قلعه سلاسل
قلعه سلاسل شوشتر دژی است بسیار بزرگ که دارای حیاطهای مفصل و متعدد و سربازخانهها و طویلهها و حمامها و شبستانها و برجها و باغچهها و قورخانه و نقاره خانه و حرم خانه و آشپزخانه و قاپیهای متعدد و حوضهای بزرگ و حصار و خندق بودهاست[1] این قلعه به همراه ۱۵ اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.پرونده نظام آبی تاریخی شوشتر در یونسکو[2]
قلعه سلاسل | |
---|---|
اطلاعات اثر | |
مکان | ایران، استان خوزستان |
نوع | فرهنگی |
معیار ثبت | i, ii, v |
شمارهٔ ثبت | ۱۳۱۵ |
منطقه | آسیا |
تاریخچه | |
تاریخچهٔ ثبت | ۲۰۰۹ (طی نشست سیوسوم) |
اطلاعات ثبت ملی | |
شماره ثبت ملی | ۱۱۱۷ |
تاریخ ثبت ملی | ۱۰ آبان ۱۳۵۴ |
دیرینگی | دوره هخامنشی |
† منطقهٔ بر پایهٔ دستهبندی یونسکو |
پیشینه
اکنون بیشتر عمارتهای آن تخریب شدهاند و جز اتاقهای زیر زمینی، شوادانها و تونلهای داریون چیزی از آن نماندهاست. متون تاریخی از وجود آن در زمان هخامنشیان حکایت میکنند و قلعه تا حدود ۵۰ سال پیش آباد بودهاست. این قلعه به جز نقش دفاعی که از شهر شوشتر داشتهاست، مرکز کنترل نهر داریون و همچنین محل استقرار والی خوزستان میبوده. باوجود تخریب قسمت عمده این قلعه، بخشهای باقیمانده چشمگیر و بسیار دیدنی هستند. مادام ژان دیولافوآ باستانشناس معروف اعزامی دولت فرانسه در سال ۱۸۸۱م دربارهٔ قلعه میگوید: «قلعه سلاسل اقامتگاه رسمی والی خوزستان است، و در روی کوهی که مانند فلات کوچکی است قرار دارد. در پای این کوه هم یکی از شعب کارون که شطیط نام دارد عبور میکند، و ساختمانها و استحکاماتی که از عهد ساسانیان باقی ماندهاند آن را از طرف شهر قابل دفاع میسازند.»
ثبت ملی
این اثر در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۱۷ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.[3]
نگارخانه
- بقایای قلعه سلاسل
- نقشه باستانی قلعه سلاسل
پانویس
- سفرنامه حاج عبدالغفارنجم الملک به تصحیح سعید نفیسی
- پرونده نظام آبی تاریخی شوشتر در یونسکو
- «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایرانشهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافتشده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.