حزقیال

حزقیال (عبری:יחזקאל به‌معنی خداوند نیرومندی می‌بخشد)، کاهنی از خانواده صادوق[1] و از پیامبران بنی‌اسرائیل[2] بود.

مقبره حزقیال در روستای کفل عراق

حزقیال در سال ۶۲۷ قبل از میلاد ولادت یافت،[3] و در سن سی‌سالگی، کاهن اورشلیم شد. حزقیال ازدواج کرد[4] و در تل‌ابیب در نزدیکی نیپور بابل[5] و در منزل شخصی خودش[6] زندگی می‌کرد، و مشایخ یهود با او مشورت می‌کردند.[7] زن حزقیال در زمان کاهنی وی به‌طور ناگهانی درگذشت[8] ولی خدا حزقیال را از عزاداری منع کرد.[9] او به سال ۵۹۲ قبل از میلاد، به پیغمبری بنی‌اسرائیل رسید،[10] و بیست و دو سال بنی‌اسرائیل را از بت‌پرستی بازداشته[11] و به سوی خدا دعوت می‌کرد. در ابتدا بنی‌اسرائیل تحت‌تأثیر او قرار نمی‌گرفتند[12] تا این که سرانجام با شکسته شدن بت‌ها[13] به خدای یگانه روی آوردند.[14] او ابیهود (عبری:אבא של יהודים به معنی پدر یهود)، پسر انسان (عبری:ילד של איש) و تسلی‌دهنده اسرائیل (عبری:עמת) نامیده شده‌است.[15]

در زمان حمله بابلی‌ها، حزقیال در بابل سکونت داشت[16] و بعد از محاصره اورشلیم در سال هشتم پادشاهی نبوکدنصر همراه با یهویاکین به اسارت برده شد.[17] او پیامبری بود که داوری بر هفت قوم آمون، موآب، فلسطین، صور، صیدون و مصر را اعلام کرد.[18] کتاب نبوتی حزقیال شعرگونه‌است، و در آن وزن و آهنگ وجود دارد. این کتاب شامل چهار رؤیا[19] و پنج پیغام اصلی است که به شکل مثل ارائه شده‌است.[20] کتاب حزقیال تأثیر زیادی بر روی جنبشهای عرفانی یهودی داشته‌است. بسیاری پیروان عرفان مرکابا و بعداً کابالا به رؤیای حزقیال توجه خاصی داشتند و اعتقاد داشتند که رمز خلقت در کتاب حزقیال نهفته‌است. پیروان عرفان مرکابا تلاش داشتند که رؤیای حزقیال و دیدن عرش خداوند را تجربه کنند. در رؤیا حزقیال دید که عرش خدا توسط چهار حیوت (عبری: חיות) (موجودات زنده) حمل می‌شود که هریک دارای چهار بال و صورت مرد، شیر، گاو و عقاب است. کابالا ارتباطی بین رؤیای حزقیال و چهار دنیا در کابالا برقرار می‌کند. حزقیال در روستای کفل در بین‌النهرین مدفون شد. یهودیان و مسلمانان عراق قبر او را زیارت می‌کنند. قبر دیگری منسوب به وی نیز در ایران و در شهر دزفول قرار دارد که اهالی این شهر به آن بابا حزقیل می‌گویند و مردم برای زیارت به آنجا می‌روند.