بامیان

بامیان را از قدیمی‌ترین تمدن‌های بشری می‌توان یاد کرد. بامیان در ادبیات پهلوی (فارسی میانه) به نام بامیکان یاد شده‌است.[6] بامیان در دوره کوشانیان به عنوان یکی از مراکز دین بودایی یاد می‌شد و سالانه هزاران زائر برای عبادت به این شهر می‌آمدند.[9] بامیان در زمان اوج شکوه جاده ابریشم در سه راهی ایران، هند، چین و آسیایِ میانه قرار داشت و شاخه مهمی از جاده ابریشم در بامیان قرار داشت و از طریق بامیان، کابل، کوتل خیبر به پیشاور و لاهور متصل می‌شد و کالاهای ساخت هند از این طریق به سایر نقاط ارسال می‌شد. روزانه ده‌ها کاروان از شرق و غرب و شمال و جنوب وارد بامیان می‌شدند ویا ازآن خارج می‌گردیدند.[10] بامیان در گذشته مرکز راهبان و روحانیان بودایی بوده. نام بامیان بر گرفته شده از کتاب رامایانا (ramayana) می‌باشد. در اوستا و در زبان پهلوی به شکل بامیکان آمده‌است.[11] بسیاری از آموزه‌های بوداییان روی دیواره‌های کوه‌های این شهر حک شده‌است.[12]

این شهر در مسیر جاده ابریشم واقع شده‌است. بامیان تقاطعی بین شرق و غرب این جاده بود که راه اتصال تجار چینی را از شرق به شرق میانه فراهم می‌آورد. بامیان بخشی از امپراتوری کوشانیان بودایی در قرون اولیه میلادی بود. پس از سقوط امپراتوری کوشانی، بامیان بخشی از قلمرو حکومت خانی کوشانشاه شد که زیر سلطه ساسانیان بود. هون‌ها یا هفتالی‌ها این شهر را در قرن پنجم میلادی فتح و آن را پایتخت خود قرار دادند. از آنجایی که این شهر در گذشته محل زندگی بوداییان بود و غارهای راهبان بودایی در آن قرار داشت و به دلیل اینکه این شهر توسط چنگیزخان تخریب شد به شهر غلغله شهرت یافت. البته جهانگشای جوینی از نام این شهر به نام ماوبالیغ یاد می کند. پس از آنکه خانی هفتالی‌ها به دست ساسانیان و مردمان ترک در ۵۶۵ ویران شد، بامیان تا سال ۸۷۰ میلادی پایتخت پادشاهی کوچک کوشانی-هفتالی‌ها ماند، یعنی تا زمانی که توسط صفاریان فتح شد. پس از آن توسط غزنویان در قرن ۱۱ میلادی فتح شد.

شهر بامیان کرسیِ ولایت بزرگی به همین نام بود که قسمت خاوری غور را تشکیل می‌داد. اصطخری در قرن چهارم بامیان را به‌اندازهٔ نصف بلخ شمرده گوید بر فراز تپه‌ای جای دارد ولی بارو ندارد، ولایت آن در غایت خرمی است و نهر بزرگی آن را آبیاری می‌کند. مقدسی درباره آن شهر گوید یکی از بنادر خراسان و از خزائن سند است، سرمای سخت و برف بسیار دارد و از محسناتش آنکه کک و عقرب در آنجا نیست. در آغاز قرن هفتم یاقوت شرح مفصلی درباره بامیان و بت‌های بزرگ بامیان ذکر نموده گوید آنجا بتخانه‌ایست بسیار بلند بر ستون‌هایی استوار و در آن، شکلِ همهٔ پرندگانی که خداوند آفریده است نقش گردیده و بر سطح کوه دو بت بزرگ از پایین تا قلهٔ کوه کنده شده است که یکی را سرخ بد و دیگری را خنک بد (بودای سرخ و بودای خاکستری) می‌نامند و گویند آنها را در تمام جهان همتایی نیست. قزوینی نیز از خانهٔ زرین بامیان و دو مجسمهٔ بزرگ بودا سخن رانده است. ویرانی بامیان و ولایات آن نتیجهٔ خشم چنگیز است که چون نوادهٔ او موتوکن، پسر جغتای در محاصرهٔ بامیان کشته شد لشکریان مغول فرمان یافتند تا باروی شهر و تمام ابنیهٔ آن را با خاک یکسان نمایند و اجازه ندهند هیچ‌کس در آنجا زیست کند یا بنایی در آنجا ساخته شود. ازآن‌پس نام بامیان به «موبلق» بدل شد که در زبان مغولی به معنی «شهر لعنت شده» است و از آن زمان بامیان به‌صورت بیابانی خشک‌وخالی درآمد. [13]

