ملاکی

ملاکی یا ملاخی(در عبری:מַלְאָכִי، در یونانیΜαλαχίας به معنی «یاری‌رساننده به خدا»)یکی از پیامبران عهد عتیق در انجیل و تنخ عبری بود که نامش در بین انبیای کوچک آمده‌است.[1] ملاکی از قبیله زبولون بود و پس از آزادی قوم یهود به دست کورش، ولادت یافت. ملاکی با نحمیا[2] و عزرا[3] معاصر بوده‌است. نبوت او پس از حجی و زکریا بوده‌است.[4] در زمان ملاکی، عدم پرداخت هدایا و عشر، شکستن سبت، ازدواج یهودیان با زنان بیگانه و رشوه‌خواری کاهنان در بین بنی‌اسرائیل شایع بود[5] که ملاکی قوم را برای اجتناب از ازدواج با دیگر اقوام و نگه داشتن حرمت سبت و دیگر قوانین شریعت موسی متقاعد ساخت.[6] در روایات یهودی آمده است که ملاکی از کاهنین زمان نحمیا بود و پیمان او را برای بازسازی اورشلیم مهر کرد.[7] یهودیان کتاب ملاکی را وحی الهی می‌دانند؛[8] متن این کتاب به شکل شعر بلند است. درگذشت ملاکی در اورشلیم اتفاق افتاده است، بسیاری او را آخرین پیامبر عهد عتیق می‌دانند.