امثال سلیمان
امثال سلیمان (درعبری:משלי به معنی «کنایه‌ها») یکی از بخش‌های کتوبیم تنخ و از نوشته‌های پیامبران در عهد عتیق انجیل است. این کتاب به سلیمان پسر داوود نسبت داده شده‌است.[1] در عهد عتیق بیش از سه‌هزار مثل و هزار سرود را از سلیمان دانسته‌اند.[2] با این حال بخش‌هایی از امثال سلیمان به مردان دانشمند نسبت داده شده‌است.[3] باب سی‌ام به آکور پسر یافه و باب سی و یکم به لموئیل پادشاه نسبت داده شده است.[4] نقش مردان حزقیا نشان می‌دهد که قسمت مهم امثال از ۷۱۵ تا ۶۸۶ قبل از میلاد، نوشته و تألیف شده‌است.
پانویس
- امثال ۱:۱
- اول پادشاهان ۴:۲۹
- امثال ۱۷:۲۲؛۲۳:۲۴
- امثال ۳۱:۹
منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ امثال سلیمان موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.