیگری بر خارجی‌هایی که در پایگاه‌های نظامی کار می‌کردند تأثیر گذاشت.[3]

در ۲۱ اکتبر ۱۹۸۶ آمریکا به حکمرانی خود بر جزایر مارشال پایان داد. در ۳ نوامبر ۱۹۸۶ حکمرانی آمریکا بر چوک، یاپ، کوسرائی، پُناپه، و جزایر ماریانا پایان یافت. در ۲۲ دسامبر ۱۹۹۰ شورای امنیت سازمان ملل با تصویب قطعنامه ۶۸۳ شورای امنیت، منطقه‌های چوک یاپ، کوسرائی، پُناپه، و جزایر ماریانا را از فهرست قلمروهای تراست خود خارج کرد. پس از آنکه در ۱ اکتبر ۱۹۹۴ آمریکا و پالائو با ایجاد استقلال دوم توافق کردند. در ۲۵ مه ۱۹۹۴ با تصویب قطعنامه ۹۵۶ شورای امنیت، منطقه پالائو، از فهرست قلمروهای تراست سازمان ملل خارج شد.

جغرافیا

در ۱۹۶۹، ۱۰۰ آبخوست با مساحت ۱٬۸۰۰ کیلومتر مربع (۶۹۰ مایل مربع) در منطقه دریایی به بزرگی ۷٬۸۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۳٬۰۰۰٬۰۰۰ مایل مربع) جزء قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام بودند. بزرگی منطقه دوم به اندازه سرزمین اصلی ایالات متحده آمریکا بود.[4] بزرگی قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام به همراه آب‌های آن، ٪۲ از اقیانوس آرام را می‌پوشاند.

جمعیت‌شناسی

در نیمه دوم سده ۱۹ (میلادی) جمعیت قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام ۲۰۰،۰۰۰ نفر بود. به خاطر مهاجرت، جنگ، و بیماری، جمعیت آن در سال ۱۹۶۹ به ۱۰۰،۰۰۰ نفر کاهش یافت. در آن هنگام این جمعیت در ۱۰۰ آبخوست از ۲،۱۴۱ آبخوست جزایر مارشال، جزایر ماریانا، و جزایر کارولین زندگی می‌کردند.

فرهنگ‌های گوناگونی در قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام یافت می‌شوند. مردم آن به ۹ زبان از جمله چوکی‌ای، پوناپیایی، کوسرائیایی، مارشالی، پالائویی، یاپی‌ای، چامورو سخن می‌گویند. اگر چه این زبان‌ها در منطقه اقیانوس آرام پدید آمده‌اند اما نزدیکی بسیار کمی با یکدیگر دارند.[5]

فاصله زیاد بین آبخوست‌ها، اقتصاد ضعیف، مانع‌های زبانی و فرهنگی، مانع از اتحاد این مردم شده‌است. شش مرکز ناحیه‌ای تبدیل به مکان‌های پرجمعیتی شدند که شامل راه‌های تخریب شده‌ای می‌شود که ژاپنی‌ها ساخته بودند. نیروی برق و وردو وسایل الکتریکی و الکترونیکی، موسیقی مدرن، و انحرافات باعث فاصله فرهنگی میان نسل جوان و پیر شده‌است. کسانی که باقی مانده‌اند در تلاش برای حفظ سبک زندگی خود و زیرساخت‌های موجود هستند.[5]

ورود بازرسان سازمان ملل متحد به ماجورو در ۱۹۷۸ (میلادی). روی تابلو نوشته شده: «خواهشمند است ما را از بند توافق تراست (امانتی) خود برهانید.»

آموزش و پرورش

در ۱۹۴۷ "مدرسه تربیت آموزگار جزایر ماریانا" که به همه منطقه‌ای قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام خدمات می‌داد در گوآم باز شد.[6] در سال ۱۹۴۸ این مدرسه به تالاب چوک منتقل شد[7] تا بیشتر در مرکز قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام قرار بگیرد.[6] در آنجا نام این مدرسه به "مدرسه تربیت آموزگار جزایر اقیانوس آرام" تغییر یافت.[7] همچنین از مدرسه تربیت آموزگار به مدرسه آموزش متوسطه فراگیر تغییر کاربری یافت. به دنبال این تغییر کاربری، نام آن به "مدرسه مرکزی جزایر اقیانوس آرام" تغییر یافت. در ۱۹۵۹ مدرسه مرکزی جزایر اقیانوس آرام به پُناپه جابجا شد.[6] در آن هنگام این مدرسه یک موسسه آموزشی با دوره سه ساله برای دانش‌آموزان فارغ‌التحصیل از دوره راهنمایی تحصیلی بود.[8] پس از آن "مدرسه مرکزی جزایر اقیانوس آرام" به "مدرسه مرکزی پُناپه" تغییر نام داد.[9] امروز این مدرسه به دبیرستان بیلی اولتر شناخته می‌شود.[10]

