شهرستان تالش

شهرستان تالش یا طوالش از شهرستان‌های استان گیلان در شمال ایران است. جمعیت شهرستان تالش ۲۰۰۶۴۹ نفر است (سال ۱۳۹۵) که دومین شهرستان پرجمعیت استان گیلان پس از رشت است و مرکز آن شهر هشتپر با جمعیت بیش از ۵۴٬۱۷۸ نفر است. این شهرستان دارای ۴ بخش و ۱۰ دهستان است. شهرستان تالش در غرب استان گیلان با کوهستان‌ها و طبیعتی زیبا و دشت‌های دل‌انگیز و با واقع شدن در سواحل دریای خزر قطب اکوتوریسم ایران محسوب می‌شود.[2] این شهرستان از شمال به آستارا، از شرق به دریای خزر، از غرب به استان اردبیل و از جنوب به شهرستان رضوانشهر محدود می‌شود.[2]

شهرستان تالش
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانگیلان
مرکز شهرستانهشتپر
سایر شهرهااسالم، هشتپر، لیسار
حویق، چوبر
بخش‌هابخش مرکزی، بخش اسالم
بخش کرگان‌رود، بخش حویق
سال تأسیس۱۳۲۶
نام‌های پیشینکرگانرود، طوالش
اداره
فرماندارمحمدحسین شاه کویی
مردم
جمعیت۲۰۰٬۶۴۹ نفر[1]
تراکم جمعیت۱۴۱ نفر بر کیلومتر مربع
جغرافیای طبیعی
مساحت۱۴۲۷ کیلومتر مربع کیلومتر مربع
آب‌وهوا
بارش سالانه۱٬۳۰۰ میلی‌لیتر
داده‌های دیگر
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۱۳
وبگاهفرمانداری تالش

این شهرستان در دو بستر متفاوت از نظر توپوگرافی قرار گرفته‌است. بخشی از شهرستان کوهستانی است و در امتداد کوه‌های مرتفع تالش درجهت شمالی ـ جنوبی کشیده شده‌است و قسمتی دیگر، جلگه‌ای است که به صورت نوار باریکی بین کوهستان و دریای خزر واقع شده‌است.[3] خاویار دریای خزر شهرت جهانی دارد و شهرستان تالش رتبه نخست تولید ماهیان خاویار در کشور را دارا است و بخش قابل توجهی از محصولات آن به خارج از کشور صادر می‌شود.[4] تالش رتبه اول در تولید تنباکو در کشور و با داشتن بیش از نیمی از باغ‌های کیوی استان گیلان معادل ۲ هزار و ۸۰۰ هکتار بزرگترین تولیدکننده کیوی در ایران و منطقه است.[5] و همچنین رتبه اول تولید ازگیل، ترب، عسل، گردو و فندق در گیلان می‌باشد.[6]

تقسیمات اداری

اولین قانون تقسیمات کشوری در آبان ماه ۱۳۱۶ خورشیدی، تهیه و تصویب شد. بر اساس این قانون ایران به استان‌های شمال، غرب، جنوب، شمال غرب، شمال شرق و مکران تقسیم شد. بر طبق این تقسیم‌بندی شهرستان گیلان و طوالش از توابع استان شمال بود و شامل مناطق زیر بود:[7]

  1. حومه فومنات، صومعه‌سرا، لشت نشا، کوچصفهان (مرکز: کوچصفهان)
  2. بندر پهلوی:بندر پهلوی، چهار فریضه، خمام، گسکر (مرکز: بندر پهلوی)
  3. لاهیجان:لاهیجان، رانکوه، دهشال (مرکز: لاهیجان)
  4. طوالش:کرگانرود، اسالم، توالششفارود (مرکز: هشتپر کرگانرود)

این تقسیم‌بندی هم چند ماه بیشتر دوام نیاورد و در ۳ بهمن ماه همان سال مصوبهٔ قبلی اصلاح شد و استان‌های ایران به استان‌های یکم تا دهم تغییر پیدا کردند. پس از تصویب متمم قانون اساسی یعنی در ۱۴ ذیقعده سال ۱۳۲۵ هجری قمری تشکیل ایالات و ولایات به تصویب دومین دورهٔ قانون‌گذاری مجلس شورای ملی رسید. در این قانون ولایت چنین تعریف شده‌است: قسمتی از مملکت که دارای یک شهر حاکم‌نشین و توابع باشد اعم از این که حکومت آن تابع پایتخت یا تابع مرکز ایالتی باشد. در آن زمان گیلان و طوالش جزو ۱۲ ولایت ایران بود؛ و شهرستان طوالش با بخش‌های کرگانرود، اسالم، شفارود و ماسال با مرکزیت هشتپر در سال ۱۳۲۳ در استان یکم به شهرستان مستقل ارتقا پیدا کرد.[7]

