لمیر (بخش مرکزی تالش)

قلعه‌های مخروبه باستانی موجود در منطقه سلطان سفید در کوهستان لمیر حاکی از آن است که در آنجا با روشن کردن آتش آئین‌های دین زرتشت را برگزار می‌کردند.

منطقه لمیر سرزمینی جنگلی و سرسبز در کوه‌های تالش است که در زون ساختاری البرز غربی - آذربایجان قرار گرفته‌است. مطالعات میدانی و کتابخانه ای صورت پذیرفته در این منطقه نشان دهنده این است که سطح وسیعی از این منطقه را سنگ‌های آتشفشانی از نوع آندزیتی پوشانده است. عملکرد فرایندهای مختلف زمین‌شناسی مانند فعالیت‌های آتشفشانی، هوازدگی و فرسایش باعث ایجاد مجموعه متنوعی از آبشارهای مرتفع و زیبا، چشمه‌ها، دره‌ها و پرتگاه‌های زیبا و رودخانه‌های فصلی و دائمی در این منطقه شده‌است.

لمیر بعلت دارا بودن منابع وسیع جنگلی، رودهای همیشه پرآب، مناطق جلگه‌ای حاصلخیز و از طرفی همجواری با دریای خزر(Caspian Sea) از دیرباز مورد توجه اقوام مختلف از قبیل تالش، گیلک و به ویژه آذری‌ها قرار گرفته بود که گویش ۷۰ درصد مردم در قرون گذشته تالشی و ۳۰ درصد هم آذری بوده‌است.

با آغاز جنگ جهانی دوم (۱۳۲۰ش-۱۹۴۱م) علیه روسیه (شوروی سابق) پل‌های رودخانه لمیر شاهد عبور سربازان آلمانی (نازی‌ها) و مجاری بود و ارتش سرخ روسیه بارها این پلها را با دینامیت از ریشه نابود کردند.

پس از جنگ خونین جهانی جمعی از مردم شوروی (کشور آذربایجان) برای فرار از قحطی و جنگ زدگی به این منطقه تالش‌نشین مهاجرت کردند. از اینرو ۸۰ درصد اهالی شیعه می‌باشند و به زبان آذری و اقلیتی هم وجود دارند که سنی مذهب هستند و به زبان تالشی گویش می‌کنند.

حضور سرتاسری مردم این دیار در هشت سال دفاع مقدس ۶ شهید و ده‌ها جانباز و اسیر را به ارمغان آورده‌است.

هر یک از این پدیده‌ها به عنوان میراث‌های ارزشمند زمین‌شناسی می‌باشند و بستر مناسبی را برای توسعه صنعت ژئوتوریسم فراهم آورده‌اند، ولی تاکنون به دلیل عدم معرفی مناسب و کافی برای زمین شناسان، گردشگران و ورزشکاران ناآشنا می‌باشد که ما سعی می‌کنیم بخشی از این جلوه‌های طبیعی زیبا را معرفی نماییم.