کوه بابا

بامیان در ۲۰۴ کیلومتری کابل و در شمال غربی آن موقعیت دارد. شهر بامیان دارای طول جغرافیایی ۶۷ درجه و ۵۰ دقیقه و یک ثانیه شرقی و عرض جغرافیایی ۳۴ درجه و ۴۹ دقیقه و ۳۰ ثانیه شمالی می‌باشد. سطح شهر از سطح عمومی دریاها ۲٬۵۵۰ متر ارتفاع دارد. این شهر مرکز فرهنگی گروه هزاره نشین افغانستان است. بیشتر مردم در مرکز شهر بامیان زندگی می کنند. این دره بین رشته کوههای موازی هندوکش و کوه بابا افتاده است.

طبق گفته های شهرهای بین المللی خواهر، بامیان با گرینگ، نبراسکا، ایالات متحده رابطه خواهر برقرار کرده است که دارای یک فرودگاه و یک راه آهن است.

کوه ها نود درصد ولایت را در بر می گیرد. از نظر اقلیمی بامیان دارای زمستان سرد و طولانی که به مدت شش ماه ادامه دارد و دما را سه تا بیست درجه سانتیگراد را به زیر صفر می رساند است و در بهار و تابستان آب و هوای مطلوبی دارد.[14]

در آمار منتشر شده از طرف مرکز آمار افغانستان در سال ۱۳۹۶ جمعیت شهر بامیان ۸۸٬۲۷۴ نفر تخمین زده شده‌است که ۴۴٬۱۴۴ نفر آن را مردان و ۴۴٬۱۳۰ نفر دیگر را زنان تشکیل می‌دهد.[2] ولسوالی بامیان بالاترین نفوس را در ولایت بامیان با ۲۳٫۵ درصد از جمعیت کل در اختیار دارد.[17] ساکنان اصلی این شهر را مردمان هزاره تشکیل می‌دهد.

مردم بامیان به گویش هزارگی صحبت می‌کنند.

مردم بامیان مسلمان هستند و مذاهب شیعه دوازده‌امامی - شیعه اسماعیلی و اهل سنت تشکیل می‌دهد.[18]

بیش از ۹۰ درصد مردم بامیان را شیعیان تشکیل داده و چندین مسجد و تکیه خانه در آن وجود دارد و مردم از آن به عنوان محل عبادات و مراسم مذهبی استفاده می‌کنند. بامیان رسومات بخصوص هزارگی خود را نیز دارد که یکی از آنان پیشپو که یک رقص گروهی است می‌باشد که توسط دختران و زنان انجام می‌شود. بعضی روز های مذهبی مثل میلاد النبی و عید غدیر در بامیان تجلیل می‌شود. جشن گل کچالو در فصل بهار نیز با استقبال گسترده مردم تجلیل میشود چون بامیان ۶٥ فیصد کچالوی افغانستان را تولید میکند. [19]

بامیان یکی از امن ترین شهر های افغانستان هست نیروی پلیس نیروی انتظامی نزدیک به ۵۰۰۰ هزارتا نیرویی راهنمایی رانندگی ۱۰۰۰هزارتا و پلیس امنیت از مرزهای بامیان ۴۰۰۰تا تشکیل میدهند و ولسوالی یا شهرستان پنجاب اصلی ترین و امن ترین شهر بامیان هست