زبان

پراکندگی مردم تالش در استان‌های ایران

زبان غالب در این شهرستان زبان تالشی می‌باشد. زبان تالشی بیشتر از فارسی معیار به زبان پهلوی قدیم (زبان ایرانیان باستان) نزدیک است.[8] گروه‌های قومی دیگری هم در شهرستان تالش ساکن هستند و به زبان‌های مختلفی مانند ترکی آذری، گیلکی، کردی و فارسی صحبت می‌کنند، ولی مردمان بومی این منطقه تالشان هستند و زبان بومی شهرستان تالش، تالشی است.[9][10][11]

تاریخچه طوالش

در اسناد و منابع پیش از اسلام کلمهٔ تالش دیده نشده‌است. برخی از پژوهشگران، تالش را با قوم «کادوس» که از آن بارها در منابع یونان و روم باستان یاد شده‌است، یکی می‌دانند.[12][13] در منابع سده‌های نخست هجری از این قوم با نام «طیلسان» یاد کرده‌اند. یاقوت ذیل مادهٔ طیلسان، به نقل از اصمعی می‌گوید که طیلسان با تالشان یکی است.[14] واژهٔ طیلسان ظاهراً از اواسط سدهٔ ۷ق متروک، و به جای آن کلمهٔ «تالش» تدریجاً وارد منابع تاریخی و جغرافیایی ایران شد.[15]

سرزمین بَبَر در اواخر دوره ساسانی و اوایل دوره اسلامی، میان گیلان و تالش از یک سو و تالش و دیلم از سوی دیگر قرار داشت. نیز آن را نزدیک دیلم، گیلان، تالش و مغان آورده‌اند. سرزمین بَبَر محدودهٔ خلخال و منطقه مرزی تالش و گیلان را شامل می‌شود.[16][17]

مشخصات شهرستان

  • وسعت شهرستان: ۱۴۲۷ کیلومتر مربع
  • تراکم نسبی (نفر): ۵۰۱
  • درصد شهرنشین: ۶۴٫۲٪
  • منطقه قومی تالش که یکی از نواحی ایرانی محل سکونت مردم تالش است با مساحتی حدود ۲۳۷۳ کیلومتر مربع که در شمال غرب گیلان قرار دارد، یک چهارم خاک استان را تشکیل می‌دهد. این شهرستان که نام خود را از قوم تالش گرفته و به استناد منابع و شواهد بسیار، بازمانده قوم کادوس باستان و از همسایگان دیرین قوم گیل می‌باشد، از غرب به استان اردبیل، از شمال به آستارا و از جنوب به رودبار و از شرق به دریای خزر و رضوانشهر محدود شده و شامل شهرستان‌های تالش، آستارا، ماسال، رضوانشهر، همچنین بخش‌هایی از مردم شهرستان خلخال و شهرستان نمین زبان تالشی می‌باشد. تالش از سه جهت به کوه‌های تالش که ادامه رشته کوه‌های البرز هستند و از طرف دیگر به دریای خزر منتهی می‌شود. کشف آثار تمدن ۴۵۰۰ ساله در ییلاق (نوه دیی) تالش جلوه‌های بیشتری به این منطقه خوش آب و هوا داده‌است. مردم تالش به زبان تالشی تکلم می‌نمایند. بخش اعظمی از تالش طی عهدنامه‌های گلستان و ترکمانچای از گیلان و ایران جدا شده و به روسیه ملحق شدند.

تقسیمات شهرستان

شهرستان تالش بزرگ‌ترین شهرستان استان گیلان می‌باشد.

شهر: هشتپر

شهر: لیسار

  • بخش اسالم
    • خلیفه آباد گیلانده
    • دهستان گیلانده اسالم
    • دهستان اسالم
    • دهستان خاله‌سرا
    • دهستان ناو

شهر: اسالم

شهرها: حویق و چوبر

نمایندگان شهرستان طوالش کرگانرود (تالش)

