پطرس
پِطرُس (به لاتین: Petrus) یا شمعون، یکی از دوازده حواری عیسی مسیح، رهبران کلیسای مسیحیت اولیه بودند. کلیسای کاتولیک رومی او را نخستین پاپ می‌دانند که توسط عیسی در گفتگوی «صخرهٔ کلیسای من» در متی ۱۶:۱۸ به مقام روحانیت رسیده‌است. همهٔ کلیساهای مسیحی باستان پطرس را به عنوان قدیسی مهم بزرگ می‌شمارند و او را بانی کلیسای انطاکیه و بعدتر کلیسای رم می‌دانند،[3] ولی در خصوص اقتدار جانشینان متعدد او در مسیحیت امروز اختلاف نظر دارند.
| پاپ مقدس پطرُس | |
|---|---|
| رسول، اندرز دهنده، شهید | |
 پطرُسِ قدیس. اثری از پیتر پل روبنس در حالیکه کلیدهای بهشت را در دست دارد و جامهٔ پشمینهٔ پاپ را بر تن. | |
| کلیسا | مسیحیت اولیه |
| تاریخ جلوس | ۳۰ میلادی[1] |
| پایان خدمت | ۶۴ یا ۶۷ میلادی |
| پس‌از | تحلیف‌گر (نخستین پاپ) |
| پیش‌از | لینوس |
| مشغول به کار | |
| مشخصات فردی | |
| نام در زمان تولد | شَمعون (سایمون) |
| تولد | نامعلوم بیت صیدا، بلندی‌های جولان، سوریه، امپراتوری روم |
| درگذشت | ح ۶۴ میلادی[2] نمازخانه کلمنتین، واتیکان هیل، رم، امپراتوری روم |
| والدین | یوحنا |
| اشتغال | ماهیگیر |
| تقدس | |
| یادروز | Main feast (به همراه پولس) ۲۹ ژوئن (کلیسای کاتولیک، کلیسای ارتدکس شرقی، ارتدوکسی مشرقی، انگلیکان، لوتریانیسم) Chair of St Peter در رم ۱۸ ژانویه (Pre-1960 گاهشمار رومی) Confession of St Peter ۱۸ ژانویه (انگلیکان) Chair of St Peter ۲۲ فوریه (کلیسای کاتولیک) St Peter in Chains ۱ اوت (pre-1960 گاهشمار رومی) |
| مورد احترام در | همهٔ کلیساهای مسیحی |
| مشارکت‌ها | کلیدهای بهشت، pallium, papal vestments, خروس، man crucified head downwards, vested as an Apostle, holding a book or scroll. Iconographically, he is depicted with a bushy white beard and white hair. |
| قیمومیت | Patronage list |
| آرامگاه | کلیسای سن پیترو |
| بخشی‌از سلسله مباحث درباره |
| مسیحیت |
|---|
 |
 درگاه:مسیحیت |
او ۳۱ سال پاپ بود.[4] او در سال یک میلادی در بیت صیدا به دنیا آمد و در ۶۴ میلادی در رم از دنیا رفت.[5]
مقبره وی در زیر کلیسای بزرگ واتیکان قرار دارد.
خانواده پطرس
خانوادهٔ پطرس در جلیل در شهر بیت صیدا زندگی می‌کردند. آنها هم خود ماهیگیر بودند و هم چندین قایق ماهیگیری داشتند، که به دیگران اجاره می‌دادند.
پدر پطرس، یونا پس از تولد پسرش او را شمعون نامید. شمعون برادری به نام اندریاس داشت، که پیش از او به عیسی مسیح ایمان آورد.[6] بعدها او توسط عیسی به «کیفا» یا همان «پطرس» که به معنای صخره است ملقب شد.
پطرس در انجیل
پطرس یونانی شده کلمه آرامی «کیفا» به معنی «صخره» است. بر اساس انجیل، علت نامگذاری شمعون به «پترس» توسط عیسی اینگونه عنوان می‌شود:
« من بر این صخره کلیسای خود را بنا می‌کنم، و قدرت‌های جهنم، هرگز قادر به نابودی آن نخواهند بود. من کلیدهای ملکوت خدا را در اختیار تو (پطرس) می‌گذارم تا هر دری را بر روی زمین بگشایی در آسمان نیز گشوده شود و هر دری را بر روی زمین ببندی، در آسمان بسته شود.» بر اساس این روایت، کلیسای رم خود را جانشین پطرس و وارث کلید بهشتی می‌داند.
