محله پودنک

پُودُن یا پودنک نام یکی از سبزی‌هایی است که در شیراز مصرف می‌شده؛ و یکی از گونه‌های پونه وحشی است و بخاطر روئیدن زیاد در زمین اطراف، آن را پودنک نامیده‌اند.

پودنک شامل هفت بیست متری اصلی است .به اشتباه بلوار تخت جمشید گاهی بیست متری هشتم نام برده میشود.این درصورتی هست که اصلا این بلوار ربطی به محله پودنک ندارد.

بیشتر خیابان‌های اصلی پودنک با نام شعرا نام‌گذاری شده.

• بیست متری ششم یا استاد شهریار.
• بیست متری پنجم یا بلوار پروین اعتصامی.

و دیگر خیابان‌ها:

• فال اسیری.
• سهراب سپهری.
• اقبال لاهوری.

پودنک در ابتدا محدود و کوچک بوده و داری دروازه و قلعه بوده؛ و در اطراف آن زمین‌های کشاورزی وجود داشته.

اما با بلعیده شدن در شیراز تمام زمین‌های زراعی تبدیل به مناطق مسکونی شده.

محدوده مسکونی قدیم پودنک و بافت قدیم آن محدود شده به بخشی از بیست متری پنجم. هم‌اکنون نیز هم حمام پودنک و مسجد جامع پودنک که به نام مسجد سیدالشهداء نامگذاری شده در این محدوده واقع شده‌اند. خانه‌های که در محدود پودنک قدیم (خیابان شهیدان بنیانی) واقع شده‌اند. نامنظم هستند.[2]

در قدیم زمین‌های متعلق به پودنک با اسامی چون کونجون. کوهنجان.دهقانی. بنیون. بنیان. طالقان. فیجان. مروت و… نامگذاری شده بود و بعدها به مرور زمان این اسامی به عنوان نام خانوادگی بر روی صاحبان آن زمین‌ها ماندگار شد.

در نقشه قدیم ایران پودنک را با نام فیجان به عنوان نزدیک‌ترین روستا به شیراز مشخص کرده‌اند. اما پودنک به مجموع این زمین‌ها اطلاق می‌شود.

در محدوده پودنک تعدادی شهرک وجود دارد.

• شهرک فتحیه
• شهرک نیروی انتظامی
• شهرک سیبویه
• شهرک صداوسیما

و …

در کل پودنک مرز بندی مشخصی ندارد؛ و در هیچ جا به جز در فرهنگ و یاد مردم شیراز چنین نامی به ثبت نرسیده.

پودنک در قدیم یکی از مکان‌های تفریحی شیراز بوده و باغ پودنک یکی از باغ‌های معروف شیراز بوده؛ که حالا خبری یا حتی اثری از این باغ نیست.[3]

یکی از پارک‌های بزرگ شیراز در همین منطقه واقع شده‌است؛ و آن پارک ارغوان است. پارک (پودنک) ارغوان نبش بیست متری پنجم تا بیست متری چهارم است.

بخشی از پارک ارغوان بر روی یک قبرستان قدیمی احداث شده.

که هنوز بخشی از این قبرستان وجود دارد دارد. ما بین بیست متری سوم تا چهارم.

در این قبرستان شخصی که نواده کلوار نبی (یکی از پیامبران ایران باستان) به نام حاج الیاس یا در زبان عامه مردم حاجیلاس مدفون است. اما جالب است که سنگ قبر حاجیلاس خود یکی از اشیا مربوط به دوره ساسانی است.

دور از ذهن نیست که پودنک قدمت تاریخی نیز داشته باشد.

چرا که از نزدیک‌ترین آبادی‌ها به قصر ابونصر شیراز یا تخت سلیمان و برم دلک، پودنک و دست خضر یا دشت خضر هستند.

رجوع شود به لهجه شیرازی

مردم پودنک لهجه مخصوص به خود دارند؛ که در گویش شیرازی به آن شیرازی غلیظ نیز می‌گویند. سیکو. هکو. برو په. بپو. از واژه‌های رایج در بین پودنک است.

البته ترکیب جدید جمعیتی پودنک باعث شده تا فرهنگ قدیم پودنک به حاشیه رانده شود.