عاموس

عاموس (به عبری:עָמוֹס به معنی "یار") یکی از دوازده پیامبر کوچک در عهد عتیق و نویسنده کتاب عاموس بود. عاموس در تقوع یهودا بین بیت‌لحم و اورشلیم زاده شد. او دو سال قبل از وقوع زمین‌لرزه، در دوران سلطنت یربعام دوم بر قبایل اسرائیل و سلطنت عزیا بر یهودیه به پیامبری رسید.[1] آغاز پیامبری او را در سال ۷۶۳ قبل از میلاد دانسته‌اند؛ و بنا به روایات پیش از آن چوپانی می‌کرده، گله‌ها را می‌چرانیده و انجیر مصری می‌فروخته است.[2] عاموس در بیت‌ئیل عبادت‌گاه مذهبی بنی‌اسرائیل خدمت می‌کرد. او بعدها به دسیسه در مقابل یربعام متهم شد و امصیا، کاهن اعظم یهود او را تهدید کرد.[3] عاموس داوری امت‌های ارام، فلسطین، صور، ادوم، عمون، موآب، یهودا و اسرائیل را اعلام کرد.[4] و بت پرستی، تجمل‌پرستی، گناه و رشوه‌خواری را محکوم نمود.[5] عاموس پس از انجام مأموریتش به یهودیه بازگشت و در همانجا درگذشت.

نقش حکاکی عاموس نبی