از اواخر دهه ۱۹۶۰ (میلادی) تا میانه دهه ۱۹۷۰ (میلادی) چندین دبیرستان در قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام ساخته شده یا توسعه یافتند. مانند دبیرستان جالویت، دبیرستان کوسرائی، دبیرستان جزایر مارشال در ماجورو، دبیرستان پالائو، دبیرستان بیلی اولتر، و دبیرستان چوک (یا تروک). فرهنگستان حرفه‌ای میکرونزی در کورور کشور پالائو ساخته شد.[11] در سال ۱۹۷۶ این فرهنگستان با فرهنگستان گروهی میکرونزی که کار خود را در ۱۹۶۹ آغاز کرد ادغام شد و فرهنگستان میکرونزی-اف‌اس‌ام (ایالات فدرال میکرونزی) پدید آمد.[12]

وضعیت کنونی

امروزه قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام به چهار کشور مستقل تقسیم شده‌است:

کشورهای مستقل در پیمان اتحادیه آزاد با آمریکا

کشورهای مستقل که با آمریکا پیمان اتحادیه آزاد امضا کرده‌اند:

جزایر مارشال: پدید آمده در ۱۹۷۹، اجرای پیمان اتحادیه آزاد در ۲۱ اکتبر ۱۹۸۶

ایالات فدرال میکرونزی: پدید آمده در ۱۹۷۹، اجرای پیمان اتحادیه آزاد در ۳ نوامبر ۱۹۸۶

پالائو: پدید آمده در ۱۹۸۱، اجرای پیمان اتحادیه آزاد در ۱ اکتبر ۱۹۸۶

کشور همسود در اتحاد سیاسی با آمریکا

همسود جزایر ماریانای شمالی: قانون اساسی جدید آن به صورت محدود در ۱ ژانویه ۱۹۷۸ و به‌طور کامل در ۴ نوامبر ۱۹۶۸ اجرایی شد.ش

پانویس
  1. Encyclopædia Britannica: Trust Territory of the Pacific Islands
  2. "Trust Territory of the Pacific Archives Photos – University of Hawaii". University of Hawaii at Manoa Hamilton Library.
  3. Glenn B. Martineau (September 1976). "Micronesia's Simplified Income Tax System". American Bar Association Journal. p. 1176–1178.
  4. "Remembering an adopted cousin". Time. New York City. May 23, 1969. p. 28.
  5. Kluge, P. F. (December 1971). "Micronesia: America's Troubled Island Ward". Readers Digest from the Beacon Magazine of Hawaii. Pleasantville, NY. p. 161.
  6. Wuerch, William L. and Dirk Anthony Ballendorf. Historical Dictionary of Guam and Micronesia, 1994. شابک ‎۰۸۱۰۸۲۸۵۸۸, 9780810828582. p.91.
  7. Goetzfridt, Nicholas J. and Karen M. Peacock. Micronesian Histories: An Analytical Bibliography and Guide to Interpretations'. p. 190.
  8. Bureau of International Organization Affairs, Office of United Nations Political Affairs, 1961. p. 137. "The Pacific Islands Central School is the only public senior secondary school of the Territory. Students selected for further training following graduation from the district intermediate schools may go to the Pacific Islands Central School for 3 additional years of education."
  9. "TITLE: Pohnpei Island Central School : (papers, articles, etc.)."
  10. "Higher Education in the Federated States of Micronesia بایگانی‌شده در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine." Embassy of the Federated States of Micronesia Washington DC. Retrieved on February 23, 2018. "Bailey Olter High School (former PICS) P.O. Box 250 Kolonia, Pohnpei FM 96941"
  11. Compact of Free Association in the Micronesian States of Palau, the Federated States of Micronesia and the Marshall Islands: Environmental Impact Statement. United States Department of State, 1984. p. 36. "From the late 1960s to mid-1970s the major high school complexes throughout the Trust Territory were constructed: notably,[...]additions to the Ponape High School[...]"
  12. Thomas, R. Murray. "The U.S. Trust Territory of the Pacific Islands (Micronesia)" (Chapter 3). In: Thomas, R. Murray and T. Neville Postlethwaite (editors). Schooling in the Pacific Islands: Colonies in Transition . Elsevier, January 26, 2016. شابک ‎۱۴۸۳۱۴۸۵۵۶, 9781483148557. Start: 67. CITED: p. 91.

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قلمرو تراست جزایر اقیانوس آرام موجود است.
مختصات: ۱۰°۳۰′ شمالی ۱۵۲°۰۰′ شرقی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.