نیو انگلند

نیواینگلند به عنوان کوچک‌ترین بخش در تقسیم‌بندی جغرافیایی ایالات متحده آمریکا، دشت‌ها و مزارع حاصلخیز و آب و هوای معتدلی ندارد، با این حال نقشی برجسته در تاریخ آمریکا ایفا نموده‌است. از قرن هفدهم تا قرن نوزدهم، نیوانگلند مرکز ادبی و اقتصادی آمریکا بود.

مهاجران اولیه‌ای که به نیوانگلند آمدند، پروتستانهای محافظه کار انگلیسی (پیوریتن‌ها) بودند که در جستجوی آزادی مذهبی، از کشورشان مهاجرت کرده بودند. آن‌ها قالب بندی سیاسی خاصی را به این منطقه دادند – انجمن شهر که توسط سالخوردگان و کلیسا اداره می‌شد، محلی بود که شهروندان در آن جمع می‌شدند تا مسایل و موضوعات مختلف را به بحث بگذارند. البته تنها مردان متشخص و متمول اجازه رأی داشتند. این جلسات انجمن شهر، باعث نفوذ و همکاری گسترده اهالی نیواینگلند در امور سیاسی و دولتی شد. امروزه هنوز هم این جلسات در بسیاری از شهرهای ایالات نیوانگلند برگزار می‌شود، البته با این تفاوت که اکنون زنان هم می‌توانند در این جلسات شرکت کنند.

بوستان عمومی شهر بوستون

به علت طبیعت کوهستانی و غیر حاصلخیز نیوانگلند، کشاورزی و مزرعه داری در این ایالات، بر خلاف ایالات جنوبی، غیرممکن بود. به همین علت از سال ۱۷۵۰ به بعد ساکنان نیوانگلند برای امرار معاش به حرفه‌های دیگر روی آوردند و کشتی سازی، ماهیگیری، تجارت و بازرگانی تبدیل به فعالیت‌های اصلی اهالی نیوانگلند شد. در زمینه تجارت و بازرگانی، اهالی نیوانگلند خصوصیات بارزی مانند سخت کوشی و پشتکار، زیرکی، تدبیر و صرفه جویی و ابتکار و خلاقیت از خود نشان دادند. با آمدن انقلاب صنعتی به آمریکا در نیمه اول قرن نوزدهم، این خصوصیات و استعداد مردم نیوانگلند در تجارت سبب شد تا در شهرهای ماساچوست، کانکتیکت و رودآیلند، کارخانه‌های متعددی برای تولید انواع کالاها مانند پارچه، تفنگ و ساعت تأسیس شود. شهر بوستون به عنوان مرکز اقتصادی نیوانگلند، تأمین‌کننده سرمایه اصلی جهت راه‌اندازی این صنایع بود.

در سال‌های اخیر، اکثر کارخانه جات و صنایع از این منطقه پرجمعیت، به ایالت‌ها و کشورهای دیگر که هزینه تولید در آن‌ها پایین‌تر است، منتقل شده‌اند. با این حال به علت وجود صنایع میکروالکترونیک، کامپیوتر و بیوتکنولوژی و هم چنین دانشگاه‌های معروف،خدمات مالی و بانکی مناسب، توریسم و داروسازی در این مناطق، باعث رشد و قدرت اقتصادی نیواینگلند شده‌است.

نیواینگلند از نظر فرهنگی بسیار پیشرو و مترقی می‌باشد. وجود موسساتی هم چون ارکستر سمفونی بوستون و موزه هنرهای زیبا، به این ناحیه بار فرهنگی بالایی داده‌است. از نظر علمی و دانشگاهی نیز نیوانگلند جزو برترین مناطق آمریکا می‌باشد. شماری از برجسته‌ترین و بانفوذترین دانشگاه‌ها و کالج‌های دنیا در این منطقه هستند. دانشگاه‌هایی مانند هاروارد، ییل، براون، دارتموث، ولسلی، اسمیت، ام تی هالیوک، ویلیامز، آمهرست و وسلیان شماری از دانشگاه‌های نیواینگلند می‌باشند.

از زمانی که برخی از ساکنان اصلی نیویانگلند به مرور زمان، به غرب مهاجرت کردند، مهاجران جدیدی از کانادا، ایرلند، ایتالیا و اروپای شرقی به نیوانگلند آمدند. اما علی‌رغم این جابجایی جمعیت، روح و جوهره اصلی معماری در نیوانگلند تغییری نکرده‌است. این موضوع را هنوز می‌توان در خانه‌های چوبی، برج‌های کلیسای سفید و چراغ‌های دریایی که در سرتاسر سواحل اقیانوس اطلس به چشم می‌خورند، مشاهده کرد.

• The New England States نوشته Philip Emerson. انتشارات دانشگاه هاروارد. ۱۹۰۱
• The New England States نوشته William Thomas Davis انتشارات دانشگاه ویرجینیا ۱۸۹۷

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نیو انگلند موجود است.