کرند غرب

جمعیت این شهر بنا بر سرشماری سال ۱۳۸۵ مرکز آمار ایران، برابر ۷٬۹۷۲ نفر بوده‌است.[3]

مردم شهر کرند اغلب از ایل گوران کرندی هستند که از طوایف یکجانشین تشکیل شده‌است. این ایل در غرب کرمانشاه شهر کرند، در پاتاق، بشیوه و چشمه سفید سکونت دارند. ایل گوران کرندی به چهارده تیره تقسیم‌بندی می‌شود: کرندی، بیونیجی، رشیدعلی، جلالوند، پاتاقی، باباجانی، آینه‌ای، جوزگه‌ای، سرمیلی، شیره‌چیایی (ناودار)، هلته‌ای، یری، چشمه‌سفیدی، خسروبهمنی، نصرآبادی.[4]

- تابلو نقاشی آبرنگ و گواش از شهر کرند که توسط یک ستوان ارتش انگلیس بنام ژوزف گروسوالد در سال ۱۹۱۶ در زمان جنگ جهانی اول کشیده شده است. این نقاشی در موزه ملی هنر لتونی نگهداری می شود

زبان اکثریت مردم کرند، کردی جنوبی با لهجهٔ خاص شهر کرند است. لهجهٔ کرندی علی‌رغم تعلق به گویش کردی جنوبی، همچنان ویژگی ارگاتیو را که در دیگر لهجه‌های این گویش از میان رفته‌است، نشان می‌دهد. علاوه بر لهجهٔ کرندی، گویش‌هایی از کردی گورانی نیز همچنان در شهر تکلم می‌شود. «مارتین هنری دانوهو»، خبرنگار روزنامه «دیلی کرونیکال» انگلستان که در جنگ جهانی اول به عنوان افسر اطلاعاتی در قالب قوای دانسترویل برای مقابله با عثمانی ها و بلشویک ها وارد ایران شده بود در عبور از قصر شیرین، وقتی به کِرِند می رسد، در کتاب «ماموریت به ایران»، صفحه 77 درباره آن می نویسد: «کِرِند نمونه بارزی است از یک ده ایرانی که از مجموعه ای خانه پراکنده و کاهگلی تشکیل می شود.. بیشترشان تُرک بودند، هم نژاد مبلعان دو آتشه اتحاد اسلام که حرص و آز و سنگدلی شان این ملت بدبخت مسلمان را به مرز سبعیت انسان های اولیه رانده بود»(هنری دانوهو، مارتین. ماموریت به ایران، ترجمه شهلا طهماسبی. تهران، ققنوس، 1397).

اکثریت مردم کرند پیرو دین یارسان هستند. پیروان ادیان دیگر همچون مسلمانان شیعه و سنی، یهودی، بهایی و مسیحی نیز در این شهر زندگی می‌کنند.

در کرند اقلیتی از یهودیان نیز زندگی می‌کنند که شمار آن‌ها در دهه‌های اخیر کاهش چشمگیری یافته است. حبیب لوی نوشته‌است که شهر کرند دارای یک کنیسه و یک حمام ویژهٔ یهودیان بوده‌است و همچنین در این شهر ۳ جلد تورات وجود داشته و سابقاً یک جلد تلمود نیز داشته‌اند. او می‌گوید یهودیان کرند از یهودیان ذهاب هستند که پس از تخریب این شهر برخی به قصر شیرین و خانقین رفته و برخی دیگر به کرند آمده‌اند. مدرسهٔ آلیانس کرند که فعالیتی ناپیوسته و منقطع داشت، پس از چند بار تعطیلی در سال ۱۳۰۵ خورشیدی (۱۹۲۶ میلادی) به طور رسمی تأسیس شد. حبیب لوی می‌نویسد این مدرسه در جنگ جهانی اول و درگیری عثمانی و روس‌ها در کرمانشاه مورد غارت واقع شده و تعطیل شده‌بود.[5][6]