اما در انجیل برنابا (بارنابا) که در زمره اسفار مشکوک عهد جدید است، پترس به دلیل این که عیسی را فرزند خدا خواند، مورد خشم وی قرار گرفت و حتی عیسی قصد اخراج پطرس از جمع حواریان را داشت، که با وساطت دیگر حواریون، او را بخشید.
پس از عیسی، پطرس علاوه بر تبلیغ مسیحیت، دوباره به شغل ماهیگیری مشغول شد. در سال‌های نخست پس از عیسی نزاعی الاهیاتی میان مسیحیان درگرفت. نخستین و مهم‌ترین جدایی در تاریخ مسیحیت، همان جدایی پولس از حواریان و در رأس آنان پطرس است. گاهی گروه یهودیان تازه‌مسیحی‌شده در آن سال‌ها، مانند ناصریان و ابیونی‌ها، را زیر رهبری حواریان به ویژه پطرس و یعقوب پسر حلفا عنوان می‌کنند.[7]
پطرس در قرآن و منابع اسلامی
برخی از مفسرین معتقدند پترس یکی از سه رسول یاد شده در داستان اصحاب قریه است که در قرآن، سوره یس آیه۱۳–۳۶ بیان شده‌است. روایات در این که شهر این قوم همان شهر باستانی انطاکیه است هم‌نظر اند. اگرچه مضامین تا اندازه‌ای با منابع مسیحی سازگار است، اما در برخی عناصر داستان تفاوت‌هایی نیز به چشم می‌خورد. ماجرای رفتن برنابا و پولس به انطاکیه، و تبلیغ در آن جا و پیوستن پطرس به آنها، در کتاب اعمال رسولان در باب‌های ۱۱ تا ۱۳ به تفصیل وارد شده‌است، اما با متن قرآن تفاوت‌هایی دارد؛ برخی روایات در صدد توضیح این اختلاف به جای پولس توما و برخی یعقوب را می‌گذارند و آمدن پطرس به سوی انطاکیه برای آزادی دو رسول دیگر از زندان پادشاه انطاکیه را تأیید می‌کنند.[8] در منابع اسلامی نیز او با نام شمعون و معمولاً با لقب «صفا» معرفی می‌شود. «صفا» شکل عربی کلمه کیفا در زبان آرامی است به معنای صخره. می‌توان این عنوان را مترادف «شمعون پطرس» در عهد جدید دانست؛ از همین منابع بر می‌آید که او از بستگان عیسی بوده‌است. علی ابن ابراهیم قمی در تفسیر خویش، به نقل از جعفر صادق بر این نکته تأکید می‌کند که او یگانه پیشوای مسیحیان، و وصی عیسی پس از او بوده‌است.[9]
مرگ پترس
در سال ۶۴ میلادی امپراتور روم نرون دستور به آتش زدن روم داد و سپس این تقصیر را بر گردن مسیحی‌ها نهاد. از این رو که پترس رهبر کلیسا بود وی را دستگیر کرده و واژگون به خواست خودش بر صلیب کردند. زیرا خود وی گفت من لیاقت ندارم مانند عیسی مسیح بمیرم.
جستارهای وابسته
منابع
- انجیل متی
- انجیل بارنابا
- نامه اول و دوم پترس
- The Chronography of 354 AD, Part 13: Bishops of Rome.
- O'Connor, Daniel William (2013). "Saint Peter the Apostle". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Retrieved 12 April 2013.
- "CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: St. Peter, Prince of the Apostles".
- http://kolonisera.rymden.nu/pope/popes.php?l=1
- "The Patriarchate of Antioch: Founded by Saints Peter and Paul".
- (انجیل یوحنا، ۴۱:۱–۴۲)
- عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، کتاب مسیحیت، ص 106
- محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج14، ص252
- علی ابن ابراهیم ابن هاشم قمی؛ تفسیر القمی؛ مؤسسه دارالکتاب، قم، 1404ق، ج 1، ص 103،
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پطرس موجود است. |
- stpetersbasilica.org Books on Peter in Rome
- Etymology of Peter
- The Jewish St Peter
- Jewish Encyclopedia: Simon Cephas
- Catholic Encyclopedia: St Peter, Prince of the Apostles
- Catholic Encyclopedia: Epistles of St Peter
- Veneration of the Precious Chains of the Holy and All-Glorious Apostle Peter Orthodox تمثال (دین) and synaxarion
- The Holy Glorious and All-Praised Leader of the Apostles, Peter icon and synaxarion
- The Holy Glorious and All-Praised Leader of the Apostles, Peter & Paul sermon of Saint Augustine, Bishop of Hippo
- Catholic response to Protestant claims that Peter never visited Rome