جاذبه‌های گردشگری

  • پارک جنگلی سیاهداران (بام تالش)
  • سورتمه ریلی تالش
  • ساحل قروق تالش
  • ساحل تازه آباد تالش
  • آبنما موزیکال تالش
  • کاخ سردار امجد کرگانرودی در پارک شهر
  • ییلاقات باستانی و تاریخی مریان
  • مجموعه ییلاقات ریک و حومه تالش
  • منطقه کوهپایه‌ای کیشون بن تالش
  • ییلاق سوباتان لیسار
  • دژ سلسال لیسار
  • ییلاق آسبومار جوکندان
  • ییلاق لومه وشت گیلانده اسالم
  • آبشار نیلرود جوکندان
  • تالاب جوکندان
  • پارک جنگلی و ساحل گیسوم تالش
  • جاده اسالم به الماس معروف به جاده اسالم به خلخال
  • ییلاق توریستی کرمون و گردنه الماس در محور اسالم به الماس
  • پارک جنگلی دکتر رستگار گیسوم
  • آبشار زمرد حویق
  • پارک ساحلی و جنگلی چوبر
  • بقعه نرگس خاتون چوبر
  • بقعهٔ بابا اسماعیل، تره طولگیلان
  • بقعهٔ سید نیکی تالش
  • دریاچهٔ سراگاه تالش
  • آبشار لوشکی لمیر
  • استخر طبیعی سوغات بغیلان چاله بیجار لمیر
  • استخر طبیعی پرسه کش درزکری لمیر
  • ییلاق لوراهونی و شکردشت
  • مسیر ییلاق سوباتان به دریاچه نئور و آبشار ورزان
  • آبشار لوشکی لمیر
  • آبشار ریشو چوبر
  • آبشار شیلوشت مریان
  • آبشار ریوو خطبه سرا
  • آبشار دریابن اسالم


ورزش

شهرستان تالش در رشته‌های ورزشی فوتبال، دوومیدانی، کشتی و کبدی دارای استعدادهای برتری می‌باشد.

تیم فوتبال چوکای تالش

باشگاه فوتبال چوکای تالش یک باشگاه فوتبال ایرانی در شهرستان تالش می‌باشد که در لیگ دسته اول فوتبال ایران، جام آزادگان بازی می‌کند[18]

این باشگاه در سال ۱۳۷۰ با نام چوکای انزلی در شهر انزلی با مالکیت مجتمع صنایع چوب و کاغذ ایران (چوکا) که در سال ۱۳۵۲ با مشارکت سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (۶۰٪ سهام) و وزارت کشاورزی و عمران روستایی (۴۰٪ سهام) در بخش رضوانشهر وابسته به شهرستان تالش شروع بکار کرد. در سال ۱۳۷۷ با تلاش‌های فراوان مردم و نماینده وقت تالش به شهر هشتپر در شهرستان تالش منتقل و نام آن به چوکای تالش تغییر و از آن زمان به بعد هم بازی‌های آن در ورزشگاه پوریای ولی تالش (قلعه عقاب‌ها) برگزار می‌شود.

منابع

  1. «پایگاه اینترنتی مرکز آمار ایران-آمار سال ۱۳۹۰» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۳ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۳ مه ۲۰۱۳.
  2. «تالش قطب اکوتوریسم ایران پذیرای میهمانان نوروزی + تصاویر - اخبار تسنیم - Tasnim». خبرگزاری تسنیم - Tasnim. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۶-۰۱.
  3. «گیلان؛ پایتخت اکوتوریسم ایران + تصاویر - اخبار تسنیم - Tasnim». خبرگزاری تسنیم - Tasnim. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۶-۰۱.
  4. پیشگام در تولید خاویار «تالش پیشگام در تولید خاویار» مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). باشگاه خبرنگاران جوان - yjc. دریافت‌شده در ۱۳۹۷-۰۸-۲۸.
  5. قطب تولید کیوی در کشور «گیلان قطب تولید کیوی در کشور» مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). باشگاه خبرنگاران جوان - yjc. دریافت‌شده در ۱۳۹۷-۰۹-۰۱.
  6. قطب ازگیل در گیلان «تالش قطب ازگیل در گیلان» مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). خبرگزاری موج. دریافت‌شده در ۱۳۹۷-۰۷-۲۸.
  7. امیراحمدیان، بهرام. «الگو:تقسیمات کشوری». [[دانشنامه جهان اسلام]]. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
  8. سایت شهرداری تالش
  9. «جغرافیای فرهنگی». پایگاه تالش‌شناسی علی عبدلی. دریافت‌شده در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۳.
  10. «فرهنگ تطبیقی تالشی – تاتی – آذری». پایگاه تات پژوهی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ مارس ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۳.
  11. رهنمایی، محمدتقی، علل نفوذ زبان‌های ترکی و گیلکی در تالش، فصلنامه تحقیقات تالش، شماره ۲ - زمستان ۱۳۸۰.
  12. حسن پیرنیا، ایران باستان، ۱۱۲۹.
  13. عنایت الله رضا، آذربایجان و اران ج۱، ۱۶.
  14. یاقوت بن عبدالله حموی، معجم الادبا ج۳، ۵۷۱.
  15. عبدالله حافظ ابرو، ذیل جامع التواریخ رشیدی به کوشش خانبابا بیانی، ۷۳.
  16. احمد بلاذری، فتوح البلدان ج ۲ ترجمه آذرتاش آذرنوش، ۳۱۴.
  17. تئودور نولدکه، تاریخ ایرانیان و عربها در زمان ساسانیان ج۱ ترجمه عباس زریاب، ۷۳۳.
  18. ویکی‌پدیای انگلیسی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.