در آمار منتشر شده در سال ۱۳۹۶ در کل ولسوالی بامیان ۶۱ مدرسه دولتی وجود دارد. در این گزارش ۷۶۷ معلم مشغول به فعالیت هستند و ۳۵۶۹۴ دانش آموز مشغول تحصیل هستند.[20] گفته می‌شود که بیش از ۵۰ درصد شاگردان مدارس در بامیان معلم ندارند.[21] دانشگاه بامیان که در جنوب شهر بامیان موقعیت دارد در سال ۱۳۷۵ با داشتن دانشکده‌های زراعت، ساینس، طب و ادبیات آغاز به کار کرد. این دانشگاه در زمان طالبان اشغال شد و تمامی اسناد آن را آتش زدند. پس از سقوط طالبان این دانشگاه در سال ۱۳۸۲ فعالیت خود را مجدداً شروع کرد. اکنون این دانشگاه دارای هفت دانشکده هست و در ۳۵ رشته تا مقطع لیسانس تدریس می‌شود.[22] طبق گزارشی در سال ۱۳۸۹ بامیان بیشترین دانش آموز دختر را نسبت به دیگر ولایات افغانستان داشت.[23]

کافرقلعه

بامیان با تاریخ غنی خود سرشار از آثار باستانی متعدد است که شهر ضحاک، دره اژدر (اژدها)، شهر غلغله، دره فولادی، چهل دختران، غار یخی، بت‌های بزرگ بودا، مغاره‌ها، کوه بابا، شهر شاهی، بالاحصار و چهل‌برج از بارزترین آنان هستند.[4][24] در بامیان هیچ موزه‌ای برای نمایش آثار باستانی وجود ندارد و بیشتر آثار کشف شده به کابل منتقل می‌شدند. یکی از بهترین جاذبه های بامیان پارک ملی بند امیر است که به‌صورت سدهای طبیعی آب زلال را در خود جای داده است. در سال‌های اخیر تلاش‌هایی در این مورد صورت گرفته و در سال ۱۳۹۵ کار ساخت مرکز فرهنگی بامیان با حمایت مالی کره جنوبی و با هماهنگی یونسکو آغاز شد و قرار است در این مرکز فرهنگی یک بخش موزه نیز ساخته شود. این مرکز فرهنگی قرار است روبروی پیکره‌های بودا در بالای یک تپه موقعیت خواهد داشت.[25]

مانند کشکو (کشک آب), حلوای سرخ, بیریو (از گندم درست میشود), قوروطی (از چکه و نان درست میشود), لطی, شوربا.بوسراق(ورقه نازک خمیر سرخ کرده در روغن) و بولانی.

عمده‌ترین صنایع دستی بامیان قالی، گلیم، نمد، برک و خامک دوزی بوده و قالی و گلیم هزارگی هستند که توسط زنان این مناطق بافته می‌شود. حضور توریست‌ها در این مناطق وضعیت بازار این محصولات را کمی بهبود بخشیده‌است.[26] از دیگر صنایع دستی بانوان می‌توان به لباس یخن دوزی که توسط زنان دوخته می‌شود و گلدان‌ها، جاقاشقی، سبد با موره دوز یاد کرد. در کل ولایت بعلت نبود برق مردان این ولایت موفق به ایجاد کارخانه‌های صنعتی کوچک و بزرگ نشده‌اند و هیچ چیز به جز تولیدات دستی بانوان مشاهده نمی‌شود.[19]

