غلامعلی روانبخش

غلامعلی روانبخش به سال ۱۳۱۴ در شهر قوچان متولد شد و پس از تحصیلات ابتدائی و متوسطه به تهران آمد و در اداره بیمه‌های اجتماعی کارگران به سمت کارمند مشغول خدمت گردید و با خواندن ترانه‌هایی چون عروس و داماد، دختر قالی باف و نازی جان به اوج شهرت رسید و با خوانندگان زمان خود مثل: ویگن، عارف و منوچهر سخایی به رقابت پرداخت و چنان از شهرت و محبوبیتی بهره‌ور شد که ابتدا از وی برای شرکت در فیلم‌هایی دعوت به عمل آمد و سپس در رادیو مشغول همکاری و خوانندگی شد. وی پس از قریب دوازده سال فعالیت در سینما و رادیو، از اوایل سال ۱۳۵۲ به تدریج از فعالیت‌های هنری کناره گرفت و بیشتر به کارهای اداری و در بیرون اداره به فعالیت‌های ساختمانی می‌پرداخت. وی در بهمن ماه سال ۱۳۵۷[1] در اثر سکته قلبی درگذشت.

غلامعلی روانبخش یکی از آن خوانندگانی بود که در دهه ۱۳۴۰ شروع به فعالیتهای هنری نمود و با همان اولین ترانه خود «آهای عروس و ای دوماد» که از ساخته‌های هنرمند ارجمند ناصر زرآبادی بود خوش درخشید و به قول معروف یکشبه راه صد ساله پیمود.

1. خروس بی‌محل (۱۳۴۰)
2. دام عشق (۱۳۴۰)
3. دختران حوا (۱۳۴۰)
4. آفت زندگی یا مرفین (۱۳۳۹)
5. پیمان (۱۳۳۹)
6. کی به کیه؟ (۱۳۳۹)
7. پیمان دوستی (۱۳۳۸)

1. عشق و انتقام (۱۳۴۴)
2. آفت زندگی یا مرفین (۱۳۳۹)
3. پیمان دوستی (۱۳۳۸)

• جمال امید (۱۳۷۷)، فرهنگ سینمای ایران، تهران: موسسه انتشارات نگاه، شابک ۹۶۴-۶۱۷۴-۸۹-۲
• «Iran " روانبخش و خانم ژاله علو در فیلم پیمان دوستی "».
• غلامعلی روانبخش در بانک جامع اطلاعات سينماى ايران

• https://www.youtube.com/watch?v=6CWV9tq6d58. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)