کتاب زکریا

کتاب زکریا یکی از کتاب‌های عهد عتیق از بخش پیامبران کهین (برای مسیحیان) و تنخ از بخش نوییم (برای یهودیان) است که منتسب به زکریا است.

دوره زکریا برابر با دوره زندگی داریوش بزرگ بوده‌است (Zechariah ), که همدوره حجی و بعد از آزادسازی اسیران یهودی بابل و بعد از سقوط اورشلیم در تاریخ ۵۸۶/۷ پ. م. بود.[1] این کتاب چهارده بخش دارد که شش بخش اول آن رویاهای است که بیان زمان تجدید موعود اسرائیل و تائب شدن قوم‌های بت‌پرست (احتمالاً پگانیسم) و ظهور مسیح است. باب‌های ۷ و ۸ درباره روزه‌داشتن اسیران یهودی است و باب‌های ۹ تا ۱۱ ترقی یهودیه در دوره مکابیان را می‌نویسد. و سه باب انتهایی در مورد آخرالزمان است.[2]