{( بامیان-یکاولنگ ) 96 کیلومتر}

{( بامیان-سیغان ) 59 کیلومتر}

{( بامیان-پنجاب ) 151 کیلومتر}

{( بامیان-ورس ) 180کیلومتر}

{( بامیان-کهمرد )87 کیلومتر}

{( بامیان-شیبر ) 44کیلومتر}

{( بامیان-کابل ) 181کیلومتر }

{( بامیان-کابل-هرات) 1296کیلومتر}

{( بامیان-چخچران ) 309کیلومتر}

{( بامیان-چخچران -هرات )675کیلومتر }

{( بامیان-مزارشریف ) 427 کیلومتر}

{( بامیان -میدان شهر ) 145 کیلومتر }

{( بامیان- غزنی ) 249 کیلومتر }

{( بامیان - كندهار ) 597 کیلومتر }

{( بامیان- ترین کوت ) 525کیلومتر }

{( بامیان-شبرغان ) 440کیلومتر}

{( بامیان-میمنه 601 کیلومتر }

{( بامیان-فیض‌آباد ) 510 کیلومتر}

{( بامیان-پلخمری ) 232 کیلومتر}

{( بامیان-چاریکار ) 169 کیلومتر}

{( بامیان-نیلی ) 332 کیلومتر}

{( بامیان-سرپل ) 385 کیلومتر}

{( بامیان-آیبک ) 318 کیلومتر}

{( بامیان-جلال آباد ) 356 کیلومتر}

{( بامیان-کندوز ) 336 کیلومتر}

{( بامیان-اسلام آباد(پاکستان) ) 676کیلومتر}

{( بامیان-دوشنبه (تاجیکستان )) 580کیلومتر}

{( بامیان-تاشکند(ازبکستان ) )1148کیلومتر}

{( بامیان-عشق آباد(ترکمنستان) ) 1370 کیلومتر}

{( بامیان-بیشکک(قرقیزستان )) 1778 کیلومتر}

{( بامیان-آستانه(قزاقستان ) ) 2756کیلومتر}

{( بامیان-مسکو (روسیه)) 4103کیلومتر}

{( بامیان-استانبول(ترکیه ) ) 4333کیلومتر}

{( بامیان-بغداد (عراق) ) 2765کیلومتر}

فرودگاه بامیان که به نام فرود گاه عبدالعلی مزاری نام‌گذاری شده‌است در سال ۸ سنبله ۱۳۹۵ توسط محمد اشرف غنی افتتاح شد. این فرودگاه با حمایت کشور ژاپن ساخته شد و معمولاً پروازهای داخلی افغانستان به‌طور منظم در این فرودگاه انجام می‌شود.[28][29]

حدود ۸۰ درصد از مردم در کل ولایت بامیان به کشاورزی مشغول هستند و مهم‌ترین محصول بامیان سیب‌زمینی/کچالو است که در کل ولایت پیش‌بینی می‌شود سالیانه حدود ۳۰۰ هزار تن و نیم نیاز مصرفی افغانستان تولید می‌شود. طی یک گزارش پیش‌بینی می‌شود که ارزش سالیانهٔ تولید کچالو سالانه به حدود ۱۲۰ میلیون دلار می‌رسد.[31] طی یک گزارش در سال ۲۰۰۹ حدود ۹۰ درصد محصولات کشاورزان بامیان بخاطر عدم بازاریابی درست و نبود سردخانه از میان می‌رفت ولی اکنون با ایجاد حدود ۶۰۰ انبار و سردخانه این آمار به ۲ تا ۳ درصد کاهش یافته‌است و این محصولات افزون‌بر بازارهای داخلی به بیرون از کشور نیز صادر می‌شود.[32] در کل ولایت پس از سقوط طالبان کوکنار کشت نمی‌شود و تخمین زده می‌شود که در کل ولایت حدود ۶۰ هزار تن تخمین زده می‌شود و حدود یک میلیون مواشی شامل گوسفند، بز، گاو در این ولایت وجود دارد. از دیگر محصولات کشاورزی می‌توان به زردآلو، سیب، آلبالو اشاره کرد که زردآلو آن به صورت خشک شده به خارج از کشور صادر می‌شود.[19] یک کارخانهٔ تولید چیپس به نام الغوچک در این ولایت توسط بانوان فعالیت می‌کند و بیشتر در خود ولایت محصولات‌شان بفروش می‌رسد.[33]

بامیان به دلیل وجود آثار باستانی تاریخی و طبیعی سالانه شاهد حضور هزاران گردشگر می‌باشد که درآمد زیادی را نصیب مردم محلی و دولت کرده‌است.[34] بند امیر بامیان، مجسمه‌های بودا از مناطق مورد توجه گردشگران است. دولت افغانستان به همین منظور تلاش‌های زیادی در این بخش کرده‌است و سرمایه‌گذارای‌هایی در بخش هتل‌داری و غیره در این شهر صورت گرفته‌است.[35][36][37]