مستعمرات سیزده‌گانه

مستعمرات سیزده‌گانه، که با نام مستعمرات سیزده‌گانهٔ بریتانیا یا سیزده مستعمرهٔ آمریکایی[1] هم شناخته می‌شود[2]، به مستعمرات بریتانیای کبیر در سواحل اقیانوس اطلس در امریکای شمالی در قرن‌های ۱۷ و ۱۸ میلادی گفته می‌شود. کشور ایالات متحدهٔ امریکا در سال ۱۷۷۶ بر پایهٔ این مستعمرات بنا شد. سیزده مستعمره دارای سیستم سیاسی، قانون اساسی و سیستم حقوقی مشابهی بودند و اهالی آن‌ها اکثراً انگلیسی‌زبان بودند. این مستعمرات بخشی از دارایی بریتانیا در دنیای جدیدی بودند که شامل مستعراتی در کانادا، فلوریدا و کاراییب بود.

Thirteen Colonies

1607–1776
Flag of British America (1707–1775)
The Thirteen Colonies (shown in red) in 1775, with modern borders overlaid
وضعیتPart of آمریکای بریتانیا (1607–1776)
پایتختAdministered from لندن، پادشاهی بریتانیای کبیر
زبان(های) رایج
دین(ها)
  • Protestantism
  • Roman Catholicism
  • Judaism
  • Native American religions
حکومتمستعمره پادشاهی مشروطه
Monarch 
 1607–1625
جیمز ششم و یکم (first)
 1760–1776
جرج سوم (last)
تاریخ 
 Roanoke Colony
1585
 Virginia Colony
1607
 New England
1620
 Rhode Island Royal Charter
1673
1667
1713
 Province of Georgia
1732
1754–1763
1776
1783
جمعیت
 1625
1,980
 1775
2,400,000
واحد پول
پیشین
پسین
Pre-colonial North America
New Netherland
United States
Province of Quebec (1763-1791)
New Brunswick
امروز بخشی ازUnited States
Canada
مستعمرات بریتانیا در سال ۱۷۷۵ با رنگ قرمز و مستعمرات اسپانیا به رنگ نارنجی نمایش داده شده‌است .

جمعیت مستعمرات با کوچ و جابجایی سرخ‌پوستان از ۲۰۰۰ به ۲٬۴ میلیون نفر بین سال‌های ۱۶۲۵ تا ۱۷۷۵ افزایش یافت. این جمعیت شامل جمعیت برده‌داری در مستعمرات ایالات متحده که در تمامی مستعمرات تا جنگ انقلاب آمریکا قانونی به شمار می‌رفت بودند.[3] در قرن ۱۸اُم، دولت بریتانیا مستعمرات خود را بر پایهٔ مرکانتیلیسم اداره می‌کرد که در آن دولت مرکزی دارایی‌های خود را بر مبنای منافع اقتصادی‌اش به کار می‌برد.

سیزده مستعمره دارای اختیارات ادارهٔ مستقل خود بوده و انتخابات محلی فعالی داشتند و در برابر خواست لندن برای کنترل بیشتر مقاومت می‌کردند. جنگ فرانسویان و سرخپوستان (۱۷۵۴-۶۳) علیه فرانسه و متحدان سرخ‌پوست آن‌ها تنش‌ها بین بریتانیا و سیزده مستعمره را افزایش داد. در طی دههٔ ۱۷۵۰، مستعمرات به جای اطاعت از بریتانیا آغاز به همکاری با یکدیگر کردند. این همکاری میان مستعمرات حس مشترک آمریکایی بودن را که منجر به حقوق انگلیشمن، به ویژه اصل «نه به مالیات بدون داشتن نماینده» منجر شد. ناراحتی از بریتانیا منجر به انقلاب آمریکا شده که به تشکیل کنگرهٔ قاره‌ای انجامید. در سال‌های (۱۷۷۵-۸۳) مستعمرات با کمک پادشاهی فرانسه و به کمک‌های اندکی از جمهوری هلند و پادشاهی اسپانیا جنگ‌های انقلاب آمریکا را پیش بردند.[4]

مستعمرات سیزده‌گانه تا پیش از استقلال ایالات متحدهٔ آمریکا شامل مناطق زیر بود:

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع

  1. South Carolina. Convention (1862). Journal of the Convention of the people of South Carolina. published by order of the Convention. Columbia, S. C.: R. W. Gibbes. p. 461. OCLC 1047483138. Retrieved October 12, 2018 via Internet Archive.
  2. Galloway, Joseph (1780). Cool thoughts on the consequences of American independence, &c. printed for J. Wilkie. London. p. 57. OCLC 24301390. OL 19213819M. Retrieved October 12, 2018 via Internet Archive.
  3. Junius P. Rodriguez (2007). Slavery in the United States: A Social, Political, and Historical Encyclopedia. ABC-CLIO. p. 88. ISBN 978-1-85109-544-5.
  4. Richard Middleton and Anne Lombard, Colonial America: A History to 1763 (4th ed. 2011)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.