کوی

کَوی یا کی هم به معنی فرمانروا، پادشاه می‌باشد و هم به معنی دیوان و فرمانروایان بد و دیویسنا. کوی‌ها یا امیران علاوه بر ریاست و زعامت سیاسی، پیشوای روحانی نیز بودند.منظور از کوی‌ها ناظر بر شاهان دوره کیانیان است. تنها کوی گشتاسب بود که پیش از فروپاشی سلسله کیانیان به زرتشت پیوست و آئین او را پذیرفت و او را یاری کرد. سایر کوی‌ها و امیران دوره کیانی که همزمان با زرتشت یا زمانی نزدیک وی بودند، نه تنها حکمت او را نپذیرفتند، بلکه با همراهی کرپن‌ها (پیشوایان مذهبی) به مخالفت با وی برخاستند.

ز تخم کیان بی گمان کس نبودکه هرگز پیاده نبرد آزمود [1]
کوی
درفش کاویان در دوران هخامنشیان
اطلاعات کلی
نام قومکَوی
نام‌های دیگرکاوی، کی، کا
نام قدیمیکاوه
نخستین پیشواکاوه آهنگر
پیشوایان دیگرکیقباد، کیکاووس، کیخسرو
پرچمدرفش کاویان
محل زندگیزاگرس، البرز
نوع زندگییکجانشینی، چادرنشینی
زبانپارسی‌باستان
پایتختآمل
ملیتایرانی
سایر اطلاعات
شناخته شدهسوارکاران، اسب‌داران
آیینمزدیسنا
پیامبرزرتشت
نژادآریا

به معنی فرمانروا

کَوی را در فارسی کِی گویند. و کِی عنوان سر دودمان شاهان کیانی و قباد سر دودمان کیانیان بوده‌است.

در گات‌ها

در گات‌ها کوی از برای آمر و پادشاه مطلق آمده است چرا که هم برای امرای مزدیسنا آمده و هم برای امرای دیویسنا. بیشتر با گرهم، کرپن و اوسیج که از دیوان هستند، همگروه است.

در اوستا

در اوستا نام عده‌ای از پادشاهان و نام‌آوران با واژهٔ کوی همراه است. مانند کوی ائیپی ونگهو (کوی اپیوه)، کوی ارشن (کی آرش) کوی ویشتاسب (کی گشتاسب)، کوی هئوسروه (کیخسرو).[2]


پانویس

  1. شاهنامه. جلد پنجم. جنگ بزرگ کیخسرو، ص ۳۰۹
  2. دانشنامه مزدیسنا، ص ۳۹۸

منابع

  • حسین، الهی قمشه‌ای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
  • اوشیدری، جهانگیر (۱۳۷۱دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه‌نامهٔ توضیحی آیین زرتشت، تهران: نشر مرکز، شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.