اسید آسپارتیک

اسید آسپارتیک(D-AA): یک آلفا آمینو اسید با فرمول شیمایی بسته HOOCCH(NH2)CH2COOHاست. آنیون کربوکسیلات و نمک اسید آسپارتیک به عنوان آسپارتات شناخته شده‌است. این آمینو اسید در سال ۱۸۲۷ برای اولین بار توسط Plisson مشاهده شد. این ماده دارای دو ساختار فضایی L و D است که ساختار L-آسپارتیک به‌طور طبیعی موجود بوده و ایزومر L این آمینواسید در ساخت پروتئین‌ها در طبیعت کاربرد دارد. کدون‌های این آمینو اسید GAU و GAC است. ایزومر D این آمینواسید بسیار محدود تر است و در سنتزهای آنزیمی تولید نمی‌شود، اما در سنتزهای شیمیایی معمولاً مخلوط راسمیک از این دو بدست می‌آید. این آمینو اسید همراه با گلوتامیک اسید به عنوان یک آمینواسید اسیدی با pka=۳٫۹ طبقه‌بندی شده‌است.

Aspartic acid
نام‌گذاری آیوپاک

Trivial: Aspartic acid
Systematic: 2-Aminobutanedioic acid

دیگر نام‌ها

Aminosuccinic acid asparagic acid asparaginic acid[1]

شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۶۱۷-۴۵-۸ Y, 
56-84-8 (L-isomer)
1783-96-6 (D-isomer)
پاب‌کم ۴۲۴
کم‌اسپایدر ۴۱۱ Y
UNII 28XF4669EP Y
EC-number 200-291-6
KEGG C16433 Y
ChEBI CHEBI:22660 Y
ChEMBL CHEMBL۱۳۹۶۶۱ Y
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
Image 2
خصوصیات
فرمول مولکولی C4H7NO۴
جرم مولی ۱۳۳٫۱ g mol−1
شکل ظاهری colourless crystals
چگالی 1.7 g/cm3
دمای ذوب ۲۷۰ °C
دمای جوش ۳۲۴ °C (decomposes)
انحلال‌پذیری در آب 4.5 g/L[2]
خطرات
شاخص ئی‌یو not listed
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 Y (بررسی) (چیست: Y/N؟)
Infobox references

اسید آسپارتیک

خصوصیات

اسید آسپارتیک به‌طور طبیعی درون بدن در غده هیپوفیز، هیپوتالاموس و بیضه‌ها یافت می‌شود و نقش اساسی آن افزایش سطح تستوسترون در بدن می‌باشد که موجب افزایش تولید هورمون‌های رشد و بهبود توان جنسی می گردد، همچنین آسپارتیک توان انسان را افزایش می‌دهد، به درمان اختلال‌های عصبی کمک میکند، برای درمان خستگی مناسب است و نقش مهمی را در سوخت و ساز بر عهده دارد. ممکن است در اثر کاهش میزان اسید آسپارتیک انسان دچار خستگی شدید شود، زیرا با کم شدن مقدار این اسید، انرژی سلولی نیز کاهش می‌یابد. این اسید برای درمان اختلالهای عصبی و مغزی سودمند می‌باشد. اسید آسپارتیک برای ورزشکاران (خصوصاً دوپینگی‌ها) مناسب است و با کمک به دفع آمونیاک اضافی، از کبد محافظت می‌کند. اسید آسپارتیک با سایر اسیدهای آمینه ترکیب می‌شود و مولکولهایی را به وجود می‌آورد که مواد سمی را جذب و آن‌ها را از طریق جریان خون از بدن خارج می‌کند. این اسید به نقش سلول و کار مولکولهای RNA و DNA، که حامل اطلاعات ژنتیکی می‌باشند، کمک می‌کند. اسید آسپارتیک تولید ایمونوگلوبولین و پادتنها (پروتئینهای دستگاه دفاعی بدن) را افزایش می‌دهد.[3]

منابع غذایی

پروتئینهای گیاهی، به خصوص پروتئین‌های موجود در دانه‌های جوانه زده، دارای مقدار فراوانی اسید آسپارتیک می‌باشند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. "862. Aspartic acid". The Merck Index (11th ed.). 1989. p. 132. ISBN 0-911910-28-X.
  2. L-Aspartic Acid (Icsc)
  3. کتاب «اصول علمی و تخصصی زیبایی اندام و بدنسازی» سه مجلد و ۱۹۶۴صفحه دارای مشخصات ثبتی ذیل: شابک دوره:۳-۴۸۴-۴۷۷-۹۶۴-۹۷۸ شابک جلد اول:۰-۴۸۵-۴۷۷-۹۶۴-۹۷۸ شابک جلد دوم:۷-۴۸۶-۴۷۷-۹۶۴-۹۷۸ شابک جلد سوم:۴-۴۸۷-۴۷۷-۹۶۴-۹۷۸ رده‌بندی کنگره: ۱۳۸۷ ۶الف ۷۶م 5/546 GV رده‌بندی دیویی: ۷۱۳/۶۱۳ شماره کتابشناسی ملی: ۱۲۵۰۶۳۷ صفحهٔ ۸۰۵
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.