سد سفیدرود

این سد در هنگام ساخت و اوایل دوره بهره‌برداری به سد سفیدرود معروف بود. از سال ۱۳۴۶ آن را سد شهبانو فرح نامیدند.[2] از ۱۳۵۷ تاکنون به نام اولیه یعنی سد سفیدرود خوانده می‌شود.[1]

کار ساخت این سد از ۱۳۳۵ شروع شد و در سال ۱۳۴۰ به پایان رسید؛ و اولین سد ایران است بهره‌برداری از سد در ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۴۱ آغاز شد. ارتفاع سد از کف رودخانه ۹۲ متر و طول تاج آن ۴۲۵ متر است. سد سفیدرود پنج واحد تولید برق دارد که در مجموع بیش از ۸۷ مگاوات برق تولید می‌کند.

• قرارداد مطالعات سد در تاریخ ۲۲/۱۱/۱۳۳۱ بین بنگاه مستقل آبیاری و مهندسین مشاور اتکو-افر "Etco-Ofer" منعقد گردید.
• طرح مقدماتی در تاریخ ۲۲/۴/۱۳۳۲ از سوی مشاور تسلیم کارفرما گردید.
• طرح قطعی در تاریخ ۱/۱۲/۱۳۳۲ ارائه گردید.
• پیمانکار طرح، "شرکت فرانسوی ساسرِ "Saser بنابر موافقت نامه ۲۹/۹/۱۳۳۳ کارهای مقدماتی طرح را آغاز ولی قرارداد قطعی در خصوص اجرای ساختمان سد و گشایشات جانبی آن در تاریخ ۹/۱۲/۱۳۳۴ منعقد گردید.
• ساختمان بدنه سد سفید رود در تاریخ ۲۵/۱۱/۱۳۴۰ به پایان رسید و در اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۱ رسماً افتتاح و بهره‌برداری از آن آغاز

فاضلاب انسانی و خانگی، پساب صنعتی و بیمارستانی بدون تصفیه مستقیماً وارد دریاچه پشت این سد می‌شود و سموم و کودهای کشاورزی بدون مدیریت از بالادست راهی دریاچه این می‌شود؛ و سپس مورد استفاده کشاورزی، آبزی پروری و آشامیدنی قرار می‌گیرد.[3][4][5]

سد سفیدرود یکی از رسوب‌گیرترین سدهای جهان است. اکنون بیش از نیمی از ظرفیت سد را رسوبات پر کرده‌است. از سال ۱۳۵۹ تاکنون عملیات شاس و تغییر زمان‌بندی پر و خالی کردن سد برای رفع این مشکل به کار گرفته شده‌است. همچنین احداث چند سد انحرافی برای رسوب‌گیری آب رودهای شاهرود و قزل‌اوزن در دست اقدام است.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sefidrud Dam». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ ژانویه ۲۰۱۴.