منجیل

نام شهر منجیل پیش از ظهور اسلام مانگیل بوده‌است. من، مان و ما پسوندها و پیشوندهای مکانی هستند. در زبان پهلوی مانیشن (manishn) یعنی خانه، مسکن و من (man) یعنی خانه و مانیشنیه (manishnih) یعنی زندگی. منجیل یا منگیل یا مانگیل یعنی «محل سکونت گیل‌ها» برداشته شده‌است.

برخی از تاریخ‌نگاران پیشین مانند زین‌العابدین شیروانی که مؤلف کتاب بستان السیاحه است، گیلان را مأخوذ از نام جیل بن ماسل از فرزندان حضرت نوح می‌دانند که این سرزمین را بنا نموده‌است.

در کتاب سرزمین‌های خلافت شرقی دربارهٔ نامگذاری این سرزمین (گیلان کنونی) به نام جیلان آورده‌است: «زمین‌های رسوبی دلتا را جغرافی‌نویسان عرب به‌طور خاص جیل یا جیلان می‌گفتند و وقتی می‌خواستند تمام ایالت گیلان را اراده کنند، آن را به صورت جمع یعنی جیلانات (گیلانات) می‌نامیدند.

در کتب و مقاله‌های بسیاری نام منجیل آمده‌است از جمله در کتاب "عارف دیهیم دار" نوشته "جیمز داون" از شریف منجیلی نام برده‌است.

مقبره و گنبدی سالیان سال در آرامستان منجیل به نام محلی دلی گنبز که برگرفته از دلیر گنبد می‌باشد وجود داشت و کمتر کسی از نام اصلی مکان و شخصیتی که در اینجا مدفون بود خبر داشت. با مطالعه ای که از کتاب عارف دیهیم دار جلد دو از صفحات ۱۹۸ تا ۲۰۵ آمده‌است می‌توان به این سؤال قدیمی پاسخ داد.

دلیر گنبد

شریف منجیلی از افسرانی بود که در جنگ با سربازان شاه اسماعیل شمشیر به دست نگرفت. کاظم شفتی، شریف منجیلی و موسی تولمی … که از مدافعان بودند دستگیر شدند این سه نفر از جمله امرایی بودند که در قتل میرزا حسن و کارکیا شرکت داشتند به دستور شاه اسماعیل تحت نظر قرا گرفتند تا نگریزند. پس از شکست سپاه شورشی چون دیگر موردی به حضور سپاه شاه اسماعیل در منطقه رودبار تا کناره دریای خزر وجود نداشت شاه اسماعیل آن قسمت از سپاه خود را احضار کرد و شورشی‌های دستگیرشده را تحویل کارکیای جوان داد و قصاص آن‌ها را به او سپرد. موسی تولمی توبه کرد و شاه اسماعیل دستور داد از قتل او صرف نظر شود؛ و او را در حبس نگه داشتند تا فرصت یابد از کرده خویش پشیمان شود. اما در مورد کاظم شفتی و شریف منجیلی شاه اسماعیل گفت چون سمت ریاست داشتند و اوامر مربوط به قتل عمو و پدرت را داده‌اند باید قصاص شوند. شاه اسماعیل سپس از لاهیجان رفت و کارکیا روزی را برای قتل کاظم شفتی و شریف منجیلی تعیین نمود.

این شهر زمانی با نام قریه منجیل پاره‌ای از عمارلو و در دوره ای مرکز آن بوده‌است.[1]

براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰، جمعیت این شهر ۱۷٬۳۹۶ نفر بوده است.[3]

کتاب جغرافیای کامل ایران معتقد است هرچه از سمت رودبار به سمت منجیل برویم از تعداد گویشوران زبان گیلکی کاسته و بر ترک‌زبانان افزوده می‌شود.[4]

برخی منابع نیز زبان منجیل و لوشان را گیلکی آمیخته با تاتی دانسته‌اند.[5]

درآمد اصلی مردم این شهر از راه تجارت تأمین می‌شود. افراد از طارم سفلی و علیا و روستاهای اطراف جهت تأمین برخی نیازمندی‌های خود به منجیل مراجعه می‌کنند. بخش دیگری از درآمد مردم این شهر از راه فروش زیتون و فراورده‌های آن تأمین می‌شود. محصول اصلی این شهر زیتون است و باغات زیتون

نمایی از توربین‌های بادی شهر منجیل. به دلیل خاص بودن موقعیت منجیل و وزش باد دایمی، توربین‌های بادی زیادی به کار گرفته شده‌اند

انرژی

منجیل شهر انرژی گیلان شمرده می‌شود. باد منجیل یکی از عوامل معروفیت این شهر می‌باشد که اغلب در بهار و تابستان با شدت بیشتری و در پاییز و زمستان با شدت کمتری می‌وزد. این باد از قدیم معروف به هفت باد منجیل بوده و شدت ان بقدریست که درختان زیتون را اغلب به یک سمت خم می‌کند. اوایل دهه هفتاد با تصمیم دولت اقدام به خرید و نصب نیروگاه بادی از کشور دانمارک گردید و پس از گذشت چند سال و فراگیری متخصصان داخلی، امروزه پروانه‌های بادی در کشور تولید و در نیروگاه بادی منجیل نصب می‌گردد و این نیروگاه پیوسته گسترش می‌یابد. سد سپیدرود نیز یکی دیگر از عوامل معروفیت و جذابیت منجیل است که در اوائل دهه ۴۰ بدست نیروهای فرانسوی در دهانه رودخانه سپیدرود واقع در شهر منجیل ساخته شد.

سد سفیدرود در منجیل.

پل سفیدرود در بیش از یکصد سال پیش در مکان امروزی سد

رودخانه‌های شاهرود و قزل اوزن در شهر منجیل بهم می‌رسند و ابی که از این رودخانه‌ها می‌آید در پشت سد سپید رود و در دریاچهٔ سپید رود ذخیره می‌گردد تا نیاز شالی‌کاران و کشاورزان گیلانی را در بهار و تابستان تأمین نماید.

مجسمه ناوشکن جماران در منجیل

«باد منجیل» بسیار معروف است و در سفرنامه‌های بسیاری به آن اشاره شده‌است. همچنین در جلسه‌ای در آکادمی علوم پاریس در سال ۱۸۸۵ به آن پرداخته شد. دلیل این جریان هوای شدید، تلاقی آب و هوای نیمه خشک با آب و هوای مرطوب خزری در این منطقه است. این آب و هوا همچنین موجب ویژگی‌های شبه مدیترانه‌ای در منجیل می‌شود و باعث رشد جنگل‌های بسیار پراکنده درخت سرو (Cupressus sempervirens var. horizontalis) روی تپه‌های منطقه و پرورش باغ‌های زیتون در روستاها می‌شود.[1]

منجیل از معدود شهرهایی است که دانشگاه آزاد در آن وجود ندارد. دانشگاه پیام نور منجیل[6] تنها دانشگاه این شهر است.پایگاه آموزش تفنگداری ، تکاوری نیروی دریایی ارتش در آن قرار دارد .

• هرزویل
• لوشان
• سمیران
• رودبار
• علی‌آباد

• آمار: اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، ص۱۷۰.

http://www.manjilnews.ir/

• اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، تهران ۱۳۸۳خ، ص۱۷۰.
• مختصات و ارتفاع
• پیش‌شماره
• سایت خبری منجیل نیوز وجه تسمیه نام منجیل