غزل غزل‌های سلیمان

غزل غزل‌ها یا نشیدالأنشاد (عبری:שיר השירים شِر هاشِریم به معنی «بزرگ‌ترین غزل‌ها») یکی از بخش‌های تنخ عبری و عهد عتیق در کتاب مقدس است. نویسندگی کتاب به سلیمان پسر داوود نسبت داده شده‌است. در این کتاب چندین اشاره به سلیمان[1] و چند اشاره به داوود پادشاه[2] آمده‌است. تاریخ نگارش غزل غزل‌ها را قرن دهم قبل از میلاد و در زمان سلطنت سلیمان دانسته‌اند.

«غزل غزل‌ها» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر کاربردها، غزل غزل‌ها (ابهام‌زدایی) را ببینید.

غزل غزل‌ها، شعری بی‌همتا در تجلیل عشق زمینی است [3]. شعر از زبان عاشق و معشوق است که از عشق و علاقه به یکدیگر و لذت شهوانی نزدیکی با هم سخن می‌گویند. در شعر، «دختران اورشلیم» گروهی هستند که شاهد عشق بازی دو عاشق اند و حضور آن‌ها در ساختار شعر به نحوی است که به خواننده کمک می‌کند که خود را حاضر در کنار دو عاشق ببیند [4]. در سنت یهودی، غزل غزل‌ها به عنوان تمثیلی از رابطهٔ بین خدا (به عنوان مرد داستان) و قوم بنی اسرائیل (به عنوان زن داستان) تفسیر می‌شود. [5]. در سنت مسیحی، این شعر به عنوان تمثیلی از رابطهٔ عیسی مسیح با عروسش، کلیسای مسحیت، تفسیر می‌شود [6]. جدای از تفاسیر مذهبی، غزل غزل‌ها در معنای ظاهری‌اش به عنوان شعری عاشقانه بین زن و مرد تحسین شده‌است.

جستارهای وابسته

منابع
  1. غزل غزل‌ها۱:۱؛۳:۷؛۸:۱۱
  2. غزل غزل‌ها ۱:۴؛۵:۷
  3. Garrett (۱۹۹۳), p. ۳۶۶.
  4. Exum (۲۰۱۱), p. ۲۴۸.
  5. Sweeney (۲۰۱۱).
  6. Norris (۲۰۰۳), p. ۱.

پانویس

    منابع
    • کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ‎۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
    • یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
    • جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.