نیروگاه خورشیدی شیراز

نیروگاه خورشیدی شیراز (تأسیس ۱۳۸۷)، نخستین نیروگاه خورشیدی ایران و در زمان خود بزرگترین نیروگاه خورشیدی خاورمیانه بود.[1] این نیروگاه از نوع خورشیدی سهموی خطی است که در ایران توسط متخصصان داخلی ساخته شده‌است. در حال حاضر توان این نیروگاه ۲۵۰ کیلووات است که در برنامه توسعه پنجم قرار به تأمین ۵۰۰ کیلو وات می‌باشد.[2] این نیروگاه یک مرکز تحقیقاتی است که ۳۰۰هزار متر مربع مساحت و ۶۰هزار متر مربع زیربنا دارد.[3]

نیروگاه خورشیدی شیراز
تاریخ شروع احداث ۱۳۷۸
تاریخ تأسیس
تعداد فاز دو
نوع نیروگاه خورشیدی با آینه‌های سهموی خطی- تحقیقاتی
مالک دولتی(مجری طرح: مهندس پیمان کنعان)
هزینه ساخت ۷۰۰۰۰ میلیون ریال + ۳۰۰۰۰۰ دلار ارزی
شرکت سازنده ساخت نیرو، گلسافر، کیارش فارس، مپصا، الکتروکنترل، معبر، شیراز وسعت، فیم شیراز و متن نیرو
توان ۲۵۰ کیلووات
کشور ایران
شهر شیراز
وب‌گاه www.suna.ir

مشخصات فنی

نیروگاه خورشیدی شیراز از ۴۸ عدد کلکتور سهموی در ۸ ردیف ۶ تایی تشکیل شده‌است[4] که در راستای شمال- جنوب نصب گردیده‌است. طول هر کلکتور ۲۵ متر و دهانه آن ۴/۳ متر می‌باشد بر روی هر کلکتور ۶ عدد لوله جاذب استوانه ای شکل با پوشش کرم سیاه یا سرمت می‌باشد که به وسیلهٔ شیشه‌های پیرکس پوشانده شده‌است. این لوله‌ها در طول خط کانونی کلکتور قرار می‌گیرد.

نیروگاه خورشیدی شیراز شامل ۴۸ عدد کلکتور، ۴۹۹۲ عدد آینه نصب شده بر روی کلکتورها، ۲۸۸ عدد لوله گیرنده می‌باشد. همچنین هر آینه تعداد ۴ عدد پایه سرامیکی و هر کلکتور ۴۱۶ عدد پایه سرامیکی دارد. مجموع تعداد پایه سرامیکی کل نیروگاه ۱۹۹۶۸ عدد می‌باشد.

کل مجموعه بر روی سازه‌های نگهدارنده نصب شده‌است و توسط سیستم‌های ردیابی با سیستم کنترلی خورشید را در طول روز تعقیب می‌کند.[5]

مشخصات فنی کلکتورهای سهموی خورشیدی

مشخصه کلکتورمقدارمشخصه کلکتورمقدار
عرض دهانه۳/۴ مترقطر لوله شیشه‌ای۶٫۴ سانتی‌متر
طول۲۵ مترقطر لوله گیرنده۴٫۲ سانتی‌متر
قطر لوله گیرنده۴٫۲ سانتی‌مترعرض دهانه۳٫۴ متر
نسبت تمرکز۸۱دبی جریان1.7 Kg/s
راندمان اپتیکی۰٫۷نسبت تمرکز۸۱
ضریب جذب لوله گیرنده۰٫۹۲ضریب دریافت۰٫۹۶
ضریب انعکاس آینه۰٫۹دمای کارکرد۲۷۵ درجه سانتی گراد
ضریب عبور لوله شیشه‌ای۰٫۹۱ضریب صدور لوله گیرنده۰٫۲۵

کارکرد

انرژی حرارتی پرتوهای خورشید توسط لوله‌های گیرنده جذب شده و به سیال انتقال حرارت که روغن می‌باشد منتقل می‌شود. سیال تا ۲۶۵ درجه سانتیگراد گرم می‌شود و سپس روغن داغ وارد مبدل‌های حرارتی شده و پس از عبور از مبدل، آب را به بخار بسیار گرم تبدیل می‌کند و بخار حاصل وارد ماشین بخار شده و توسط ژنراتور برق تولید می‌شود.[2]

طرح گسترش

تا تاریخ ۱۳۸۸/۱۰/۲۱ تعداد شش هزار و ۶۰۰ آینه یک متر مربعی در این نیروگاه نصب شده‌است.[6]

مدیرعامل سازمان انرژی‌های نو ایران (سانا) از افزایش ۱۰۰ درصدی ظرفیت نیروگاه خورشیدی شیراز خبر داد.[6]

طرح‌های آینده

بر اساس برنامه چهارم توسعه احداث بخش بخار این نیروگاه باید به پایان می‌رسید. اما به دلیل مشکلات تأمین اعتبار، احداث توربین بخار به برنامه توسعه پنجم منتقل شد.[6]

پیوند به بیرون

    موقعیت نیروگاه خورشیدی شیراز در ویکی‌مپیا

      «آفت غفلت در مزرعه خورشید». جام جم.

      جستارهای وابسته

      منابع

      1. الفت پور، محمدعلی (1391). به کوشش بنیاد خاتم‌الاوصیاء. «بزرگترین نیروگاه خورشیدی خاورمیانه در ایران». سفیران ثریا(گزارش مصور از هقتاد دستاورد برتر جهانی جمهوری اسلامی ایران). تهران: محمدعلی الفت پور: ۱۰. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۴-۸۲۱۰-۰. تاریخ وارد شده در |تاریخ دسترسی= را بررسی کنید (کمک); پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
      2. «نمایش جزییات طرح‌ها و پروژه‌ها | سازمان انرژی‌های نو ایران». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ ژوئن ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
      3. الفت پور، محمدعلی (1391). به کوشش بنیاد خاتم‌الاوصیاء. «بزرگترین نیروگاه خورشیدی خاورمیانه در ایران». سفیران ثریا (گزارش مصور از هقتاد دستاورد برتر جهانی جمهوری اسلامی ایران). تهران: محمدعلی الفت پور: ۱۰. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۴-۸۲۱۰-۰. تاریخ وارد شده در |تاریخ دسترسی= را بررسی کنید (کمک); پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
      4. الفت پور، محمدعلی (1391). به کوشش بنیاد خاتم‌الاوصیاء. «بزرگترین نیروگاه خورشیدی خاورمیانه در ایران». سفیران ثریا. تهران: محمدعلی الفت پور: ۱۰. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۴-۸۲۱۰-۰. تاریخ وارد شده در |تاریخ دسترسی= را بررسی کنید (کمک); پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
      5. http://www.suna.org.ir/fa/project2/54%5Bپیوند+مرده%5D
      6. «ظرفیت نیروگاه خورشیدی شیراز افزایش یافت». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
      This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.